Recenzja książki: Ciemność płonie

Recenzuje: Gyero-Saski

Horror może być straszny lub krwawy. Może też łączyć obydwie cechy, potęgując w ten sposób efekt przerażenia. Jest to wyznacznik dobrego twórcy, gorszy powinien skupić się na rozwinięciu jednego z tych aspektów, ponieważ w innym wypadku zaczyna się plątać, przez co wpada w bełkot i śmieszność, a na jego szyi zaciska się pętla literackiej porażki. Tak ma się sprawa z Jakubem Ćwiekiem i powieścią „Ciemność płonie”.

Już sam tytuł nosi znamiona dysonansu. Trudno mi to wytłumaczyć, ale nawet po przeczytaniu książki mam problem z umiejscowieniem zjawiska płonącej ciemności. Niby Ćwiek dwoi się i troi, aby przekonywająco zaprezentować czytelnikowi swoją wizję, ale do mnie ona nie trafia. Za każdym razem, gdy pojawiał się opis parzącego mroku, głowiłem się, jak to w ogóle jest możliwe. Oczywiście zjawisk paranormalnych nie regulują znane wszystkim prawa fizyki, ale nie potrafiłem ich odrzucić, przez co raz na jakiś czas w głowie rozbrzmiewał mi nieprzyjemny dźwięk sygnalizujący, że oto mam do czynienia z pomysłem, który ma błędy w samym założeniu. Jak to powiedział Łukasz Orbitowski na jednym z paneli dyskusyjnych (bodajże w trakcie tegorocznego Pyrkonu), lepiej brzmiałaby „Ciemność skwierczy”. Zgadzam się z tą sugestią, znacznie trafniej oddaje istotę zjawiska opisywanego przez Ćwieka. Problem tylko w tym, że brzmi śmiesznie, ale z dwojga złego lepiej, gdy uśmiech wywołuje tytuł niż pomysł.

Mógłbym przymknąć oko na ten irytujący szczegół, ale w „Ciemności płonie” nie ma elementu, który mógłby go przysłonić. Z założenia miała ta powieść być horrorem i zgodnie ze standardami definicyjnymi nim jest, ale nie zanotowałem żadnego strasznego fragmentu (chyba, że pod względem stylistycznym), a mocnych scen pojawia się jak na lekarstwo. Strona fabularna prosi o dobicie. Wygląda to tak, jakby Ćwiek na początku miał jakiś pomysł na tę opowieść, ale z czasem gdzieś go zgubił i nie potrafił odnaleźć aż do końca. Za jedyny plus policzyć mogę wiernie oddane realia dworca w Katowicach – reszta to porażka. Bohaterów jest za dużo, a powieść zbyt krótka na to, aby można ich właściwie zaprezentować, przez co narracja skacze jak pasikonik po udarze słonecznym. Mało tego, w kilku fragmentach Ćwiek rozpoczyna wątki i później sam nie wie co z nimi zrobić.

Największym mankamentem „Ciemności płonie” jest nadmiar niedopowiedzeń. Zazwyczaj nie mam nic przeciwko, ale w tej książce ich stężenie na centymetr kwadratowy druku aż przerażało. Zrozumiałbym, gdyby autor nie wytłumaczył kwestii pobocznych, ale brak wyjaśnienia istoty Ciemności, a także swobodne szafowanie jej prawami, powoduje irytację do potęgi n-tej. Gdyby treść była ciekawsza, to może i przegryzłbym to i połknął, lecz wobec rozczarowującej zawartości, liczyłem przynajmniej na intrygujące rozwiązanie akcji. Niestety, nie doczekałem się, przez co odradzam czytanie tej książki.

Skoro tak narzekam i utyskuję na „Ciemność płonie”, to czemu po nią sięgnąłem? Przede wszystkim dlatego, że jako fan gatunku poszukuję wśród polskich horrorów czegoś wartego uwagi, godnego polecenia innym. Ćwiek przyjemnie mnie zaskoczył w przypadku „Liżąc ostrze”, więc liczyłem, że sprawdzi się i tym razem. Niestety, „Ciemność płonie” to całkowita porażka, zarówno pod kątem „horrorowym”, jak i literackim. Mam takie wrażenie, jakby Jakub Ćwiek jeszcze nie zakończył procesu szukania siebie, swojego odłamu beletrystyki, w którym poczuje się na tyle dobrze, że zacznie pisać warte uwagi opowieści. Życzę mu tego z całego serca, bowiem w innym wypadku czytelnicy szybko zapomną jego imię.

Kup książkę Ciemność płonie

Sprawdzam ceny dla ciebie ...

Zobacz także

Zobacz opinie o książce Ciemność płonie
Autor
Książka
Ciemność płonie
Jakub Ćwiek
Inne książki autora
Kłamca
Jakub Ćwiek0
Okładka ksiązki - Kłamca

Ocalony po szturmie na Valhallę Loki - adoptowany syn Odyna, patron oszustów i zdrajców - postanawia przystać do zwycięzców i staje...

Dreszcz
Jakub Ćwiek0
Okładka ksiązki - Dreszcz

Oto Dreszcz! Rock N' Roll is Not Dead! Keith Richards na osiedlu Tysiąclecia? Why not?! Rychu Zwierzchowski wiedzie żywot pasożyta-luzaka - sex drugs...

Zobacz wszystkie książki tego autora
Recenzje miesiąca
Virion. Legenda miecza. Krew
Andrzej Ziemiański ;
Virion. Legenda miecza. Krew
Herbaciane róże
Beata Agopsowicz ;
Herbaciane róże
Kołatanie
Artur Żak
Kołatanie
W rytmie serca
Aleksandra Struska-Musiał ;
W rytmie serca
Mapa poziomów świadomości
David R. Hawkins ;
Mapa poziomów świadomości
Dom w Krokusowej Dolinie
Halina Kowalczuk ;
Dom w Krokusowej Dolinie
Ostatnia tajemnica
Anna Ziobro
Ostatnia tajemnica
Hania Baletnica na scenie
Jolanta Symonowicz, Lila Symonowicz
Hania Baletnica na scenie
Lew
Conn Iggulden
Lew
Jesteś jak kwiat
Beata Bartczak
Jesteś jak kwiat
Pokaż wszystkie recenzje
Reklamy