Gdzie ci mężczyźni, których nie poślubiłam

Anna H. Niemczynow potrafi w emocje. Jej najnowsza książka to niezwykle refleksyjna podróż w przeszłość, która zaskakująco mocno rozświetla teraźniejszość. Ania z lekkością, humorem, jednak nutą melancholii uświadamia, że przychodzi w życiu taki moment, w którym musimy wrócić do swoich dawnych wspomnień i historii. Po co? Po to, żeby lepiej zrozumieć siebie i historię, którą tworzymy w teraźniejszości. Ta intymna wędrówka po tęsknotach, marzeniach i decyzjach, zostawi czytelnika nie tylko z uśmiechem, ale i kilkoma ważnymi faktami o sobie. ,,Gdzie ci mężczyźni, których nie poślubiłam" to powieść, która zaskakuje swoją lekkością i tym, jak czułych miejsc ludzkiej duszy dotyka. Choć tytuł może sugerować wyłącznie zabawną podróż w przeszłość, dość szybko okazuje się, że ta powieść ma czytelnikowi do zaoferowania coś znacznie więcej. Natalia, główna bohaterka, nieco znudzona/rozczarowana własną codziennością, otrzymuje zaproszenie na zjazd absolwentów. Owo zaproszenie staje się impulsem do podjęcia decyzji, która w pewien sposób wprowadza przewrót w jej życiu. Natalia postanawia odnaleźć dawnych partnerów i sympatie. Po co? Dość dziwne prawda? Jednak z każdą kolejną stroną książki zaczęłam rozumieć zamysł Natalii. Jej potrzebę konfrontacji z przeszłością, własnymi wyborami, ze wszystkim tym, co często z jakiś powodów zostawiamy za sobą. To właśnie ta refleksyjna płaszczyzna książki poruszyła mnie najbardziej. Ania subtelnie i lekko przypomina, że każdy z nas nosi w sobie niewypowiedziane pytania i myśli ,,co by było gdyby"? Delikatnie, jednak też trafnie mówi o tym, że czasami warto jest odważnie spojrzeć w lustro, które przypomni nam nie tylko nasze stare błędy, ale też całą, długą drogę, którą przeszliśmy. Kiedy czytałam tę książkę, wracałam myślami do ludzi z mojej własnej przeszłości. Do ludzi, którzy w różny sposób kształtowali moje plany, marzenia, sposób postrzegania siebie, to jak kocham, jakim jestem dziś człowiekiem. Ania jest nie tylko świetną pisarką. Jest również doskonałą mentorką, ma idealne warunki na psychologa. Potrafi rozbawić dialogiem po to, by za chwilę zadać pytanie, przed którym trudno jest uciec. Historia, którą snuje jest życiowa i każdy odnajdzie w niej cząstkę siebie. ,,Gdzie ci mężczyźni, których nie poślubiłam" to opowieść o relacjach, o tym, że zawsze musimy dążyć do życia w zgodzie z własnym wnętrzem. To historia o naszych lękach i pragnieniach. Wyborach i odwadze aby potrafić spojrzeć czasami prawdzie prosto w oczy. Ta książka zostawia czytelnika z bardzo mądrym przesłaniem dotyczącym przeszłości. Warto pozwolić jej dojść do głosu. Wypowiedzieć to, co niewypowiedziane. Przychodzi bowiem taki moment, w którym może to wyjaśnić znacznie więcej niż myślimy. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)