Kobieta ze szkła
Caroline Lea

'' Są grzechy gorsze od plotek. I takie, o których warto plotkować ''

; Kobieta ze szkła ; 

Caroline Lea.

Wydawnictwo: Literackie.

Literatura: piękna.

Biorąc do ręki tę książkę, byłam przeświadczona że przeczytam coś w rodzaju islandzkiej sagi, pokrytej pogańskimi wierzeniami, przeplatanymi chrześcijaństwem, z osadami w tle i życiem ludzi którzy toczyli swój znój w codziennej pracy. Słowem? przeczytałam ją w oka mgnieniu, zamieniając rzeczywistość na tę magiczną fikcję do której zaprosiła mnie autorka. 

Wyobraźcie sobie: jest rok 1686, skuta lodem, zapruszona śniegiem Islandia, mroźna i nieprzejednana, po śmierci ojca, Rósa opuszcza matkę, darzącego skrytym uczuciem przyjaciela, wychodzi za mąż za bondiego - przywódcę osady, starszego od siebie Jóna do Stykkishólmur, gdzie wiedzie życie u boku męża, starając się być posłuszną, potrzebną. Cierpi katusze, nie mając nikogo oprócz kobiety z osady z którą rozmawia i czuje się dobrze, bardzo doskwiera jej samotność, kiedy Jón wypływa w morze lub pracuje w polu. Niespodziewanie dla wszystkich pojawia się w osadzie przyjaciel dziewczyny, który dołącza do dwójki, tym samym rozpalając wspomnienia Rósy, ale i nadzieję. W międzyczasie poznajemy losy Petura który pomaga w gospodarstwie, ale także zawsze służy pomocą i słowem gospodarzowi. Ten by utrzymać rolę głowy osady, żyje skromnie lecz z surowymi przykazami, uważając by żadne runy, proroctwa ani magia, która była surowo zakazana i tępiona nie miały prawa istnieć. Poprzednia żona Anna uważana była za opętaną, kobieta prawdopodobnie cierpiała na psychice, nie mogąc sobie poradzić poczęła krążyć po okolicy, wzgórzach, mamrocząc pod nosem zaklęcia, a tak naprawdę pragnęła dziecka. Jón nie mogąc sprostać oczekiwaniom kobiety, zamyka ją na strychu, bacznie pilnując. Aż któregoś dnia kobieta znika, wszczynają poszukiwania, lecz nadaremnie. Kiedy nasza bohaterka żyje swoim życiem, obowiązkami, staje oko w oko z Anną. Okazuje się że kobieta jest w ciąży i pomaga jej urodzić dziecko. To co wydarzyło się później, doprowadza do tego że Jón postanawia odnaleźć sprawcę ciąży i ukarania. Kobieta w raz z dzieckiem umiera, a ci chowają ją w lodowatej toni morza. Kiedy nadchodzi odwilż, ciało wypływa, a mieszkańcy zaczynają plotkować, snuć domysły, tworzyć własną historię. Postanawiają że sami zabawią się w sąd ostateczny i skazali Jóna na śmierć. Pomimo zdarzeń, Rósa w raz z Peturem porywają Jóna, który ucieka z przyjacielem, Pall, wraca na swoją rodzimą ziemię. Jak kończy się ta przepięknie opisana historia? Czy Rósa wróci do domu matki, czy Jón przeżyje, a co z Pallem?

Niesamowita, pełna zwrotów akcji powieść, maluje mroczną Islandię w której panuje zmierzch, mróz, pogańskie wierzenia, zabobony, spryt a jednocześnie ciekawość ludzka, plotka która żyje własnym życiem, zatruwa i tłamsi. Historia staje się legendą o mocy przyjaźni, o poświeceniu, dowodzie że za tym jednym człowiekiem skoczy się w ogień, bez zastanowienia, bez chwili wahania. Pokazuje czym jest miłość, jaką wyzwala potęgę mocy, co czyni, ułaskawia, oddaje wolność, mamy poczucie czytając obezwładniającego lęku, ciekawość a co skrywa i przedstawi nam dalsza treść, sekrety które stają się tajemnicą, zagadką która wypływa i ukazuje swoje prawdziwe oblicze w raz z bohaterami. Wciągająca od pierwszej strony, pięknie opisująca przyrodę, uroki a także te mroczne strony, lat o których tak mało się wie. Czy można oszaleć? oczywiście, zatracicie się bez reszty, żałując że to już koniec. Tym samym polecam ; Miniaturzystki ; tej samej autorki. 

Dziwne losy Rósy Magnúsdottir

Do sięgnięcia po "Kobietę że szkła" zachęcił mnie opis, który gwarantuje lekturę na poziomie "Miniaturzystki". Chociaż powieści Jessie Burton nie są idealne, gwarantują jednak rozrywkę i radość z lektury na wysokim poziomie. Czy "Kobieta ze szkła" była w stanie dokonać tego samego?

Podobieństwo powieści Caroline Lei do "Miniaturzystki" rzuca się w oczy bardzo szybko, jednak pod wieloma względami "Kobieta ze szkła" wydaje się być zgrabnym połączeniem "Dziwnych losów Jane Eyre" i baśni o okrutnym Sinobrodym. Podobnie jak w przypadku powieści Brönte, jednym z głównych elementów napędzających fabułę jest groza, narastający niepokój spowodowany plotkami i niedopowiedzeniami. W historii Rósy wszystkie emocje są podkręcone do maksimum, co sprawia, że pochłaniamy jeden rozdział za drugim, dziwiąc się, że koniec zastał nas tak szybko.

Pod względem językowym "Kobieta ze szkła" napisana jest poprawnie. Kilka zwrotów użytych przez autorkę (lub tłumacza) zgrzytnęło w czasie lektury, ale poza tym nie mam żadnych zastrzeżeń. Powieść ma bardzo dobry rytm i odpowiednie tempo (czyli zawrotne). To bardzo dobrze napisana książka obyczajowo-przygodowa i jedyne, czego mogłabym od niej jeszcze oczekiwać, to być może nieco większego kontekstu historycznego i pochylenia się nad codziennością mieszkańców Islandii w XVII wieku. Ale to tylko drobiazgi…

Pomimo mojej słabości do tła jakim są XVII-wieczne Niderlandy uznaję, że "Kobieta ze szkła" jest powieścią lepiej napisaną niż "Miniaturzystka". Autorka poświęciła dużo uwagi każdemu z wątków i z dużym szacunkiem (zarówno dla swoich bohaterów jak i czytelnika), w sposób niezwykle wyważony zakończyła historię Rósy i Jóna. W tej powieści tak wiele mogło się nie udać – mogło być zbyt histerycznie, brutalność mogła być odstręczająca, kolejne wątki i zwroty akcji mogły być zbyt przekombinowane, a całość zbyt ckliwa. Mogło, a jednak Caroline Lea wyszła z tego obronną ręką.

Dla wszystkich miłośników literatury z dreszczykiem grozy, tajemnic, zagadek – to lektura dla Was. Jeśli podobała się Wam "Miniaturzystka", jeżeli z zapartym tchem czytaliście "Dziwne losy Jane Eyre", koniecznie musicie udać się na surową i nieprzyjazną Islandię, sięgając po "Kobietę ze szkła".