Kongres futurologiczny

Kolejne moje spotkanie z Lemem, kolejne w formie audiobooka (czyta bezkonkurencyjny Piotr Grabowski) i kolejne doskonałe! To literackie mistrzostwo świata, mnóstwo celnych obserwacji (minęły dziesiątki lat, a Lem nadal aktualny!), genialne poczucie humoru oraz przerażająca wizja przyszłości i teraźniejszości (sporo wizji Lema w mniejszym lub większym stopniu już się ziściło lub ziści się niebawem…)

Bardzo polecam, Lem mistrzem jest i basta! W formie audio niezwykle przystępny – doskonale się tego słucha – bardzo żałuję, że mało słucham i mam kłopot ze skupieniem się nad taką formą. Poćwiczę, może z czasem będzie lepiej…

To mówiłam ja – nielubiąca fantastyki i fantasy, o sf nie wspominając 😉

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świetny pokaz siły intelektu i wyobraźni Lema.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ijon Tichy wyjeżdża na kongres futurologiczny. Niestety sytuacja w kraju jest więcej niż niestabilna. Zaczynają się rozruchy. Hotel wraz z naukowcami zostaje zbombardowany bombami, rodzajem broni biologicznej... Tichy, ukrywając się w kanałach pod Hiltonem doznaje wielu przedziwnych halucynacji. Jak rozpoznać co jest omamem a co nie? Gdzie zaczyna się rzeczywistość? W efekcie Lem podsuwa nam do przemyślenia problem, tego jak postrzegamy otaczającą nas rzeczywistość. Czy taką jaka jest istotnie, czy raczej taką, jak ukazują nam ją inni...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie jestem wielką fanką Lema. W sumie można by nawet powiedzieć, że niezbyt lubię jego twórczość, jednak "Kongres futurologiczny" nie był zły. Czytało się go dość przyjemnie, zaciekawiła mnie dziwna wizja świata. Daję trochę naciągniętą 4.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Fantastyka najlepszego sortu, czytając tę książkę rozbudza się wyobraźnię, poszerza horyzonty i pozwala na zupełnie inny punkt widzenia (i myślenia) niż to co nas otacza na co dzień. Porządny trening dla możliwości ludzkiego umysłu i jego pojmowania, jestem zachwycona, szczerze polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Najbardziej znaną postacią wykreowaną przez Stanisława Lema jest Ijon Tichy, obecny w wielu opowiadaniach, z Dziennikiem gwiazdowym na czele. Tichy dostaje zaproszenie na Kongres Futurologiczny w odbywający się w Costaricanie, przypuszczalnie gdzieś w Ameryce Południowej, w wykwintnym, ponadstukondygnacyjnym holetu Hilton. Konferencja poświęcona jest przyszłości i kierunkom, w jakim ludzkość nieuchronnie zmierza - wnioski są oczywiście przykre, a konsekwencje przeludnienia fatalne. Pech chce, że na ulicach odbywają się zamieszki, a manifestantów pacyfikuje się substancjami psychemicznymi (psychochemicznymi) w wodzie wodociągowej, której nieopatrznie kilka łyków wypija Tichy, co inicjuje nieustanną jazdę bez trzymanki, abstrakcyjny rollelkoster, na którym halucynacja ręka w rękę z farmakokracją wiodą nas (i oczywiście bohatera) do niedalekiej przyszłości.

Oczywiście, jak to u Lema mamy wysoko posunięte słowotwórstwo, a całość, mimo że do pośmiania (dlaczego ci ludzie tak dyszą?), dotyka głębszego problemu przyszłości i kondycji ludzkości, a także dążenia jednostki do prawdy (nie wiem, jak Wy, ale ja miałam skojarzenia z Matrixem).

Czy polecam? Jak nie jak tak!

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

“Dajemy cywilizacji narkozę, bo inaczej by siebie nie zniosła. Dlatego nie wolno jej budzić”.

 

Czy należy dążyć do poznania prawdy, za wszelką cenę? Nawet mając świadomość, jak straszna może być to prawda ? Może lepiej żyć w błogiej nieświadomości i grać w grę pozorów?

Fenomenalna książka Stanisława Lema. Nadal aktualna, nadal przerażająca w swoim wydźwięku!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)