Inne wydania:
Dom dzienny, dom nocny jest najambitniejszym projektem prozatorskim Olgi Tokarczuk. Ta pełna melancholijnego smutku (a miejscami i okrucieństwa) książka oferuje nam w finale wspaniały, optymistyczny koncept. Otwiera nas na poznanie życia, doświadczanie naszego istnienia w jego wielowymiarowej postaci. Nie udzielając nam porad ani nie serwując nam odpowiedzi na tzw. najistotniejsze pytania, zachęca do otwarcia się na tę niełatwą próbę, jaką jest nasza własna, niepowtarzalna egzystencja.(Jarosław Klejnocki, "Gazeta Wyborcza", 10 listopada 1998 Olga Tokarczuk napisała książkę niezwykłą i wieloznaczną, opowiedzianą między jawą a snem, między konkretem a mitem. Wydaje się, że powieść otwiera nowy rozdział w twórczości pisarki.(Mariusz Cieślik, "Polityka", 1998 nr 49) Tokarczuk czaruje, stwarza z pustki, dopisuje dalsze ciągi do tego, co jej wiadomo. Trudniej mi nazwać tę przedziwną umiejętność przykuwania do lektury. Jej powieść czyta się chciwie i pospiesznie... .(Piotr Śliwiński, "Megaron", 1998)
więcej
Informacje dodatkowe o Dom dzienny, dom nocny:
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Data wydania: b.d
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 390
Kup książkę Dom dzienny, dom nocny
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Dom dzienny, dom nocny - opinie o książce
kolejna książka, która z pewnością zyskałaby na wartości gdybym miała ją w ręku: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/272116/dom-dzienny-dom-nocny/opinia/33800694#opinia33800694
To jedna z dziwniejszych książek, jaką czytałam ostatnio. Nie jest "liniowa" ;), akcja - czy tu w ogóle jest jakaś akcja? Raczej garść luźnych, rozbudowanych dygresji, które - o dziwo - składają się w logiczną całość. Wszystkie te opowieści krążą wokół Nowej Rudy, w której mieszka autorka/narratorka.
Jest tu galeria przedziwnych postaci : od sąsiadki Marty, która kiedyś robiła peruki i która Bóg wie gdzie spędza zimy?, poprzez nieuznaną przez Watykan "świętą" Kummernis, po zakonnika, opisującego historię tejże świętej.
Osoby z przeróżnych epok, z różnych miejsc - a mimo to opowieści o nich jakoś się uzupełniają, sprawiają, że książka ma sens.
Nie czyta się jej jednym tchem (jak np. "Prowadź swój pług przez kości umarłych"), warto się zastanawiać nad tym, co się właśnie przeczytało.
wprowadza w niesamowity świat na pograniczu świata realnego i świata naszych snów. Sny to temat przewodni opowiadań, utykają rozdziały jak szczelny kit, skrzętnie i po cichu przenoszą nas w poszczególne miejsca w zaświatach i światach.
Cudowna książka. Olga Tokarczuk jak nikt inny potrafi muskać słowami opowieść, stojąc gdzieś z boku, nie wpływać w żaden sposób na nurt wydarzeń. Ona nie próbuje zagłębiać się w historię, nie wyjaśnia niczego na siłę. Przedstawia rzeczy takie, jakimi są, a przynajmniej jakimi Ona je widzi, jednocześnie pozostawiając nam patrzeć na wykreowany przez Nią świat własnymi oczami. Za to ją uwielbiam! I tą książkę też :)
Obecnie jest to moja ulubiona książka, której się nie czyta, tylko smakuje po rozdziale, a opisy zwykłych, codziennych czynności są mistrzowskie.
Fantastyczna, cudowna, najlepsza rzecz Olgi Tokarczuk, jaką przeczytałem do tej pory. Ktoś użył bardzo trafnego sformułowania: "magiczna". Tak. To najlepsze określenie tej książki. To jest właśnie literatura piękna. Można ją przeczytać raz i nic nie zrozumieć, a można czytać kilka razy i za każdym razem odnależć w niej coś interesującego i nowego. Gorąco polecam wszystkim tym, którzy w książkach poszukują czegoś więcej, niż tylko wartkiej akcji i "liniowości" w losach bohaterów.
Inne książki autora
Lalka i perła
0
Wydanie drugie. "To prawda, że sprawdziłam krok po kroku wędrówki Wokulskiego po Paryżu. Studiowałam też mapę, żeby ujrzeć to, co on na niej zobaczył...
Zgubiona dusza
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Był sobie raz pewien człowiek, który bardzo dużo i bardzo szybko pracował i już dawno zostawił swoją duszę gdzieś daleko za sobą. Bez duszy żyło...
Przeczytane:2017-08-05, Ocena: 3, Przeczytałam, 12 książek 2017,
"Dom dzienny, dom nocny" to książka o dwoistości ludzkiej natury, o sprzecznościach tworzących jedność - jak dzień i noc. Jest tu m.in. historia Paschalisa, mnicha, który pragnął być kobietą i nie stronił od cielesnych uciech. Historia młodego małżeństwa zakochanego w sobie do szaleństwa, które następnie przechodzi taką metamorfozę, że każde z nich uważa się już za zupełnie innego człowieka, któremu tylko imię pozostało to samo. Historia Kummernis, legendarnej świętej z męską twarzą (Chrystusa). Historia Ergo Suma, który po traumatycznym wspomnieniu spożycia ludzkiego mięsa przemienia się w wilkołaka. Historia niepozornej Krysi, która uwiedziona omamami sennymi jedzie do obcego miasta i spędza noc z "wyśnionym" mężczyzną. Historia Marty zasypiającej na zimę, postaci tajemniczej i raczącej nas całkiem niezłymi złotymi myślami. Całość splata narratorka, opowiadająca, wysłuchująca lub czytająca (np. żywot Kummernis). Zamysł ciekawy, niektóre historie również, jednak rozmywają się one w ogólnej "nijakości". Część bohaterów mamy okazję poznać tylko na kilku stronicach, potem znikają bezpowrotnie, a nie są AŻ TAK wyraziści, by zapaść w pamięć. Chyba, że to moja pamięć jest już słaba ;-)