Kurwa, kurwa, kurwa

Kurwa kurwa kurwa

To moje drugie spotkanie z tą autorką i znowu się nie zawiodłam. Rozdziały krótkie, zwięzłe i na temat. Nie mamy tu zbędnych opisów tylko konkretne sytuacje i uczucia. Pozycja ta jest tak dosadna i wzbudza wiele emocji. Emocji jednocześnie pozytywnych jak i negatywnych.
Bohaterka jest kobietą zamężną posiadającym córeczkę. Wszystko by wskazywało że muszą być szczęśliwi, ale tak nie jest. W głowach bohaterów kotłuje się tyle emocji. Pokazana jest walka o siebie, jak długo potrafimy tłumić wszystko w sobie i nie potrafimy się dzielić. Ucieczka czasem pomaga ale nie da zniknąć na zawsze.

O ile zgadzam się z samym przesłaniem książki by nie bać się własnych uczuć, nie wstydzić się ich i nauczyć się konstruktywnie wyrażać niezgodę na rzeczywistość i zachowanie innych, umieć prosić o pomoc, to już samo literackie wykonanie jakoś mnie nie porwało. Krótkie, urywane segmenty fabularne, jednowymiarowość Bitt i monotematyczność powodują, że to taka bardziej opowiastka terapeutyczna niż powieść.

Gniew i złość, to emocje, które dużo mówią nam samym o tym, jak czujemy się w danej sytuacji. Szkoda, że autorka nie pokazała, jak konstruktywnie można ją wyrażać, tak aby nie urażać innych i ich nie ranić. Czyli nie opowiedziała, jak komunikować się asertywnie. Bo nie jest żadnym rozwiązaniem przeskakiwanie od uległości do zachowań agresywnych. Mam nadzieję, że czytelniczki identyfikujące się z postacią Britt, podejdą do tej książki z autorefleksją i nie zaczną wrzeszczeć na innych, uważając, że to rozwiąże problemy.

Lektura, która zaskakuje. Po tytule spodziewasz się historii z przymrużeniem oka, może z dawką czarnego humoru.

A tu cała paleta emocji, z którymi musi zmierzyć się kobieta. 

Britt puściły nerwy. Gniew, który w sobie dusiła znalazł ujście podczas wakacji z rodziną i przyjaciółmi. Wściekła na wszystkich, na siebie, świat i życie. Wściekła na dzieciństwo, dojrzewanie, małżenstwo i rodzicielstwo. 

Moim zdaniem wiele czytelniczek może utożsamiać się z bohaterką. Ciągłe poczucie obowiązku, życie zgodnie z zasadami, nieumiejętność proszenia o pomoc. Rozgoryczenie, złość, rozczarowanie samą sobą. Strach przed jutrem, poczucie bycia niepotrzebnym balastem.

Polecam.

No żesz k*rwa, wybrałam sobie do słuchania książkę z założenia lekką, łatwą i przyjemną, a dostałam doskonały obraz kobiecych frustracji, i na dodatek wcale nie lekki. Dlaczego doskonały? Bo słuchając tej książki przyszła mi do głowy taka myśl, że mogłabym powiedzieć to samo, dokładnie tymi słowami. Bez owijania w bawełnę, bez pierdzenia magicznym pyłem i udawania, że jesteśmy poprawni, intelektualni i z wyższej półki. Wielu się pewnie oburzy i popluje, że to rynsztok, że nie literatura, że poniżej krytyki. Serio? To sobie tak uważajcie. A dla mnie w tej książce cenne jest to, że autorka nazywa rzeczy po imieniu, że wreszcie pokazuje jak czuje się całkiem sporo kobiet (bo przecież nie tylko my dwie z autorką), że koniec udawania, że jesteśmy szczęśliwymi żonami i matkami. Ta książka pokazuje, że kobieta też człowiek. Sięgając po tę książkę, nie spodziewałam się, że dostanę taką petardę. Jestem pod wrażeniem. 

Nie zawsze jest pięknie, ale trzeba sobie z tym jakoś radzić.