Kasprowy

Dwa tory czasowe.

Rok 2022. Dominika z Wiktorem wspólnie budują rodzinę. Czerpią radość ze zwykłej codzienności. Prokuratorka ma jednak trudną sprawę do rozwiązania. Znaleziono zbiorową mogiłę młodych dziewczyn. W sprawie śledztwa, ktoś z góry pociąga za sznurki. Dochodzi do tragicznych wydarzeń, o których wiemy z poprzednich tomów. Ale co było dalej?

Rok 2025. Ktoś zablokował wyciąg na Kasprowy Wierch. W jednym z wagoników, wśród przetrzymywanych zakładników, jest nadinspektor Osica z dziećmi Dominiki. Forst próbuje ocalić bliskich. Dochodzi do zaskakującego spotkania. Porywacz stawia warunki. Forst musi kogoś odnaleźć aby uratować dzieci.

Akcja pełna zwrotów akcji, duchy z przeszłości i nadzieja na lepszą przyszłość. 

Autor zapowiada ciąg dalszy.

Tom 10 serii z komisarzem Forstem. Akcja dzieje się w dwu płaszczyznach czasowych, wzajemnie się przeplatających.  Dominika Wadryś-Hansen ożyła i działa pod przykrywką, ze zmienioną tożsamością u Gorgana. Urabia sprowadzane młode dziewczyny, nieświadome, że ich miejsce będzie w burdelu. ,,Przyjeżdżały z przekonaniem, że zostaną fotomodelkami albo drugoplanowymi aktorkami w polskich produkcjach, a później się wybiją. .... Szansa była niepowtarzalna, okazja jedna na tysiąc, a ludzie werbujący dziewczyny w Ukrainie potrafili robić wrażenie profesjonalistów w swojej branży." Wiktor Forst negocjuje z zamachowcem, który zaatakował kolejkę linową, gdzie są między innymi dzieci Dominiki. Mnóstwo zwrotów akcji, nieprzewidywalnych zdarzeń, intryg i kłamstw.

Kolejne spotkanie z komisarzem Forstem uważam za doskonałe. Co tu dużo mówić ,Mróz sprawił, że książka trzyma w napięciu do samego końca.

Szybkie tempo, krótkie rozdziały zakończone cliffhangerami, liczne zwroty akcji i bohaterowie, którzy zmagają się z własnymi demonami -to "Kasprowy" zapewnia czytelnikowi. Autor po raz kolejny udowadnia ,że świetnie czuje się w konwencji thrillera, a tatrzańskie scenerie ,które często są tłem jego powieści, dodają historii dodatkowego ,mrocznego wymiaru.

W "Kasprowym" autor zabiera nas w sam środek górskiej akcji, gdzie, jak to u Mroza bywa ,nic nie jest takie ,na jakie wygląda. Bohaterowie uwikłani w sieć kłamstw ,muszą zmierzyć się nie tylko z bezlitosną naturą, ale przede wszystkim z własnymi lękami i przeszłością. Autor , jak zawsze ,misternie splata wątki, prowadząc czytelnika przez labirynt zdarzeń ,by na końcu zaserwować zaskakujące rozwiązanie.

W "Kasprowym " nie ma tu czasu na nudę. Akcja pędzi na łeb na szyję ,a kolejne odkrycia sprawiają, że nie pozna się prawdy . Autor zręcznie posługuje się retrospekcjami i zmianami perspektywy, co pozwala na stopniowe odkrywanie kolejnych elementów układanki.

Remigiusz Mróz sprawił, że ta pozycja jak dla mnie jest strzałem w dziesiątkę .To książka ,która potwierdza ,że jest to solidny thriller ,który pochłonie czytelnika bez reszty i zapewni dawkę adrenaliny.

Właściwie nie wiem co mam napisać, gdyż poziom absurdu i niedorzeczności przeszedł w tej książce wszelkie granice... Przeczytałam wszystkie części z komisarzem Forsem. Jedne były lepsze, inne gorsze, ale wszystkie cechowało to, że przedstawione w nich wydarzenia były totalnie nierealne, jednak był w tym wszystkim jakiś urok, a błyskotliwe dialogi między komisarzem Osicą i Forstem rekompensowały wszystkie niedociągnięcia literackie. W tym tomie nawet i tego zabrakło. Odniosłam wrażenie jakby autor pisał tę część od niechcenia i starał się zapełnić strony nijakimi dialogami i byle jaką fabułą.

Akcja rozpoczęła się z przytupem i myślałam, że dalej też popędzi niczym pendolino, tymczasem szybko przyszło rozczarowanie. 

Jesteśmy świadkami tego jak zamachowcy atakują kolejkę linową na Kasprowy, w której przebywają dzieci prokurator Dominiki Wardyś - Hansen: Inga i Olaf, a razem z nimi Osica, który znalazł się tam w zastępstwie Wiktora Forsta, na którego zasadzili się zamachowcy, myśląc, że jest w wagoniku. Na odsiecz nieszczęśnikom niczym superman, przybywa Forst, który wspina się nad przepaścią kolejki linowej... Mało tego. Zjawia się również była ukochana Forsta, która najpierw zginęła a potem zmartwychwstała - Olga Szrebska we własnej osobie. Dalej jest już tylko pierdu-pierdu, pitu pitu i im dalej w las, tym gorzej.

Autor równolegle do tego, co odpieprza się w Zakopanem, poprowadził drugi wątek, mający spory potencjał i miałam nadzieję, że się fajnie rozwinie. Otóż na składowisku odpadów w Pleszowie, w zbiorowym grobie natrafiono na zwłoki dwunastu młodych dziewcząt. Handel żywym towarem? Do śledztwa włącza się prokurator Dominika, która miała szczery zamiar olać niewdzięczną i niebezpieczną pracę prokuratorki i poświęcić się Forstowi i dzieciom. Jednak wilka ciągnie do lasu i pokusa okazała się zbyt silna, więc Wardyś - Hansen postanowiła się poświęcić i zbawiać świat. Przy okazji śledzimy wątki miłosne niejako w trójkącie, bo jest Wiktor oraz aktualna i była ukochana. A skoro sytuacja wygląda tak, że: "Jeśli ktoś prawdziwie kocha, to nie ma niczego, co mogłoby tę miłość wymazać", to powinno aż kipieć w rywalizacji dwóch temperamentnych facetek zakochanych w macho, a mamy miałkie dialogi, prymitywne pyskówki, natomiast Forst wychodzi na damskiego boksera, który wprawdzie ręki nie podniósł na kobietę, ale wygrażał, że to zrobi.

No i coś, co dla mnie jest zupełnie niedopuszczalne i przekreśla autora w oczach czytelnika, to przemycanie w książce swoich poglądów politycznych. Fragmenty broniące Ukraińców (młody chłop, może nie słyszał o Wołyniu?) a piętnujące Rosjan, określanych przez niego jako ruskie onuce to cios poniżej pasa. Nie dosyć, że książka słaba jak barszcz ukraiński, to jeszcze te polityczne wstawki. Żenada.

Wymęczyłam tę powieść, przechodząc katusze niczym Osica w wagoniku kolejki linowej. Stek bzdur i nudy na pudy. Ludzie! Ostrzegam uczciwie -  strata czasu. Jest tyle wartościowych, ciekawych, dobrze napisanych książek, że tego gniotka można sobie spokojnie odpuścić.

(audiobook)
Wracam z nostalgią do Forsta, jakoś jestem przywiązana. Nie mogę powiedzieć, żeby ten tom wgiął mnie w fotel (ale już wiemy, że będzie kontynuacja), mimo to pojawiło się kilka zaskakujących momentów. Powiedzonka Gorgana też spowodowały lekki uśmiech :)
Wersja audio: mega, szczególnie lubię Osicę w wydaniu lektora! Nawet nie wiem, kiedy minęło tych kilka godzin. Pochłonęłam w dwa dni.