Nowa, długo wyczekiwana książka autorki bestsellerowego ,,Małego życia"
,,Do raju" Hanyi Yanagihary to epicka i niezwykle błyskotliwa powieść, której akcja rozgrywa się na przestrzeni trzech stuleci w trzech różnych wersjach Ameryki. To śmiała historia o kochankach, rodzinie, stracie i ulotnej obietnicy utopii.
W alternatywnej rzeczywistości osadzonej w 1893 roku Nowy Jork należy do Wolnych Stanów. Ludzie mogą tu żyć i kochać wedle własnych upodobań - tak im się przynajmniej wydaje. Pewien neurotyczny potomek prominentnej rodziny odrzuca oświadczyny zamożnego konkurenta, ulegając urokowi niezwykle pociągającego, ale też biednego nauczyciela muzyki.
W 1993 roku na osaczonym przez epidemię AIDS Manhattanie młody Hawajczyk mieszka ze znacznie starszym i zamożniejszym partnerem. Ukrywa przed ukochanym własne traumy oraz niełatwą historię swojej rodziny, istotnie związaną z mrokami aneksji Hawajów przez Stany Zjednoczone.
W roku 2093 świat jest nękany przez epidemie i zniewolony przez rządy totalitarne. Zniszczona chorobą wnuczka wpływowego naukowca usiłuje brnąć przez życie bez wsparcia swojego dziadka, a także odnaleźć zaginionego w tajemniczych okolicznościach męża. W tej dystopijnej rzeczywistości Internet został wyłączony, prasa jest kontrolowana przez władzę, książki są zakazane, a tajna policja szpieguje ludzi za pomocą owadzich dronów.
Te trzy pozornie odrębne fabuły łączą się harmonijnie w genialną symfonię wypełnioną dźwiękami i tematami, które wzajemnie się pogłębiają i wzbogacają: choroba i leczenie przypłacone strasznymi konsekwencjami, bogactwo i nędza, słabość i siła, definicja rodziny i narodu, pycha ludzi władzy i buta rewolucjonistów, tęsknota za ziemskim rajem i jednoczesna świadomość o niemożności jego istnienia. Tym, co łączy nie tylko postaci tej powieści, ale i trzy alternatywne Ameryki, są uczucia, które definiują nas jako ludzi: lęk, miłość, wstyd, pożądanie, samotność.
,,Do raju" to książka o nadzwyczajnym wydźwięku literackim, ale przede wszystkim dzieło emocjonalnej geniuszki, nominowanej do Nagrody Bookera, National Book Award i Baileys Women's Prize for Fiction, a także laureatki prestiżowej Kirkus Prize.
"Obcowanie z arcydziełem należy do rzadkości, ale ,,Do raju" zdecydowanie jest takim przypadkiem"
The Observer
"Do raju" to wielka literacka podróż dla odważnych i uważnych. Autorka prowadzi nas meandryczną ścieżką przez miejsca i dzieje: od Nowego Jorku po Hawaje, od utopii przeszłości do postpandemicznej dystopii przyszłości. W misterną sieć narracji, obejmującej dwa stulecia, wpleceni są bohaterowie o powtarzających się imionach: Dawid, Edward, Charles/Charlie, a śledzenie ich losów i pokrewieństwa to prawdziwe wyzwanie dla czytających. Ulubiony motyw Yanagihary, jakim jest cierpienie, towarzyszy w swoich najbardziej wyrafinowanych przejawach pięknym i utalentowanym mężczyznom, kochającym do szaleństwa innych mężczyzn. Wszyscy, których zachwyciło ,,Małe życie", z pewnością znajdą w ,,Do raju" wspaniałą i satysfakcjonującą lekturę"
Joanna Bator
"Ze wstrząsów sejsmicznych naszej epoki Yanagihara wysnuła zachwycający, dziwnie piękny, przewrotny fresk, kwestionujący naszą wiarę w indywidualność, sprawczość, wolność, postęp i osiągalność szczęścia - kluczowe idee nowoczesności, stanowiące zarazem fundament powieściowej tradycji. Poszukiwanie w sobie nawzajem oparcia i ratunku jest jedyną namiastką wieczności dla bohaterów bezbronnych wobec sił, których nie pojmują. Żadnego innego raju nie będzie"
Juliusz Kurkiewicz, redaktor naczelny "Książek. Magazynu do Czytania"
"Zaskakująca, genialna, zawiła, piękna, przerażająca. ,,Do raju" jest - jeśli ten ciąg przymiotników nie oddał tego w wystarczającym stopniu - książką nadzwyczajną. Ci, którzy pochłonęli poprzednią powieść Yanagihary, ,,Małe życie", nie będą zdziwieni, że i ta książka, wzorem swojej poprzedniczki, zajmuje się raczej bólem i cierpieniem niż radością i szczęściem. Lecz jest to równocześnie książka pełna doskonale nakreślonych scen i obrazów, która mimo wszystko nie przekreśla nadziei, jaką daje siła miłości" Vogue
"Mamy patriarchę, majątek, dzieci; mamy aranżowane małżeństwo, spadek, prawdziwą miłość, przepaść klasową i znaczący zwrot akcji. Ta niespieszna, bogata w szczegóły powieść flirtuje z konwencjami wielkiej powieści dziewiętnastowiecznej. Lecz to nie wszystko. Yanagihara z oszałamiającą zuchwałością przepisuje Amerykę: zmienia znaczenie tematów, sytuacji i motywów... Ta ambitna powieść dotyka głównych amerykańskich pytań i odpowiada na nie w oryginalny, wciągający sposób. Ma epicki rozmach. Ale w ostatecznym rozrachunku wielkość Yanagihary uwidacznia się wtedy, gdy jest ona najbardziej kameralna"
The New York Times Book Review
"Gigantyczna, osobliwa, wyśmienita, przerażająca i przesiąknięta tajemnicą"
Kirkus Review
"Nadzwyczajna powieść, imponująca potęgą wyobraźni i głęboko poruszająca"
The Bookseller
,,Do raju" to transcendentna, wizjonerska powieść o oszałamiającym zasięgu i głębi. Książka tak wielowarstwowa, tak bogata, tak aktualna, tak pełna radości i grozy, że śmiało można określić ją jako przełomową"
Michael Cunningham, zdobywca nagrody Pulitzera, autor ,,Godzin"
"Powieść ,,Do raju" Hanyi Yanagihary jest tak dobra, jak ,,Wojna i pokój"
Edmund White
Informacje dodatkowe o Do raju:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2023-09-27
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 752
Kup książkę Do raju
Zobacz także
Do raju - opinie o książce
Małe życie stało się światową sensacją literacką. Debiutancka powieść Hanyi Yanagihary zachwyca nie mniej!Nowa powieść autorki głośnego Małego życia, doskonale...
Światowa sensacja literacka! Najgłośniejsza amerykańska powieść ubiegłego roku, nominowana do Nagrody Bookera i National Book Award; laureatka prestiżowej...
Przeczytane:2023-09-23, Ocena: 6, Przeczytałam, 12 książek 2023, 26 książek 2023, Insta challenge. Wyzwanie dla bookstagramerów 2023, Przeczytaj tyle, ile masz wzrostu – edycja 2023, Wyzwanie - wybrana przez siebie liczba książek w 2023 roku, 52 książki 2023,
"Małe życie" to moja ukochana powieść, jeśli chodzi o literaturę piękną. Uwielbiam, posiadam w dwóch różnych wydaniach i mogłabym czytać w nieskończoność, gdyby na poznanie nie czekały inne fascynujące lektury. Jak tylko dowiedziałam się, że wychodzi nowa powieść emocjonalnej geniuszki, jak słusznie została nazwana autorka, nie mogłam się doczekać, kiedy wezmę ją w swoje łapki. Dzięki Wydawnictwu W.A.B mogłam przeczytać tę powieść przedpremierowo i chociaż jest to objętościowo dość spora lektura, do tego niezbyt łatwa, niosąca duży ładunek emocjonalny, poszło zadziwiająco szybko.
Tak naprawdę w jednej książce mamy trzy różne opowieści, które fabularnie się wprawdzie ze sobą nie łączą, jednak łączy je tematyka i imiona bohaterów. Różnych bohaterów, którzy po prostu zostali obdarowani tym samym imieniem. Czy to wprowadza dezorientację? Trochę tak. Jest moim zdaniem jednak bardzo ciekawym zabiegiem. Spodobał mi się ten pomysł, jak również fakt, że akcja każdej opowieści dzieje się w innym czasie i każda z tych historii to nieco odrębny gatunek. Mamy tu więc mix gatunkowy, a poza tym trzy stulecia i trzy różne Ameryki, a tym samy trzy zupełnie odmienne podejścia do tych samych spraw.
W pierwszej części przenosimy się do alternatywnej rzeczywistości z 1893 roku. W tej rzeczywistości Nowy Jork należy do Wolnych Stanów, a ludzie mogą żyć tak jak chcą i kochać, kogo tylko pragną. Bycie gejem jest tu nie tylko akceptowalne, jest zupełnie normalne. W tej wersji XIX-wiecznego Nowego Jurku żyje neurotyczny potomek prominentnej rodziny, który jest postacią niezwykle złożoną, dziwną, dość powściągliwą, za towarzysza mającą jedynie ukochanego dziadka. Dziadek próbuje zaaranżować dla chłopaka małżeństwo z zamożnym starszym mężczyzną, jednak bohater (celowo nie podaję imion) zakochuje się w biednym nauczycielu muzyki. Alternatywne, przyjazne osobom queer społeczeństwo i w ogóle ten inny świat to bardzo interesujący pomysł i fajnie się odkrywa wszystkie aspekty jego funkcjonowania. Główny bohater jednak irytuje. Jest dobrze napisany, wiadomo, w końcu to postać stworzona przez Yanagiharę, której styl uwielbiam i jej pisanie zawsze mnie hipnotyzuje. Ale, mimo odczuwanej sympatii, w postaci tej denerwuje brak przekonania o swojej mocy sprawczej, poczucie bezsensowności działania, bierność, a przede wszystkim nieumiejętność odnalezienia w sobie wartości bez obecności w życiu osoby, którą darzy miłością. Bohater jest rozdarty między poczuciem obowiązku a własnymi potrzebami. Ta część książki jest ciekawa, absorbująca i przepełniona emocjami, które, jak zawsze u autorki, mają ogromny wpływ na czytelnika. Z otwartym, dwuznacznym zakończeniem, za które jedni ją pokochają, inni wręcz przeciwnie.
Druga powieść/część przenosi czytelnika do 1993 roku, gdzie na osaczonym przez epidemię AIDS Manhattanie młody Hawajczyk mieszka ze znacznie starszym i zamożniejszym partnerem. Ukrywa przed ukochanym, kim tak naprawdę jest, do czego zalicza się niełatwa historia jego rodziny, a także ciężar traum, jakie, mimo młodego wieku, dźwiga na własnych barkach. Ta część podobała mi się najmniej. Głównie druga jej część, w której poznajemy treść listu ojca młodego bohatera, w którym dokumentuje on swoje życie na Hawajach i rozpad rodziny. Jest nieco monotonnie i niezbyt absorbująco. Trochę się ta środkowa powieść wlecze. Podobnie jednak jak reszta, dotyka ważnych i aktualnych problemów społecznych. Kolonializm, wolność, niepełnosprawność, choroba i leczenie przypłacone strasznymi konsekwencjami, naród i rodzina, bogactwo i nędza, słabość i siła, pycha ludzi władzy i buta rewolucjonistów, tęsknota za ziemskim rajem i jednoczesna świadomość o niemożności jego istnienia to tylko niektóre z tematów, jakie poruszają poszczególne części dzieła wraz z towarzyszącymi im uczuciami, jak lęk, miłość, wstyd, pożądanie, samotność.
I wreszcie ostatnia, najdłuższa, dystopijna część. Jej akcja rozgrywa się w 2093 roku. W tym świecie szaleje pandemia za pandemią, żywność i inne towary są racjonowane, świat został zniewolony przez rządy totalitarne. Ludziom nie żyje się łatwo. Internet został wyłączony, prasa jest kontrolowana przez władzę, książki są zakazane, a tajna policja szpieguje ludzi za pomocą owadzich dronów. W tej smutnej rzeczywistości zniszczona chorobą wnuczka wpływowego naukowca usiłuje brnąć przez życie bez wsparcia swojego dziadka, stara się też odnaleźć zaginionego w tajemniczych okolicznościach męża. To jest, moim zdaniem, najlepsza część tej powieści. Yanagihara w bardzo ciekawy sposób skonstruowała ten dystopijny świat, jest intrygujący i wypada przekonująco. Świetna jest też kreacja postaci w tej części. Są pogubione, niepewne jutra, bezbronne. Łatwo jest się do nich przywiązać, łatwo przeżywać wszystko razem z nimi. A retrospekcje to cudo!
Yanagihara pisze zachwycająco, oczarowując czytelnika słowem i błyskotliwym komentarzem społecznym. Jej głos, niezależnie od tego, jakiego tematu się podejmie, wybrzmiewa głośno i wyraźnie. Trafia do najgłębszych zakamarków duszy czytelnika. Autorka pisze o ludziach, o ich zmaganiach z niełatwą rzeczywistością, o ich marzeniach i poszukiwaniu szczęścia. O poszukiwaniu drogi do tytułowego raju, cokolwiek ów raj dla każdego z nas oznacza. Refleksyjna, piękna, mądra. Bardzo polecam!