[buzz]
Anders de la Motte

Gra toczy się dalej

Buzz marketing – działania podejmowane przez firmy, by u swoich klientów, także tych potencjalnych, wywołać pozytywne myślenie o produkcie. Jest dawaniem okazji do rozmów o marce, firmie, usługach, produkcie, etc. Doskonałą formą promocji wykorzystywaną przez buzz marketing jest Internet. To właśnie za jego pomocą użytkownicy danego produktu, czy usługi dzielić mogą się swoimi opiniami na temat danej marki. Tak pokrótce opisać można zjawisko, o którym wspomina Anders de la Mott w powieści kryminalnej [buzz], będącej kontynuacją książki [geim]. Kontynuacją i zarazem drugą częścią trylogii.

[geim] mnie rozbroił. Był tym, czego szukam i miał absolutnie wszystko to, co w kryminałach lubię najbardziej. Byłam dlatego ogromnie ciekawa, jak autor poradził sobie z kolejnym kryminałem, który kontynuował historię zapoczątkowaną w [geim].

Pierwsza rzecz, która rzuca się w oczy, to bardzo szybka akcja. [buzz] jest kolejną grą, która nie ma reguł, czy raczej ma reguły powstające na bieżąco. Podobnie jak w poprzednim tomie, także i tu głównymi postaciami kryminału są HP i Rebecca. Czytelnik ma okazję śledzić losy rodzeństwa, które są osobnymi historiami. Istnieć będzie jednak podczas czytania przeświadczenie, że gdzieś musi być klucz, który połączy ścieżki obojga. Zwłaszcza, jeśli czytało się pierwszy tom powieści. Równie mocno główkować trzeba, czym są dziwne komentarze na początku każdego rozdziału i Forum Filarów Bezpieczeństwa, a kiedy w końcu HP pojawi się w firmie, wykorzystującej buzz marketing (i nie tylko), mętlik w głowie stanie się jeszcze większy.

                Książka de la Motte’a jest pozycją wartą uwagi. Niezaprzeczalnie, autor wkręca czytelnika w świat intryg, internetowych rozgrywek, pełnych niebezpieczeństw i tajemnic wartych, by pozbawić kogoś życia. Ale cyberprzestępczość nie jest jedynym z poruszanych u de la Motte’a problemów. On idzie dalej. Stalking, szpiegostwo przemysłowe, przestępczość policji, to tematy bliskie de la Motte’owi, który przez wiele lat pracował w policji oraz zajmował się bezpieczeństwem w firmach IT. Choć jego książki to fikcja literacka, to sposób w jaki opowiada o wydarzeniach, nadaje im dużej dozy autentyczności. W zachwyt wprawić może sposób narracji. Oczywiście znajdzie się i grupa osób, które właśnie takiej formy pisarstwa nie będą w stanie przełknąć, dla mnie jednak jest to duży atut. Zarówno tematyka, bardzo współczesna, nowoczesna, jak i narracja powodują, że książki de la Motte’a zapadają w pamięć. Dla mnie jest to książka równie ekscytująca, co pokrętna. To zabawa numer jeden. Niebezpieczna, wciągająca, wywołująca adrenalinę.

                Autor ciekawie rozegrał dwa wątki kryminalne. A może jeden, rozpisany na dwóch bohaterów, lub patrząc na Rebeccę i HP – na dwa pionki? Z jednej strony będziemy śledzić losy Rebeki, zawieszonej w służbie i oczekującej na decyzję komisji mogącej albo przywrócić ją do pracy albo ze służby wydalić. Dziewczyna padnie przy okazji ofiarą stalkingu i internetowej napaści ze strony przeciwnika, który wie o jej życiu więcej, niż powinien. Z drugiej strony pojawi się HP, uwikłany w zabójstwo kochanki, współwłaścicielki firmy trudniącej się buzz marketingiem. HP poprowadzi mini śledztwo mające wyjaśnić, kto stoi za morderstwem kobiety. Będzie próbował również uciec przed Grą, która najprawdopodobniej znowu wkroczyła w jego pokręcone życie. I jak zwykle pojawi się mnóstwo pytań i niejasności, które nie zostaną wyjaśnione. Z tą różnicą, że zakończenie [buzz] prowokuje do kombinowania, do samodzielnego rozwiązania zagadki.

Jestem coraz gorliwszą fanką de la Motte’a, a jeśli trzecia część okaże się równie dobra co dwie pierwsze, stanę się fanatyczką!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Od blisko roku ukrywa się. Ślad po nim zaginął już dawno, a on sam nie wie już kim jest. Henrik Pettersson zniknął, przepadł, rozsypał się w pył. Od tamtego czasu wielokrotnie zmieniał dane personalne, powierzchowność i miejsce pobytu. Systematycznie unikał elektroniki i ludzi z małymi, srebrnymi urządzeniami. I za każdym razem, gdy zaczynał odczuwać ściskanie w dołku - znikał. Czasami już zaraz po przyjeździe w dane miejsce miał wrażenie, że jest obserwowany. Podświadomość mówiła mu, że został zdemaskowany - więc uciekał. Jeszcze przed chwilą znakomicie bawił się w Tajlandii, teraz siedzi w barze w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. I czuje to. Dławi go w dołku, włoski na przedramionach stają dęba. Coś jest nie tak. Na pewno został odkryty. Zaraz go zgarną. Przecież mają takie możliwości. Na pewno już wiedzą, że tu jest. Chyba, że... mu się jedynie wydaje. Jeszcze jeden drink i już zapomina o czym myślał. Podchodzi do nieznajomej i niewątpliwie pięknej kobiety i po chwili przeżywa najlepszy seks w swoim życiu. Tak - tego typu przygody zdecydowanie pozwalają mu zapomnieć o tym, co zostawił za sobą i do czego nigdy nie będzie mógł wrócić do Szwecji. A może jednak? Już gdy czytałam, a w zasadzie słuchałam [geim] wiedziałam, że historia HP na pewno tak szybko nie zostanie zamknięta. Gdy kończyłam tamtą lekturę wiele wskazywało na to, że się nie mylę. Zresztą wkrótce okazało się, że autor pochylił się nad swoim pomysłem i stworzył nie jedną, nie wie, a trzy części przygód Henkego. Po przeczytaniu [buzz] jestem wręcz przekonana, że finałowe [bubble] będzie jeszcze lepsze niż jej poprzedniczki. [buzz] jest pełne zagadek, niedomówień i nagłych zwrotów akcji. Czytelnik po [geim] jest przekonany, że wie wiele, o ile nie wszystko. Kolejna część przygód HP uświadamia, w jak wielkim jest się błędzie. Wszystko co było pewne jest stawiane pod znakiem zapytania. Kim tak naprawdę jest Henrik? Kim jest Rebecca? Czy Gra dalej się toczy? Kto jest przywódcą i czy to możliwe, by był na wyciągnięcie ręki? Jeśli nie na wszystkie, to przynajmniej na część z tych pytań odpowie lektura [buzz]. Niewątpliwie jestem pod wrażeniem. Sama książka może nie powala na kolana, ale jest bardzo dobrze napisana. Lektura intryguje, wciąga, a miejscami nawet miesza czytelnikowi w głowie. Autor zręcznie porusza się w temacie, dzięki czemu cała historia nabiera wiarygodności. Choć miejscami trudno połapać się we wszystkich niuansach akcji, to jednak główny nurt jest przejrzysty i łatwo wyczuwalny. Płyniemy z nim a miejscami dajemy mu się porwać tak całkowicie, że trudno jest stwierdzić, czy uda nam się bezpiecznie wydostać na brzeg. Na każdym zakręcie czai się niebezpieczeństwo. Woda jest wzburzona, a dno zupełnie niewidoczne. Przynajmniej do czasu. Bo w pewnym momencie robi się zupełnie klarowne. Czytelnikowi nie pozostaje nic innego, jak chwycić się za głowę w geście pełnym niedowierzania. Jak to możliwe, że przegapiło się niektóre, oczywiste na końcu fakty? [buzz] autorstwa Andersa De La Motte burzy mury, o których istnieniu nie mieliśmy pojęcia. Pokazuje rzeczywistość wirtualną z zupełnie nieznanej strony i sprawia, że czytelnik zaczyna się bać. Czy jesteśmy bezpieczni w sieci? Jak wiele kłamstw jest nam na co dzień sprzedawanych? Jak nisko na drabinie dostępu do prawdziwych informacji jesteśmy? Tego pewnie nigdy się nie dowiemy, ale może, kto wie, kiedyś jakiś nikomu nieznany HP odkryje przed nami prawdę? Powieść warta przeczytania, jednak tylko i wyłącznie pod warunkiem wcześniejszego zapoznania się z [geim]. * str. 181 Sil

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

fajne http://ksiazeczkidopoduszki.blogspot.com/2013/06/buzz-anders-de-la-motte.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zapewne , jak pamiętacie niedawno się zachwycałam thrillerem autorstwa szwedzkiego pisarza Andersa de la Motte , która nosiła tytuł "[geim]" i opowiadała o młodym Szwedzie o ksywce HP. HP uwikłał się w niebezpieczną grę, która sama mu zagrała mu na nosie i wkręciła go w niezły życiowy "bajzel". Bohater musi uciekać i się bronić przez mackami, które mogą go dopaść w każdym momencie i sowicie ukarać za brak subordynacji. 

"[buzz]" jest kontynuacją powieści "[geim] " i powiem szczerze, że czekałam na nią bardzo , ale żeby nie było , to nie tak spokojnie , jak mogłoby się wydawać. Zawsze się lękam sięgać po kontynuację książek, które zburzyły cały mój świat. Pewnie domyślacie czego mogę się bać. Boję się zwyczajnie tego, że dalszy ciąg nie dorówna pierwszej części i po kolejną już nie będę miała ochotę sięgnąć. A jak było teraz? Czy równie mocno czekam na trzecią cześć cyklu, jak na drugą?

Jak wspomniałam powyżej HP musi uciekać. Finguje swoją śmierć. Fałszuje i kreuje kilka nowych osobowości, by w razie potrzeby w cielić się w zupełnie kogoś innego. Jego zgromadzone środki finansowe są ulokowane na kilku kontach i jest ich na tyle dużo, że może on wyjechać ze Szwecji i poczuć się w miarę bezpiecznie. Ale czy na pewno?

Otóż nie. Bohater przebywając w Arabii Saudyjskiej poznaje piękną , zaradną i niezwykle pociągającą kobietę - biznesmenkę  Annę Argos. Kobieta jest lekkich obyczajów i chłopak to wykorzystuje. Para korzysta w uroku wspólnych chwil. Ale po wszystkim chłopak schodzi na dalszy plan i kobieta ma już nowego adoratora. Nie muszę chyba wspominać, że taki ambitny facet jak HP czuję się upokorzony i pragnie zemsty.  Podczas imprezy na pustyni dochodzi do ostrej wymiany zdań między parą i na nieszczęście mężczyzny okazuje się , że kobieta zostaje zamordowana. Oczywiście HP jest głównym podejrzanym. Chłopak czuje, że za wszystkim stoi GRA, która go dopadła i chce go zniszczyć....

Za to w Szwecji siostrze HP też nie jest łatwo. Podczas akcji, kobieta widzi napastnika, którego dostrzega tylko ona i zostaje ona oskarżona o nieprofesjonalne podejście do ochrony urzędnika najwyższego stopnia. Toczy się wobec niej śledztwo wyjaśniające, a do tego na portalu społecznościowym skierowanym dla służb mundurowych jedna osoba próbuje jej swoimi komentarzami uprzykrzyć życie , a może i nawet zniszczyć karierę. Musi się ona dowiedzieć, kto jest tym internetowym trollem i zrobić z nim porządek, ale także ze swoim pogmatwanym życiem osobistym....

Podobała mnie się ta cześć, oj podobała. Może ciut mniej niż poprzednia. Ale nie oszukujmy się - poprzeczka była naprawdę postawiona wysoko. Pisarz znowu wciągnął mnie  świat intryg, w świat gry. Każdy może być wrogiem. Każdy może posiadać unikatowy srebrny telefon. Każdy może zagrażać bohaterom. Ale czy na pewno. Nic w tej książce nie jest pewne, oczywiste, dzięki krótkim rozdziałom  i wątkom, które kończą się w najciekawszych momentach

Wielki plus za rozbudowanie psychik bohaterów. HP mimo nauczki, która dostał w poprzedniej części wydaje mnie się bardziej arogancji, zadziorny i bardziej zdeterminowany. Za to Rebecca mimo sukcesów jest zastraszona, zestresowana, niepewna siebie oraz niepogodzona z własną przyszłością. Boi się stałego związku , w którym jest i ta cisza i spokój ją zwyczajnie po ludzku wkurzają.

Odkładając powieść na półkę czuje spory niedosyt, Pisarz zostawił otwartą furtę od trzeciej części i to bardzo szeroką. Tylko niestety nie wiem, czego mogę się spodziewać i tak się nie robi. Oj nie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna książka pana de la Motte, która wciąga i nie można się od niej oderwać do ostatniej strony. Idealna na letnie upały nad jeziorem :) Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Najlepsi, a więc ci, których najtrudniej zdemaskować, nawet nie wiedzą, że są szpiegami. Myślą, że to, co robią, robią w dobrym celu, i nie rozumieją, że wszystko jest grą. (...) Tak naprawdę, to ktoś inny pociąga za sznurki. Może ten ktoś manipuluje tobą, żeby osiągnąć swoje cele? Sprawia, że widzisz to, co nie istnieje?". W kontynuacji swojego głośnego debiutu [geim] rozwija Anders de la Motte ideę rzeczywistości rozumianej jako gra. Dostajemy do rąk klasyczny ciąg dalszy, zastajemy znane już rodzeństwo w okolicznościach, będących konsekwencją wydarzeń z [geim]. Dobrze jest więc znać treść części pierwszej (trzecia w przygotowaniu). Od razu należy zaznaczyć, że kontynuacja trzyma wysoki poziom debiutu. Bohaterów znamy niby doskonale, okazuje się jednak, że kilka kart zostało jeszcze do odkrycia. Co więcej, gra toczy się trochę więcej poziomach, niż nam się wydawało. Poznajemy jej kolejną odsłonę, równie odrażającą, co niesamowicie kuszącą. Przekona się o tym naturalnie niezawodny HP, klasyczny bohater naszych czasów, mieszkaniec globalnej wioski, rezydent wirtualnego świata czatów, komunikatorów, portali informacyjnych, społecznościowych i całego tego szumu [buzz] informacyjnego. Fabuła oparta jest na klasycznych schematach filmów akcji, podobnie jak w debiutanckiej Grze, autor sugeruje wprost, jakie dzieła popkultury były dlań inspiracją. Warsztatowo rzecz jest wyjątkowo poprawna, znakomicie spełni się jako wakacyjne czytadło, jej wartością, że się tak wyrażę, nadrzędną i niezaprzeczalną, jest jednak coś, czym wypełnił autor tę ulotną, trudno definiowalną przestrzeń między słowami.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Druga część zdecydowanie bardzo mi się podobała niż pierwsza. Nadal nie polubiłam Henrika . Natomiast jego siostra Rebecca nie jest już tak irytująca. Chociaż i tak wydaje się, że HP trochę wydoroślał i pewne okoliczności w Dubaju zmusiły go przemyślenia swojej sytuacji podjęcia pewnych kroków. Najbardziej jednak wciągnął mnie wątek internetowych trolli i sposoby ich działania. Takie trolle mogą odwrócić każdą tendencje na różnych forach internetowych, wdrożyć własną i wywołać określoną reakcję innych uczestników. Wydaje się na początku, że powraca motyw gry gdzie tym czasem on na chwilę nie przestał istnieć. I trochę zaskakujące i jednocześnie niepokojące zakończenie. Niedługo sięgnę po ostatnią część cyklu.

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)