Sabat kocich wiedźm

Zaczęłam czytać z prawdziwym zaciekawieniem. Dawno nie czytałam nic, co by się wpisywało w gatunek magicznej szkoły, a ponadto oczywiście wątek z kocimi partnerami duchowymi dał +5 do chęci sięgnięcia po tę pozycję :)
No i zaczyna się całkiem mocnym akcentem, który później ma swoje konsekwencje. Najpierw jednak poznajemy bohaterów - czwórkę z pozoru kompletnie niedopasowanych do siebie 18-nastolatków, którzy w domyśle mają stworzyć jeden "sabat" i razem uprawiać magię (bo w pojedynkę nie są w stanie, taka konwencja). Widzimy wydarzenia z perspektywy dwojga z nich, co pozwala nam w miarę pełnie dowiedzieć się wszystkiego, czego potrzeba, choć oczywiście siłą rzeczy dwie pozostałe osoby zostają przesunięte w pewien sposób w cień.
Każdy z tej czwórki ma swoje problemy, znacznie większe niż usprawiedliwia to burzliwy okres dojrzewania - ale do tego dochodzimy stopniowo, nie wszystko bowiem jest ukazane od razu.
Z czasem bohaterowie coraz lepiej się poznają i rozumieją, i jeśli chodzi o warstwę obyczajową, to została poprowadzona bez zarzutu - dobrze się czyta o relacjach między postaciami i ich rozwój jest widoczny.
Pojawia się tu dodatkowo poboczny wątek romantyczny (niezupełnie w obrębie czwórki bohaterów),ten jednak jest dość pretekstowy i nie ma wielkiego wpływu na fabułę. Co do samej fabuły zaś, jeśli chodzi o politykę, zagrożenie z zewnątrz i finałowy punkt kulminacyjny... Niestety to zostało poprowadzone tak szybko i nagle, że w porównaniu z obyczajową, taką ludzką częścią historii znacząco traci na impakcie. Pewne napięcie jest budowane od samego początku, a rozwiązanie jest tak szybkie, jakby zabrakło już znaków na rozwinięcie pewnych kwestii.
Czy to sprawia, że Sabat Kocich Wiedźm jest kiepską książką? Nie. Ostatecznie wątki są podomykane i dostajemy zarys tego, co będzie się działo w kontynuacji, a relacje między bohaterami - oraz kotami, które przewijają się przez fabułę - nadal stanowią o sile tej pozycji. Bohaterowie zawsze są bowiem - moim skromnym zdaniem - najważniejsi. Więc jeśli chce się o nich czytać, to co najmniej połowa, jeśli nie więcej sukcesu.
Czy sięgnę po kontynuację? Owszem. Czy polecam? Również, bo na poletku naszej rodzimej fantastyki Sabat jest pozycją wyróżniającą się bez dwóch zdań na plus. Wspierajmy polskich autorów! :)