Tak pewne każdy zna już tą historię, jak nie z książki, to z filmu. Harry- biedny chłopiec, który jako jedyny przeżył tragedię, po której ma bliznę na czole w kształcie pioruna, trafia do rodziny zastępczej, która go nie znosi i nic nie mówi o jego prawdziwym pochodzeniu. Jednak w jedenaste urodziny wszystko się zmienia. Dostaje list z Hogwartu z informacją, że dostaje się do tej szkoły i zaczyna naukę w szkole magii. Praktycznie cała powieść dzieję w tej właśnie szkole. Harry zaczyna tam naukę, zostaje przydzielony do odpowiedniego pokoju i poznaje bardzo ciekawych ludzi. Postacie były ciekawie wykreowane. Każda miała to coś i była inna i wyjątkowa zarazem. Mimo wszystko z żadną nie zżyłam się mocno... Harry, Ron i Hermiona to taka dobrana trójka. Hermina mózgowiec, Harry dowódca, a Ron to taki od reszty roboty. Szczerze mówiąc denerwowała mnie postać Harrego, no dobra jego rodzice byli wielkimi czarodziejami, ale to chyba nie powinno oznaczać, ze od samego początku będzie we wszystkim najlepszy. Za szybko było pokazane jaki to on jest wspaniały.
"(...) ludzie mają wrodzony talent do wybierania właśnie tego, co dla nich najgorsze."
Akcja, no jest jej dużo. Jest bardzo ciekawie opisana i autorka nie przesadziła z przedłużaniem ich. Choć denerwowało mnie przesadne opisywanie posiłków. Każde jedzenie było dokładnie przedstawione, co było wręcz denerwujące. Bardzo podobały mi się akcje z Hagrid, jak miał tego smoka lub jak był z uczniami w zakazanym lesie <3 Albo mecze quidditcha. To mi się z największą przyjemnością czytało. Kocham jak autorzy opisują jakieś mecze lub zawody <3 <3
To czas teraz trochę poopowiadać o postaciach... To na pierwszy ogień idzie główny bohater Harry. W sumie to nic nie mam do dodania, bo o nim już wcześniej wspominałam, ale pomimo tej małej wady, że od początku musiał być najlepszy to nic do niego nie mam. Jest dobrą postacią i doskonałym szukającym. Mimo wszystkiego jest dzielny i nie wywyższa się będąc tym, który osłabił Złego Pana. Hermiona za to była taką z początku irytującą kujonką. Musiała wszystko wiedzieć i być przemądrzała w każdej dziedzinie. Jednak później zaczyna częściej łamać zasady i coraz bardziej być wyluzowaną osobą. Czasami jej wiedza ratowała życie. Ron ma trochę ciężko, prawie najmłodszy z dzieci, musi mieć rzeczy po starszym rodzeństwie, bo rodzina jest biedna. Pomimo tego chłopak ma poczucie humoru i cieszy się z tego co ma. Jest zabawny i chętny do przygód. Nauczyciele za to z tej szkoły bardzo mnie przerażały, zwłaszcza profesor Snape. Za to dyrektor i Hagrid <3 Cieszyłam się i chętnie czytałam z nimi akcje! Gajowy był chyba najzabawniejszą postacią.
Co do samej książki nic nie mam. Bardzo podobało mi się jednak zakończenie i ten nieoczekiwany zwrot akcji. Serio to daje ogromny plus tej książce. Poza tym ta cała sceneria magii, teraz wiem dlaczego osoby w wieku od 11 lat, które czytały wtedy Harrego tak się nią zachwycają, cały ten świat wykreowany przez autorką jest nieziemski! <3
I to chyba wszystko w tej recenzji, oczywiście niedługo zabieram się za drugi tom i mam nadzieję, że będzie lepszy od pierwszej :)
Informacje dodatkowe o Harry Potter i kamień filozoficzny:
Wydawnictwo: Media Rodzina
Data wydania: 2000-11-05
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
9788372780003
Liczba stron: 326
Tytuł oryginału: Harry Potter and the Philosopher's Stone
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Andrzej Polkowski
Ilustracje:-
Dodał/a opinię:
Paulina Balcerzak
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Trzeba być bardzo dzielnym, by stawić czoło wrogom, ale tyle samo męstwa wymaga stawienie czoła przyjaciołom.
Więcej