Recenzja książki: Zimowe zapomnienie
Recenzuje: Danuta Awolusi
Czego oczekiwać, sięgając po powieść świąteczną? Zapewne mnóstwo ciepła, słodkości i dobroci. Agata Suchocka pisze jednak po swojemu. W ręce czytelników oddaje słodko-gorzką historię, w której można zobaczyć samego siebie.
Zimowe zapomnienie zastaje nas w szpitalu. To właśnie tutaj ląduje Piotr Zetter, bezwzględny biznesman, który traci pamięć w wypadku. Na miejscu poznaje Kaję – samotną, atrakcyjną lekarkę, która od pierwszej chwili robi na nim wrażenie. I vice versa. Jednak to nie romantyczna komedia, ale… życie. Dlatego oboje będą musieli zawalczyć o to, by zbliżające się święta wyglądały inaczej niż wszystkie pozostałe. Lepiej. Na ich drodze stanie między innymi influencerka i celebrytka Marita, która uważa się za narzeczoną Piotra…
Agata Suchocka opowiada o wszystkich bolączkach, które przy okazji świąt odżywają w nas na nowo. Samotność, oczekiwania innych, ukryte pragnienia, które trudno zrealizować. Do tego proza życia. Kaja jest lekarką z ambicjami, ale pracuje w zwyczajnej, niewielkiej przychodni, która nie dostaje zbyt wielu środków na rozwój. Kaja także przestaje się rozwijać. Pojawienie się w jej życiu Piotra staje się powiewem świeżości. Miło jest poczuć poryw serca. Ukłucie zazdrości. Nadzieję. Niepewność. Ale też radosne oczekiwanie.
Piotr to trochę Scrooge, tyle że młody i zabójczo przystojny. Wypadek i nowe okoliczności sprawiają, że musi przewartościować swoje życie. Czy wykorzysta tę szansę? I czy naprawdę można zacząć wszystko od nowa? Na to nigdy nie jest za późno!
Choć Agata Suchocka nie szczędzi w swojej prozie odrobiny czarnego humoru i goryczy, to jednak znajdziemy w Zimowym zapomnieniu dużo ciepła i życzliwości. Prostej wiary w drugiego człowieka. Nie jest to historia oczywista i przewidywalna, akcja toczy się wartko, a bohaterowie mają w sobie pewną teatralność. I właśnie to sprawia, że jako czytelniczka dałam się tej powieści całkowicie pochłonąć!
Zimowe zapomnienie to świetna podróż, która wlewa w serducho trochę ducha świąt. Polecam! Przywiązałam się do bohaterów i trzymam za nich mocno kciuki. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się spotkamy.
