Recenzja książki: Jak to robią twardzielki...

Recenzuje: edith

„Jak to robią twardzielki...” to druga po „Gonić króliczka” powieść w dorobku Marioli Zaczyńskiej. Zapowiadana jako typowa powieść dla kobiet, które chcą poczytać o losach trzech przyjaciółek, a przy tym nieźle się pośmiać. Wydaje mi się, że to zamierzenie się udało.

Bohaterki powieści to trzy trzydziestoletnie przyjaciółki: policjantka Brysia, dziennikarka Gośka i naukowiec Sabina. To właśnie one są tytułowymi twardzielkami. Poznajemy je w trudnych dla każdej z nich sytuacjach. Brysia po kolejnym nieszczęśliwym związku wyżywa się na worku treningowym, Gośkę prześladuje mężczyzna, który nie zgadza się z jej artykułami, Sabina za to ma dylemat czy matka, która porzuciła ją w dzieciństwie, zjawi się na jej ślubie. Każda z dziewczyn oprócz własnego problemu, stara się pomóc swoim przyjaciółkom, a także pozostać twardzielką. Okazuje się, że nic nie jest łatwe, a problemy dopiero się zaczynają.

Autorka serwuje nam szybką akcję, zabawne sceny i cięte dialogi. Plejada barwnych bohaterów, jak na przykład motocyklista Bodzio z małą suczką na wystawie psów, czy reporterka Alberta nie hamująca się w ostrych tekstach nawet w obecności kamery, także wzbogaca książkę. Czyta się ją szybko i przyjemnie, choć na pierwszy rzut oka widać, że to typowa literatura dla kobiet, rozrywkowa,  z elementami romansu. Można zauważyć także niedociągnięcia w fabule. Autorka, mimo iż przedstawia bohaterki jako twardzielki, z feministycznym podejściem do życia, pozwala im też na wzdychanie do każdego mężczyzny, który tylko zwraca na nie uwagę. Mnogość wątków, rozpoczynanych bardzo szczegółowo mści się w końcowej części, gdzie autorka - wydaje się - nie bardzo wiedziała już, co z nimi zrobić.
W powieści widać także uwielbienie dla zwierząt autorki, a także jej własne doświadczenia związane z hodowlą koni czy psów.

Powieść na pewno spodoba się kobietom pragnącym lekkiej historii o przyjaciółkach przezwyciężających przeciwności losu, zakończonej happy ednem.