bubble

Są książki, z którymi jest mi się żal rozstawać. Gdy nadchodzi tem moment i muszę już zamknąć ostatnią stronę, odłożyć ją na półkę i rzec do widzenia, mam gule w gardle, niewypowiedziany smutek, że to już , że to koniec.  

Taki moment nadszedł właśnie dziś. Och, zżyłam się z Henrikiem Petterssonem -HP, tajemniczą siłą sprawcza , zwaną potocznie Grą. Czemu autor, którym jest Anders de la Motte, tak okrutnie zakpił ze mnie? Dał mi powieść, którą się nie czyta , a płynie po kartach książki. Płynie na fali akcji, strachu i emocji.

Przypomnę wam , że [Bubble], jest trzecią częścią  cyklu o tajemniczej grze, która poprzez niewinny przedmiot , jakim jest telefon wkradła się i zmanipulowała życie głównego bohatera HP, oraz jego siostry, policjantki.

Gra trwa dalej. HP żyje w dalszym poczuciu zagrożenia życia. Każdy hałas , a nawet nieznośna cisza wprowadza go w stan paranoicznego strachu. Nie ufa nikomu. Boi się każdego. Jego mniemanie, że umknął GRZE zburzył jeden anonimowy sms. Mężczyzna uświadamia sobie, że jest stale uczestnikiem GRY, a jego życie, ale i jego siotry jest pod baczną obserwacją innych uczestników GRY.  Mężczyzna wszędzie wącha podstęp i spisek, która ma na celu go zniszczyć. Czy tak jest?

Jedynym wyjściem wydaje się dotrzeć do jądra problemu i go zlikwidować od środka? Ale jak to zrobić? Czy HP zazna w końcu spokoju i odzyska równowagę psychiczną ? A , co z jego siostrą? Czy i jej życie jest zagrożone ? Czy Gra i ją objęła swoimi zbrodniczymi mackami?

Naprawdę , jeśli nie czytaliście jeszcze żadnej części cyklu, to warto po nią sięgnąć. Lecz podkreślam -zacznijcie od [geim]. Chronologia  w tym przypadku jest bardzo ważna, dla zrozumienia poczynań bohatera.

 

Gwarantuję wam, że się nie oderwiecie, póki nie skończycie. Przepadniecie, jak ja.  Będziecie świadkami ciągłej inwigilacji, niewyjaśnionych , dziwnych trafów oraz zbiegów okoliczności.

Ucieczki, paranoje, strachy, poczucie samotności, niepewności są nieodzowną częścią wszystkich trzech części. Moim zdaniem pierwsza i trzecia są najlepsze. Druga lekko odstawała od pierwszej, ale w minimalny sposób.

Powieść się pochłania. Duża czcionka, płynna narracja, ani chwili przestoju , to moim zdaniem największe atuty pozycji. NIe można się przy niej nudzić  Mam pretensje, do pisarza, ze poprzestał na [Bubble]. Liczę, że być może przygotowuje coś nowego, bo ma styl, którego mogliby mu pozazdrościć inni twórcy. Styl i ogrom wyobraźni wyróżniają Andersa de la Motte. Udowadnia , jak na minimalnej bazie bohaterów stwarza się bestseller. Bestseller, który zapada w pamięć i będzie się do niego wracać niejednokrotnie.

Polecam . Polecam