Taniec ze smokami. Część 2
George R.R. Martin

Ten tom wydawał mi się nieco ciekawszy od poprzedniego. Działo się trochę więcej, mroczniej, bardziej dosadnie, a niekiedy tajemniczo. Wciąż jednak przy dobrnięciu do potencjalnego literackiego finału tej serii trzyma mnie porównywanie poszczególnych elementów z serialem. Moje zainteresowanie nią jako osobnym tworem opadło po pierwszych trzech tomach i nie powróciło z dalekiej podróży.
Jeśli ktoś oczekuje po tej części przełomu, to go nie zastanie.

No dobra, nadszedł ten czas, kiedy i ja zaczynam jak setki fanów narzekać "Kiedy kolejny tom?" ;-D Martin jest mistrzem kończenia powieści w takim momencie, w którym czytelnik akurat chce czytać dalej. Jak się to czyta, napięcie rośnie z kolejną stroną, aż tu nagle... koniec książki. Ech, co za życie. Najgorsze jest to, że zdążę przed wydaniem "Wichrów zimy" zapomnieć większość wątków, o ile nie wszystkie. I to jest właśnie mankament powieści z serii "Pieśń lodu i ognia". Czytelnik wsiąka w świat przedstawiony, ale nie jest w stanie go objąć rozumem w całości i finalnie sporej ilości wątków nie rozumie, zwłaszcza, jak o nich zapomni między kolejnymi tomami. Taki szkopuł tak dopracowanej i rozwiniętej serii. Nie pozostaje mi nic innego jak tylko cierpliwie czekać, aż dostanę w ręcę kolejny tom. I oby to się stało jak najszybciej! ;-)

Wciąga, wciąga i jeszcze raz wciąga. Tylko co potem? Rozdziały kończą się standardowo, w najmniej oczekiwanych momentach, zostawiając okropny niedosyt. A potem zdajemy sobie sprawę, że to już koniec tomu i nie ma kontynuacji, i co tu dalej począć? Sagę zacząłem czytać w 2018 r., więc nie jest to jak na razie jakiś długi czas oczekiwania, ale Martin mógłby się wziąć w końcu do roboty!

Akcja w epilogu mnie zaskoczyła, nie spodziewałem się Varysa zabijającego Kevana. Ciekawią mnie też dalsze losy Aryi i Tyriona, i czy z Daenerys będzie podobna akcja jak w serialu:D? Mam nadzieję, że niedługo się dowiemy.

Druga część piątego tomu przypomina nam czyn jest gra o tron i pokazuje jak wielkim dziełem jest Pieśń Lodu i Ognia. Polecam również wersję audio w interpretacji Krzysztofa Banaszyka.