Cytat

Byłem mistrzem w ukrywaniu uczuć. Uczucia to słabość, pokazują zbyt wiele, obnażają to, co siedzi w człowieku. Kiedy je okazujesz, inni mogą czytać w tobie jak w książce. Widzą twoje słabości  

Piski dziewczyn stojących przy samej klatce oznaczały, że walka musiała się podobać.
A już ja to na pewno.

Wyszedłem z klatki bocznym wyjściem dla zawodników i udałem się na zaplecze klubu.
Polluks szedł za mną.

Stanąłem i spojrzałem na przyjaciela. Był mojego wzrostu, więc gapiłem się wprost
w jego przerażające czarne gały.

Zupełnie
nie miała wprawy w postępowaniu z mężczyznami, a
zwłaszcza z takimi, którzy mają milion tajemnic, którzy są
jedną wielką zagadką.

Od czterech lat miotającym się po kraju, szukającym
odkupienia i wiedzącym, że tego odkupienia nigdy i nigdzie
nie znajdzie?

Ona nie zasługiwała na taką prawdę, nie mógł jej
tym obarczać.

Była pełna obaw, a
jednocześnie miała wrażenie, jakby dopiero rozstąpiły się nad
nią chmury i ujrzała przejrzystość powietrza.

To tak, jakby do tej pory się
dusiła.

Jakby żyła w ciasnym kokonie, bez dostępu do światła,
do tlenu, otoczona ścianami, otoczona innymi kokonami.

Wiedziała, że bardzo go pragnie i to samo widziała w jego
spojrzeniu.

Odchyliła kołdrę i wystawiła swoje ciało na jego widok. Była
naga. Dostrzegła, że przełknął ślinę i wciągnął ostro powietrze.
Przytuliła jego głowę do swoich piersi. Całował je, pieścił,
językiem muskał sutki, poddawała mu się, wyginała, aby być
bliżej. Aby być z nim. Aby stać się jednością. Dotykała
naprężonej skóry jego ramion, pięknie wyrzeźbionych, jak
spod dłuta utalentowanego artysty.

Uśmiechnął się. Boże, tak cudownie wyglądał z tym
uśmiechem na ustach. Jego twarz się rozjaśniła, oczy
rozpogodziły. Wyglądał imponująco.

To sen... Boże, to sen... - szepnęła. Opadła ciężko na
poduszki. Prawie chciało się jej płakać. Z jednej strony, że ten
sen tak szybko się skończył, a z drugiej, że w ogóle go śniła.