Sześć cichych pragnień

"Sześć cichych pragnień" to druga część dylogii i podobnie jak w przypadku jej poprzedniczki jestem oczarowana. Autorka kolejny raz zafundowała mi emocjonalny rollercoaster, który na przemian sprawiał, że czułam się, jakbym jechała w wagoniku prosto w stronę błękitnego, bezchmurnego nieba, żeby za moment z impetem zacząć spadać i z hukiem tapnąć o glebę. Było mi niewygodnie, niezręcznie, nie zawsze zgadzałam się z postępowaniem bohaterów, ale podskórnie czułam, że tak ma być, to jest właściwa droga do odpowiedniego zakończenia.

W recenzji pierwszego tomu pisałam, że "jeśli lubicie książki ze smutnym zakończeniem — bardzo proszę, oto jedna z nich. Anna Langner napisała powieść, która wyrwie Ci serce, a potem je rozdepcze. To historia, która mimo wielu radości, jakich doświadczyli bohaterowie, otoczona jest aurą smutku, melancholii i takiej niepewności wiszącej w powietrzu". I częściowo te słowa są wciąż aktualne w odniesieniu do tego tomu, jednak tym razem moje czytelnicze serce było skrupulatnie, wolno, ale skrupulatnie sklejane — czy w konsekwencji nie rozpadło się ponownie, tego nie zdradzę.

W tej książce doświadczamy różnych rodzajów miłości, jednak jeśli chodzi o tę damsko-męską, to ponownie mamy dziwną relację, często dla mnie niezrozumiałą. Nie zawsze mogłam pojąć postępowanie Julii, bo sama nigdy nie doświadczyłam tego, co ona i nie umiem powiedzieć, czy można kochać dwie osoby jednocześnie i bardzo podobnie. Może jedynie jakieś detale różnią te uczucia, ale nadal to wszystko rozgrywa się na jednej płaszczyźnie.

Jestem fanką tej dylogii. Dostarczyła mi mnóstwa emocji, poruszyła i wzruszyła. Historia Julii, Kuby i Echo nie należy do najłatwiejszych zarówno z perspektywy samych bohaterów, jak i tej należącej do czytelnika. 

To powieść, w której przeplata się cała paleta najróżniejszych emocji, a ja takie książki ubóstwiam.

 

Fabuła (może zawierać spoilery)⬇️

__

Julia samotnie wychowuje syna. Jednocześnie studiuje i pracuje, a w głowie i sercu próbuje zacząć układać wszystko na nowo, bez Kuby. Dziewczyna żyje wspomnieniami, od których nie może, nie chce uciec. To, co wydarzyło się w minione wakacje między nią, Echo a Kubą pozostaje wielką tajemnicą. Kiedy na jej drodze ponownie staje dawno niewidziany Echo, wszystkie wspomnienia wracają do niej z podwójną siłą. Czy to przypadek, że wraz z jego pojawieniem się, Julia zaczyna dostawać dziwne smsy, których nadawca wie o wydarzeniach sprzed roku, a na dodatek podpisuje się litera K.?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Twórczość Anny Langner nie jest mi obca, choć minęło sporo czasu od przeczytania innej jej powieści, konkretnie ,,Nie byłaś grzeczna w tym roku". Wówczas uważałam, że motyw erotyczny przedstawiony w tekście nie jest przesadzony, wulgarny. Mało tego, był to tylko zarys innych, wzruszających historii obyczajowych, do których pisarka przyzwyczaja swoich fanów. Wcale nie trzeba opierać się tylko na sensualnych opisach, by wciągnąć odbiorcę i dać mu chwilę na osobiste refleksje.

 

Tym razem może i popełniłam błąd, ponieważ ,,Sześć cichych pragnień" to kontynuacja ,,Dwunastu głębszych oddechów". Nic się jednak nie stało- autorka tak zwinnie operowała fabułą, że mogłam bez problemu domyślić się wszystkiego. Co prawda czasem zakręciła mi się łezka w oku, ale jestem przekonana, że był to celowy zabieg autorski. Jeśli tak, udał się w stu procentach.

 

Urzekł mnie też wątek Julii, która nieprzypadkowo została ukazana jako samotna matka. Wychowywanie małego dziecka (synka Jakuba) to nie lada wyzwanie, żaden kaprys czy chwilowa fanaberia. Na szczęście, kobieta ma dość spore wsparcie, co też jest bardzo wzruszającym elementem książki. Ach, no i nie można zapomnieć o mężczyźnie w czerni, którego wypowiedzi mogą wywołać nawet ciarki na plecach. Ale o kim mowa i co wydarzyło się w życiu Julii i osoby o pseudonimie Echo? Warto samemu zanurzyć się w szczegóły.

 

Bardzo istotny jest też temat przyjaźni- zwykle ta prawdziwa łączy się z zaufaniem, pomocą. Anna Langner postanowiła jednak pokazać nie tylko blaski, ale i cienie bliskiej relacji międzyludzkiej. Czy to dobry pomysł w przypadku książki? Jak najbardziej. Życie to nie tylko cudowny, usłany płatkami róż czas, gdyż możemy także natrafić na ostre kolce.

 

Książkę przeczytałam dość szybko, cieszę się, że mimo odwrotnej kolejności zdołałam bez problemu poznać wszystkie rozdziały. Autorka ma na swoim koncie aż 32 powieści, zatem na pewno jeszcze coś wybiorę.

 

 

 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Julia chcę zacząć swoje życie na nowo. Stara się poukładać wszystko od początku. Gdy została sama, jest jej ciężko, no nie do końca sama bo jednak ma synka.   Ma też pomoc swojej opiekunki. Chciałaby odkreślić grubą kreską swoją przeszłość, jednak ta ciągle powraca i nie daje o sobie zapomnieć. Dziewczyna chciałaby ukończyć studia i w tym może jej pomóc jej przyjaciółka, u której miałaby noclegi, oraz która by zajęła się i synem, gdy ona byłaby na uczelni przez weekend. Jednak cały czas się waha czy podoła, czy da radę pogodzić i pracę w tygodniu, i studia w weekendy, oraz oczywiście wychowywanie syna.   Czy Julia podejmie to wyzwanie? Czy znajdzie się ktoś kto zawsze będzie stał za nią murem? A może odnajdzie też szczęście?   Bardzo lubię twórczość Anna Langner. Mimo, że autorka zazwyczaj w swoich historiach porusza wiele trudnych tematów, to i tak wciągają mnie na tyle, że ciężko jest się od nich oderwać. Tak też było i tym razem.   Julki życie po śmierci ukochanego, który przegrał walkę z chorobą stało się bardzo monotonne. Stara się pogodzić pracę z wychowywaniem syna, w tym często jej pomaga jej opiekunka. Aczkolwiek od chwili kiedy ma faceta pojawia się coraz więcej problemów i trudności.   Dziewczyna chciałaby skończyć studia, jednak martwi się czy da radę to udźwignąć. Ma jednak pomoc przyjaciółki. W jej życiu pojawia się również przyjaciel z wyjazdu (z poprzedniej części) Echo wraca jak bumerang, i zawsze jest w pobliżu. Jednak Julia nie jest jeszcze pewna czy jest gotowa na nowy związek, cały czas tęskni za ukochanym.   Nie będę ukrywać, że główna bohaterka działa mi trochę na nerwy, przegoniła chłopaka, a później miała pretensje o to, że o niej zapomniał. Z czasem pojawiają się tajemnicze smsy od nieznajomego numeru, jednak treści tych wiadomości wskazują, że musi to być albo Kuba, albo Echo bo tylko oni wiedzieli co się wydarzyło podczas ich wspólnego wyjazdu. Dziewczyna postanawia, że sama sobie z tym poradzi i nie informuje o nich nikogo.   Książkę czyta się naprawdę szybko, aczkolwiek nużące było to jak Julia nie potrafiła się zdecydować i ciągle się wahała czego chce.   Jeśli czytaliście pierwszy tom, to ten oczywiście polecam wam przeczytać. Ja  na pewno niebawem sięgnę po kolejne książki autorki bo lubię jej lekkie pióro, oraz to, że potrafi wzbudzić w czytelniku bardzo wiele emocji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)