Demon

W swojej najnowszej powieści „Demon” Wojtek Miłoszewski zabiera czytelników w mroczną podróż po zakamarkach macierzyńskiej miłości i desperacji, mieszając realistyczny dramat z elementami nadprzyrodzonego horroru. To opowieść, która boli, wciąga i zmusza do zadawania sobie niewygodnych pytań 😱

O czym tak naprawdę jest "Demon"?

Akcja powieści startuje z impetem. Pola, kobieta sukcesu i samotna matka, właśnie ma otrzymać wymarzony awans w korporacji, gdy nagle jej misternie budowany świat rozpada się w drobny mak. Do sali konferencyjnej wpada jej syn, Filip, cały we krwi, błagając o pomoc . Od tej chwili życie Poli zmienia się w koszmar.W obliczu tragedii i oskarżeń, które spadają na jej syna, Pola stopniowo traci wszystko❗️ Pozycję zawodową, oszczędności i poczucie kontroli . Jej instynkt macierzyński przeradza się w niebezpieczną obsesję. Gdy wszystkie drzwi się zamykają, jedyną deską ratunku okazuje się pakt z demonem 🖤 który Pola zawiera bez chwili wahania. To moment, w którym realistyczny dramat przeistacza się w metafizyczną walkę o duszę i przetrwanie.

Co wyróżnia tę powieść?
Przenikliwe studium psychologiczne.  Siłą „Demony” jest nie fabuła, a głęboka eksploracja psychiki bohaterki. Autor  znakomicie oddaje stan umysłu kobiety doprowadzonej do skraju rozpaczy, która pod wpływem bólu traci kontakt z tym, co racjonalne.  Razem z Polą miotałam  się między instynktem opiekuńczym a narastającą bezsilnością, aż w końcu zaczynałam  się zastanawiać, gdzie tak naprawdę leży granica poświęcenia.   Pakt z diabłem w nowoczesnym wydaniu. Motyw faustyczny został tu osadzony w przerażająco realnym, współczesnym świecie korporacji, presji i samotności. To sprawia, że metafora o „zaprzedaniu duszy” dla kariery czy dziecka staje się wyjątkowo dosłowna i przez to niepokojąca. Mistrzowskie budowanie napięcia. Autor nie serwuje taniej sensacji. Napięcie rodzi się z emocjonalnej głębi, zderzenia zwyczajności z nadprzyrodzonym i pozornie zwyczajnych scen, które pod jego piórem stają się źródłem niepokoju. Pojedyncze, mocne wizualnie sceny jak ta z wypadku samochodowego  zapadają w pamięć na długo.  Czytelnik jest prowadzony przez labirynt emocji Poli, gdzie sceny pełne napięcia ustępują miejsca chwilom ciszy, w których bohaterka konfrontuje się z własnym sumieniem i tym, kim się stała.
„Demon” to dla mnie przede wszystkim poruszająca i intensywna emocjonalnie lektura 💔 Wojtek  Miłoszewski udowadnia, że potrafi poruszać emocje w sposób brutalnie szczery i głęboko ludzki. Chociaż sam pomysł włączenia wątku nadprzyrodzonego do obyczajowej historii mógł być ryzykowny, autor przeprowadza go z zaskakującą lekkością i naturalnością. Klimat polskich lat 90., do których w pewnym momencie zabiera bohaterkę, dodaje tej opowieści wyjątkowego, nieco onirycznego charakteru.  Choć niektórym czytelnikom horroru może brakować tu bardziej dosłownych elementów grozy , to dla mnie siła tej książki leży właśnie w tej psychologicznej, wewnętrznej walce. To książka, która boli, ale i wciąga.

🎯 Dla kogo jest ta książka?

„Demon” to idealna propozycja dla Ciebie, jeśli  szukasz inteligentnego horroru psychologicznego, który straszy nie przez potwory, a przez konfrontację z ludzką naturą.
Jesteś fanem  Stephena Kinga  podobnie buduje napięcie. Lubisz historie, które kwestionują granice moralności i zadają trudne pytania. Szukasz mocnej, emocjonalnej lektury na jesienne wieczory 🍂

„Demon” Wojtka Miłoszewskiego to więcej niż horror  to głęboko humanistyczna opowieść o winie, poświęceniu i potrzebie przebaczenia. To historia, która zaczyna się jak dramat obyczajowy, a kończy jako metafizyczna podróż w głąb ludzkiej desperacji. Jeśli masz ochotę na książkę, która nie tylko Cię wciągnie, ale także zmusi do refleksji, sięgnij po „Demona”. Gwarantuję, że nie wyjdziecie  z tej lektury obojętni 😉

Moja ocena: 10/10 🌟

Polecam!

BRUNETTE BOOKS

Czy w walce o dziecko naprawdę istnieją jakiekolwiek granice, których nie przekroczyłby rodzic?

,,Demon" Wojtka Miłoszewskiego to książka, która od pierwszych stron uderza w czuły punkt - bezradność, desperację i miłość rodzica. Pola, bohaterka tej historii, przez lata podporządkowywała swoje życie pracy w korporacji i samotnemu macierzyństwu. W końcu ma poczuć, że to wszystko miało sens - ma otrzymać nagrodę, która będzie zwieńczeniem jej wysiłków. Ale wtedy do sali konferencyjnej wpada jej syn. Zakrwawiony. Przerażony. Błagający o pomoc. I w tym momencie kończy się zwykłe życie Poli, a zaczyna koszmar, który prowadzi ją w stronę najciemniejszych zakamarków ludzkiej psychiki.

Miłoszewski w tej powieści zaskakuje. Do tej pory kojarzył mi się z thrillerami mocno osadzonymi w społecznych realiach - tu jednak postanowił sięgnąć po elementy grozy. I robi to naprawdę dobrze. To nie jest horror w stylu ,,byle przestraszyć czytelnika". To raczej dramat i thriller psychologiczny, w którym obecność demona staje się narzędziem - metaforą desperacji i granic, jakie potrafimy przekroczyć, kiedy chodzi o życie najbliższych.

Najbardziej poruszyło mnie to, że Pola nie jest bohaterką ,,filmową". Nie krzyczy, nie ucieka, nie podejmuje irracjonalnych decyzji, które często widzimy w horrorach. Ona działa jak matka - instynktownie, obsesyjnie, bez oglądania się na konsekwencje. Kiedy w grę wchodzi życie dziecka, nie ma dla niej rzeczy niemożliwych. Nawet pakt z demonem staje się czymś oczywistym. Bo czy w takim momencie ktoś z nas naprawdę zastanawiałby się nad moralnością?

Autor świetnie buduje napięcie - nie poprzez strach przed potworem, który wyskakuje zza rogu, ale poprzez emocje. Groza rodzi się tu z poczucia bezsilności, ze świadomości, że system zawodzi, a świat zamyka przed tobą wszystkie drzwi. ,,Demon" to opowieść o tym, jak łatwo można przekroczyć granice, których nigdy wcześniej nie brało się pod uwagę. I to właśnie czyni tę książkę mocną i niepokojącą.

Podoba mi się, że Miłoszewski nie epatuje krwią ani tanimi sztuczkami. Zamiast tego tworzy historię, w której czytelnik może się odnaleźć - nawet jeśli nie dosłownie. Bo każdy, kto kiedykolwiek kochał kogoś bezgranicznie, zrozumie desperację Poli. I każdy zada sobie pytanie: co ja zrobiłbym na jej miejscu?

Ocena: 8/10 - bo ,,Demon" balansuje na granicy gatunków - jest thrillerem, horrorem i dramatem jednocześnie. I właśnie ta niejednoznaczność działa na jego korzyść. To książka, która nie tylko trzyma w napięciu, ale też zmusza do refleksji.