Aby otwarło się niebo

„Aby otwarło się niebo” – Zuzanna Klotschke

„Aby otwarło się niebo” Zuzanny Klotschke to powieść pełna emocji, ciepła i życiowej mądrości, która porusza trudne, ale niezwykle ważne tematy rodzinne, relacje międzyludzkie i odkrywanie na nowo własnej wartości. Historia skupia się na Ninie, kobiecie pełnej miłości i poświęcenia, która przez lata zmagała się z problemem alkoholowym męża, Jędrzeja. Nałóg mężczyzny sprawił, że Nina przestała czuć się przy nim bezpiecznie – zarówno dla siebie, jak i dla nastoletniej córki Rozalii. Przez lata starała się chronić rodzinę, ale kolejne złamane obietnice i kolejne upojenia męża doprowadziły ją do momentu, w którym postanowiła zadbać o siebie i swoją córkę, podejmując trudną decyzję o rozstaniu.

Powieść ukazuje proces tej decyzji z niezwykłą wrażliwością i realizmem. Ulatowska nie ucieka od trudnych emocji: frustracji, poczucia winy, lęku czy smutku, które towarzyszą bohaterce, ale równocześnie pokazuje jej siłę, determinację i nadzieję, że można zacząć życie na nowo. Klotschke znakomicie oddaje psychologiczne aspekty życia kobiety w kryzysie, jej troskę o dziecko i równocześnie potrzebę odzyskania własnej przestrzeni i poczucia własnej wartości.

Nie mniej istotny jest wątek Rozalii, nastoletniej córki Niny, która w obliczu rozpadu rodziny musi odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Rozalia przeżywa swoje pierwsze miłosne rozterki, co pozwala autorke pokazać wielowymiarowość emocji – od troski o rodziców po własne młodzieńcze uczucia. Ten wątek równoległy dodaje powieści autentyczności i sprawia, że historia jest bliska zarówno dorosłym, jak i młodszym czytelnikom, którzy mogą utożsamiać się z dojrzewaniem, pierwszymi miłościami i odkrywaniem siebie.

W powieści pojawia się także nowy mężczyzna w życiu Niny, przy którym bohaterka na nowo doświadcza poczucia wyjątkowości i smaku namiętności. Relacja ta jest subtelna, pełna ciepła i emocjonalnej autentyczności, nie przytłaczająca dramatyzmem, ale pokazująca, że miłość może pojawić się w życiu w najmniej oczekiwanym momencie. Klotschke w umiejętny sposób łączy dramat rodzinny z wątkiem romantycznym, pokazując, że życie daje szansę na odbudowę szczęścia nawet po bolesnych doświadczeniach.

Styl autorki jest lekki, płynny i pełen empatii, dzięki czemu książkę czyta się bardzo przyjemnie. Klotschke doskonale operuje językiem emocji, potrafi oddać subtelne uczucia bohaterów, ich lęki, radości i nadzieje. Każda scena jest przemyślana i pełna realizmu – od codziennych rozmów po dramatyczne momenty konfrontacji z problemami. Autorka nie moralizuje, nie uproszcza trudnych sytuacji, lecz pokazuje życie takim, jakim jest: pełne wyzwań, ale i szans na szczęście.

„Aby otwarło się niebo” to książka pełna nadziei, która pokazuje, że nawet w trudnych chwilach można znaleźć siłę do zmian i odważyć się na nowe początki. To opowieść o rodzinie, miłości, wybaczeniu i odbudowie własnego życia. Historia Niny i Rozalii uczy, że czasami trzeba podjąć trudną decyzję, by chronić siebie i bliskich, a jednocześnie pozwala wierzyć, że życie może przynieść nowe możliwości i szczęście.

Książka sprawdzi się przede wszystkim dla osób, które cenią opowieści o życiu codziennym, trudnych relacjach rodzinnych i odkrywaniu siebie na nowo, a także dla tych, którzy lubią wzruszające, pełne emocji historie z wątkiem miłosnym. To lektura idealna dla kobiet, matek, ale też wszystkich czytelników, którzy szukają w literaturze pozytywnych przesłań i głębokiej refleksji nad życiem i uczuciami.

Podsumowując, „Aby otwarło się niebo” Zuzanny Klotschke to powieść wartościowa, wzruszająca i pełna ciepła, która angażuje emocjonalnie i pozostawia w sercu nadzieję na lepsze jutro. To książka, którą warto przeczytać, by przypomnieć sobie, że nawet w obliczu trudności można odnaleźć miłość, szczęście i siłę do zmian. Gorąco ją polecam każdemu, kto szuka w literaturze historii o sile rodziny, odwadze i pięknie codziennych, ludzkich emocji.

Dziękuję za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki portalowi sztukater.pl. 

,,Wystarczy promyk nadziei,

aby otwarło się niebo."

Alkoholizm zaczyna się niewinnie. Gdzieś tak jedno piwo z kumplami, wino wieczorem, drinki na imprezie, no bo wciąż przy odmowie można usłyszeć: że z kuplami się nie napijesz? I nawet nie wiadomo, kiedy i w którym momencie alkohol staje się codziennym towarzyszem życia, zawłaszcza każdą sferę człowieka, staje się ważniejszy niż wszystko inne, niż rodzina, dzieci, praca. I tak alkohol staje się problemem nie tylko uzależnionego, ale też najbliższych. Bohaterka książki ,,Aby otwarło się niebo" chciałaby być szczęśliwą, a tego jej brakuje w jej małżeństwie z Jędrzejem, który jest alkoholikiem. Wprawdzie był na terapii, obiecywał poprawę nie raz, ale znowu jego słowo okazało się bezwartościowe.

Nina to oddana żona i troskliwa matka, która coraz bardziej jest zmęczona tą sytuacją. Nałóg sprawia, że przestaje czuć się przy mężu bezpiecznie, bojąc się zarówno o siebie, jak i o nastoletnią córkę Rozalię. Gdy Jędrzej po raz kolejny łamie dane słowo i upija się do nieprzytomności, a los dokłada jej kolejnych zmartwień. Nina w końcu podejmuje ostateczną decyzję. Postanawia zakończyć ten związek definitywnie.

Tymczasem Rozalia przeżywa swoje pierwsze miłosne rozterki. Do tej pory była wzorową uczennicą, ale teraz nie potrafi się skupić na nauce. Poza tym doświadcza pierwszych drgnień serca, rozczarowań, zauroczeniach, odkrywaniu siebie i prawdziwej miłości. Ma za sobą też na trudne momenty. Kilka lat temu straciła swoją najlepszą przyjaciółkę Zuzę, z czym nie może wciąż się pogodzić. Czuje pustkę nie tylko w sercu, ale też w szkolnej ławce, bo obok niej nikt nie siedzi na lekcjach, nie ma komu się zwierzyć, spędzać czas po zajęciach. Czuje się samotnie do czasu, aż do klasy dołącza nowa koleżanka Gabrysia.

Obserwujemy losy Niny i Rozalii naprzemiennie, w narracji trzecioosobowej, ale z wyraźną perspektywą każdej z nich. Matka i córka świetnie się rozumieją i bardzo podobała mi się ich relacja. Gdy jednak pewnego dnia Nina poznaje mężczyznę, przy którym ponownie czuje się wyjątkowa i na nowo odkrywa smak namiętności, w nastolatce rodzi się bunt. W tym momencie Rozalka straciła w moich oczach, bo nie bierze pod uwagę ile jej mama wycierpiała. Nie chce tracić nadziei, że rodzice jeszcze się zejdą, że będą tworzyć rodzinę.

,,Aby otwarło się niebo" to poruszająca opowieść o miłości o różnych obliczach, zarówno tej dojrzałej, po przejściach, jaki tej świeżej, pierwszej, ale też rodzicielskiej, ale też pokonywaniu przeciwności losu i nadziei na lepsze jutro. Autorka ma wciągający styl pisania, więc bez trudu dałam się porwać tej historii. To opowieść wielowarstwowa, bardzo życiowa, z którą wiele osób może się utożsamiać. Maleńkim minusem jest to, że fabuła nie ma klasycznych rozdziałów, a poszczególne wydarzenia oddzielają jedynie znaczniki. Osobiście wolę bardziej podzieloną fabułę, ale w tym przypadku to mi nie przeszkadzało aż tak bardzo. Drugim zabiegiem literackim, który początkowo mnie irytował, było to, że autorka nie zawsze wszystko wyjaśnia od razu lecz przedstawia sytuacje, pozostawiając czytelnikowi przestrzeń na refleksję i własne wnioski.

Są to jednak drobiazgi, bo Zuzanna Klotscke napisała bardzo angażującą uwagę opowieść o dwóch kobietach z różnych pokoleń, które muszą dokonywać trudnych wyborów i zdecydować, co jest dla nich naprawdę dobre i ważne. Autorka porusza bolesne tematy, przede wszystkim alkoholizm, ale także radzenie sobie ze stratą, samotnością, trudnymi sytuacjami, jakie niesie czasami los. Zarówno Nina, jak i Rozalia muszą odnaleźć siebie, zrozumieć swoje uczucia i motywy drugiej osoby w świecie pełnym trudnych wyborów, niespełnionych obietnic i skomplikowanych relacji.

Powieść ,,Aby otwarło się niebo" opowiada nie tylko o relacjach rodzinnych, przyjaźni i problemach związanych z alkoholizmem, ale przede wszystkim o sile, jaką trzeba w sobie odnaleźć, by zawalczyć o własne szczęście. To historia, która uświadamia, że czasami miłość to za mało, by pomóc osobie uzależnionej, bo dopóki sama nie zechce wyjść z nałogu, wszelkie próby wsparcia mogą okazać się bezskuteczne. Autorka przypomina, że oprócz miłości potrzebujemy także poczucia bezpieczeństwa, spokoju, stabilizacji i pewności, że jesteśmy naprawdę kochani.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu Sztukater