Magisterium I: Próba żelaza
Cassandra Clare

Masz dość odwagi, by poddać się Próbie Żelaza i odkryć w sobie magię? Pożegnaj się ze szkołą, jaką znasz, i wstąp do Magisterium!
Callum Hunt ma dwanaście lat. Ojciec od zawsze powtarzał mu, by nie ufał magom i wystrzegał się magii, gdyż czary nigdy nie prowadzą do niczego dobrego, o czym on przekonał się na własnej skórze. Gdy w Callu zaczyna budzić się niezwykła moc, czeka go Próba Żelaza – obowiązkowy egzamin dla wszystkich młodych czarodziejów. Muszą go zdać, jeśli chcą dostać się do szkoły magii. Chłopiec postanawia, że zrobi wszystko, by nie przyjęli go do Magisterium…

Jesteście fanami Harrego Pottera i szkoły magii? - Ta książka jest właśnie dla Was.
Fantastyczna opowieść o przyjaźni, odwadze i tajemnicach.
Czyta się bardzo przyjemnie.

22 lutego ukaże się 3 tom serii "Brązowy klucz".

Ogień chce płonąć.
Woda chce płynąć.
Powietrze chce się unosić
Chaos che pożerać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

„Ale kiedy przyjdzie co do czego, kiedy trzeba będzie dokonać wyboru, czy naprawdę zrezygnujesz ze wszystkiego, co dla ciebie ważne (…)”

Głównym bohaterem jest 12-letni Callum Hunt, któremu ojciec od zawsze powtarzał, by nie ufał magom i wystrzegał się magii. Tak było do czasu, kiedy musiał udać się na egzamin do Magisterium – szkoły czarodziejów. Chłopiec postanowił zrobić wszystko, aby go nie przyjęli. Mistrz Rufus pomimo tego, że znalazł się na końcu listy wybrał go na swojego ucznia razem z Tamarą i Aaronem. Call nie tylko odkrył swoje zdolności, ale również dowiedział się o swojej przeszłości, która była przed nim ukrywana.
Jeśli masz dość odwagi – zapraszam do Magisterium.

To pierwsza książka tych autorek, którą przeczytałam. Akcja jest powolna na początku książki i po dotarciu do Magisterium, by po pierwszych lekcjach u mistrza zaczęła przyspieszać i mieć kilka niespodziewanych zwrotów. Zakończenie mnie zupełnie zaskoczyło i rozbudziło ciekawość co dalej…
Bohaterowie są dobrze wykreowani, różni i „jacyś”, a Mord – słodki.
Call z powodu swojej niepełnosprawności ma kompleksy, które wpływają na jego relacje z rówieśnikami. Chowa się za maską ironii i gniewu, a to nie zjednuje mu przyjaciół. Ulega to zmianie wówczas, gdy ten wrażliwy i lękliwy chłopak, poznaje Tamarę i Aarona.
„(…) obowiązkiem moich uczniów jest dbanie o siebie nawzajem, a porażka jednego oznacza porażkę wszystkich.”
W historii mamy do czynienia z magią, ale nie poznamy formułek zaklęć. Dowiemy się za to czym są żywiołaki, zwierzęta ogarnięte chaosem i poznamy pięć zasad obowiązujących w szkole, która ukryta jest pod ziemią.
Książka ukazuje nam, że każdy może się mylić w ocenie innych oraz popełniać błędne decyzje, a relacja łącząca bohaterów jest do pozazdroszczenia. Dobrze jest mieć obok siebie choć jedną osobę, która zawsze wstawi się za nami i dotrzyma naszych tajemnic. Uświadamia nam, że czasami choć chcemy, to nie możemy dotrzymać złożonej obietnicy, ale ważne jest by rozmawiać ze sobą i zawsze wyjaśniać wszystkie niejasności.

To mroczna, wciągająca lektura, która jest idealna na zimowy wieczór.
Z przyjemnością zrecenzuję kolejny tom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka całkiem niezła. Szybko i łatwo się czyta. Na pewno sięgnę po kolejne części.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książkę czyta się bardzo szybko. Styl autorek jest dość łatwy i przyjemny, a świat wykreowany nieco oryginalny. Dlaczego nieco? Ponieważ przez cały czas miałam wrażenie, iż jest to inna wersja Harrego Pottera. Mamy szkołę magii, główny bohater stracił kogoś bliskiego, jest nielubiany, ma w sobie pewien defekt, zyskuje przyjaciół i oczywiście jest czarny charakter. Istnieje też kilka innych podobieństw, lecz nie chcę spoilerować :). Historia jest jednak dość ciekawa i ma w sobie coś, co przyciąga mimo wyraźnych inspiracji Harrym. Sprytnie zostały zastosowane momenty kulminacyjne i wplecione w nie inne wątki. Bardzo podobały mi się relacje pomiędzy poszczególnymi osobami. Często zachowania bohaterów wydawały się kuriozalne i wręcz głupie, lecz można to zrzucić na ich młody wiek. Ważne, iż ich działania były odpowiednie jak dla dwunastolatków, co często w innych seriach jest pomijane. Muszę zwrócić też uwagę na oprawę graficzną. Okładka, jak dla mnie, jest tragiczna i nie oddaje w pełni klimatu powieści. Z kolei obrazki ze środka książki są wręcz cudowne i idealnie nawiązują do każdego rozdziału. Naprawdę nie wiem, co ta książka w sobie ma, może to przez moje uwielbienie do Cassandry Clare, ale naprawdę podobała mi się ta historia mimo wyraźnej inspiracji. Na szczęście jest to pięcioksiąg i mam nadzieję, że kolejne części będą równie dobre A może lepsze?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Ogień chce płonąć, Woda chce płynąć, Powietrze chce się unosić, Ziemia chce wiązać, Chaos chce pożerać." Autorki: Nie będzie długiej notki o autorkach, bo ja o pani Holly nie wiem prawie nic, to moje pierwszą z nią spotkanie. Za to pani Clare przeczytała już dziesięć powieści, i ta jest jedenasta i chce więcej!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,A któż by chciał być człowiekiem? Ludzkie serce można złamać. Ludzkie kości zmiażdżyć. Ludzką skórę rozedrzeć." ,,Próba żelaza" to pierwszy tom pięcioczęściowej serii autorstwa dwóch znanych pisarek: Holly Black i Cassandry Clare. Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Autorki wykreowały ciekawy świat oraz wciągającą historię. Książka wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Z pewnością mnie nie nudziła, a wręcz przeciwnie, zaciekawiła już od prologu i wiedziałam, że muszę ją szybko przeczytać. Zakończenie kompletnie mnie powaliło. Nie spodziewałam się tego. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Magia i żywioły.

Gdy dwie znakomite autorki w dziedzinie fantasy połączą swoje siły to musi nastąpić czysta magia. I tak też się stało za sprawą Magisterium. Cassandra Clare i Holly Black stworzyły serię, która ma składać się z 5 tomów. Pierwszy z nich - ,,Próba Żelaza" otwiera drzwi do świata przepełnionego magią, tajemnicami i każdym z żywiołów.

,,Ogień chce płonąć,
Woda chce płynąć,
Powietrze chce się unosić,
Ziemia chce wiązać,
Chaos chce pożerać."

Call Hunt jest dzieciakiem, który nie do końca jest wtajemniczony w swoją przeszłość. Wie tyle ile uznał za stosowne jego ojciec, który z jakiegoś powodu chciał chronić syna przed magią. Sam Call nie rozumiał do końca zachowania ojca. Gdy przychodzi dzień egzaminów do Magisterium - szkoły dla magów, Call ma robić wszystko by się tam nie dostać. Młodzieniec jest przekonany, że uda mu się z łatwością oblać egzaminy, toteż jeden po drugim zwyczajnie lekceważy. Gdy jest już pewny, że mistrzowie magii go nie wybiorą, staje się coś niespodziewanego. Call zostaje przyjęty do Magisterium, i to pod opiekę jednego z najlepszych mistrzów. Od tej pory jest zamknięty w jaskiniach, gdzie znajduje się szkoła i zdany sam na siebie. Nie ma kontaktu z ojcem, który za wszelką cenę stara się by syn nie używał magii, by została mu ona związana. 

Z każdą przewracaną stroną rodzi się tysiące pytań w głowie: Co tak naprawdę skrywa ojciec Calla? Dlaczego chce uchronić syna przed magią? Czy Call opuści Magisterium przed końcem roku? Sam prolog pozostawia czytelnika z takim niedosytem i zapałem poznania prawdy, że nie ma takiej siły, która by tego zabroniła. Trzeba po prostu siąść i pochłaniać kartka za kartką.

Musze przyznać, iż mimo to, że książka jest adresowana do młodzieży, może nawet tej młodszej młodzieży, to mnie bardzo przypadła do gustu. Kolejna baśniowa powieść, która wpadła w moje ręce. Jednak tym razem zostałam mile zaskoczona. ,,Próba Żelaza" to książka przepełniona magią i tajemnicami. Narracja trzecioosobowa jeszcze bardziej pogłębia tajemnice ukrywane między wierszami.

Bohaterowie książki to głownie młodziutkie osoby, jednak ja poleciłabym książkę każdemu czytelnikowi. Świetnie skonstruowana fabuła, żywa akcja, nutka tajemnicy i mnóstwo magii - to coś co powinno przyciągnąć fanów fantasy w każdym wieku. Połączenie żywiołów - ognia, wody, powietrza, ziemi i chaosu - z magią to świetny wybór. Czytając książkę, czujemy w sobie otaczające nas żywioły. Szkoła ulokowana w jaskiniach - kolejny dobry pomysł autorek, który nadaje książce innowacyjności i niepowtarzalności.

Zakończenie powieści kompletnie mnie zaskoczyło. Zbija z tropu, staje się coś czego nikt by się nie spodziewał. To coś, co lubię najbardziej - nieprzewidywalność i nagłe zwroty akcji. I tego nie brakuje w ,,Próbie Żelaza". Książkę czyta się bardzo szybko, gdyż chce się poznawać kolejne sekrety, niedopowiedzenia, aż w końcu dochodzi się do zakończenia, które pozostawia czytelnika z szeroko otwartymi oczami. Autorki świetnie zakończyły tę część Magisterium, więc nie mam wątpliwość, że kolejna będzie jeszcze lepsza.

Książka wywarła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Z pewnością mnie nie nudziła, a wręcz przeciwnie, zaciekawiła już od prologu, po przeczytaniu którego wiedziałam, ze muszę pochłonąć tę książkę. Zastanawiałam się, co mogę napisać o słabych stronach książki i stwierdziłam, że nie mogę się do niczego przyczepić. Seria Magisterium zapowiada się bardzo ciekawie i z pewnością sięgnę po kolejne tomy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

OGIEŃ CHCE PŁONĄĆ, WODA CHCE PŁYNĄĆ, POWIETRZE CHCE SIĘ UNOSIĆ, ZIEMIA CHCE WIĄZAĆ, CHAOS CHCE POŻERAĆ. Są tacy autorzy, po których książki mogę sięgać w ciemno, bez wcześniejszego przeczytania opisu. Właśnie jedną z takich pisarek jest Cassandra Clare, którą wprost uwielbiam za sprawą serii Dary anioła oraz Diabelne maszyny. Bardzo się więc ucieszyłam, gdy okazało się, że zostanie opublikowana kolejna jej powieść - "Próba żelaza", która otwiera nowy cykl Magisterium. Clare tworzy go wraz ze swoją wieloletnią przyjaciółką Holly Black. Z twórczością tej drugiej autorki nie miałam okazji się zapoznać, więc w sumie nie wiedziałam, czego się spodziewać. Co się tyczy Cassandry Clare, oczekiwałam tylko tego, co najlepsze. Najpierw kilka zdań o fabule. Dwunastoletni Callum Hunt musi przystąpić do egzaminu - Próby żelaza, który został przeznaczony dla magów i dzięki któremu dostaną się oni do szkoły magii - Magisterium. Chłopak w odróżnieniu jednak od swoich rówieśników wcale nie chce go zdać - wręcz przeciwnie - on chce go oblać, a to wszystko przez jego ojca. Nienawidzi on bowiem magów i wszystkiego, co z nimi związane. Call choć wybitnie się stara oblać Próbę, przechodzi ją i rozpoczyna pierwszy rok nauki w szkole magów. To miejsce choć niesamowicie fascynujące, także ma swoją historię... I swoich wrogów. Gdy sięgałam po pierwszy tom Magisterium wiedziałam, że jest to seria skierowana raczej do młodszych czytelników. Wcale mi to jednak nie przeszkadzało, bo od czasu do czasu naprawdę lubię sięgać po tego rodzaju dzieła. Ot tak, żeby się odstresować. Wiecie jakie odniosłam wrażenie po lekturze kilkunastu stron? Harry Potter. Dosłownie. Może inne imiona bohaterów i wygląd, inne miejsce akcji, ale nie mogłam pozbyć się tego uporczywego uczucia, że czytam książkę J.K Rowling, a nie duetu Black i Clare. Dziwnie się czułam, ponieważ Pottera naprawdę uwielbiam, poza tym dopiero ponad rok temu się z nim zapoznałam, więc nadal wiele z niego pamiętałam, przez co podobieństwo Magisterium wydawało mi się jeszcze bardziej oczywiste. Myślałam sobie: kurcze, co jest grane... Jeśli dalej tak będzie, to chyba nie dam rady tego czytać... Całe szczęście, dalej podobieństwa się zacierają (trochę), jednak widać, że obie autorki inspirowały się sagą o przygodach Harry'ego Pottera. Jednak inspiracja to nic złego, prawda? Dobra, mamy już za sobą te nieszczęsne te podobieństwa. A może i nie takie nieszczęsne, bo ja bardzo tęskniłam za tym niesamowitym potterowskim klimatem. A ta seria właśnie taką atmosferę sobą roztacza. W każdym razie ten cykl naprawdę mi się spodobał. Jak wcześniej wspomniałam - inspiracji nie da się przeoczyć (chyba, że ktoś nie czytał albo nie oglądał Pottera). Nie jest ona jednak nachalna, zbyt uwypuklona, raczej miła w odbiorze. Wydaje mi się, że to całkiem fajne uczucie wiedzieć, że czyjaś seria zainspirowała innych autorów, tym bardziej, że ten pomysł wypalił i ma szansę być jeszcze lepszy w kolejnych tomach (a zaplanowanych zostało pięć). Stworzenie szkoły magii zwanej Magisterium jest ciekawe, ale moim zdaniem zostało zbyt słabo opisane. Wydaje mi się, że autorki powinny zawrzeć więcej opisów, bo tak całe to miejsce wydawało się zamykać w kilku pomieszczeniach. Odniosłam wrażenie, że "Próba żelaza" z powodzeniem mogłaby mieć minimum sto stron więcej, przez co byłoby jeszcze lepiej, a pisarki miałyby większe pole do popisu. Czy "Próbę żelaza" polecam? Zdecydowanie tak! Oczywiście jeśli jesteście zbyt wrażliwi na inspirację pisarzy innymi seriami - nie powinniście czytać tej książki. Nie sądzę jednak, żeby kogokolwiek aż tak raziło to w oczy, każdy z nas chyba ma trochę dystansu do siebie, prawda? Tym bardziej, że pierwszą część cyklu Magisterium czyta się bardzo szybko i płynnie (ja skończyłam ją w niecałe dwa dni), jest lekka i przyjemna, a koncepcja, którą przedstawiły swoim czytelnikom Black i Clare zdecydowanie się sprawdza. Pomysł na całą serię jest przyszłościowy i można wykreować wiele ciekawych wątków (szczególnie zważywszy na świetne zakończenie!). Na bohaterach także się nie zawiodłam - są naprawdę interesujący, przez co każdy znajdzie kogoś, z kim będzie mógł się utożsamić. Call ma ostry język, mówi to, co ślina na język przyniesie, przez co od razu wzbudził we mnie sympatię. Aaron to taka dobra duszyczka, urodzony bohater, natomiast Tamara równoważy swoich przyjaciół i ściąga ich na ziemię, kiedy tego potrzebują. Chyba każdy się ze mną zgodzi, że czasami dobrze jest sięgnąć po książki, których grupą docelową są młodsi czytelnicy. Magisterium świetnie się rozpoczęło i oby zostało równie dobrze kontynuowane. Nie brak tutaj wartkiej akcji i dobrze przemyślanej fabuły, przez co w ogóle się nie nudziłam i całą książkę bez problemu mogłabym przeczytać za jednym zamachem. Nie pozostało mi nic innego, jak Wam ją polecić. Ja tymczasem będę grzecznie czekała na kontynuację...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książki dla młodzieży mają pewien urok, który sprawia, że chętnie po nie sięgam, mimo iż nie są przeznaczone dla mojego przedziału wiekowego. Lubię od czasu do czasu przypomnieć sobie smak beztroski i problemów wieku młodzieńczego. Biorąc do rąk powieść „Próba żelaza” nie wiedziałam, czego się po niej spodziewać, ale opis okładkowy brzmiał bardzo zachęcająco: przyjaciele i wrogowie, groza i magia, życie i śmierć. „Próba żelaza” to pierwszy z pięciu tomów serii Magisterium autorstwa Holly Black i Cassandry Clare. Głównym bohaterem książki jest dwunastoletni Callum Hunt wychowywany przez samotnego ojca, byłego maga, który po śmierci żony zrezygnował z magii i postanowił wychować syna jak zwykłego chłopca, ignorując budzące się w nim magiczne zdolności. Kiedy Call zostaje wezwany na obowiązkowy egzamin do szkoły magii - Magisterium, ojciec przekonuje go, by podczas procesu rekrutacji zrobił wszystko, aby przekonać komisję, iż nie jest odpowiednim kandydatem na studenta uczelni i tym samym uniknąć związków z niebezpiecznym magicznym światem. Niestety, plany opiekuna kończą się klęską, a chłopak zostaje wcielony w szeregi adeptów Magisterium.

Życie Calla wkracza na nowe tory i choć trudno mu wyzbyć się wpojonych przez ojca uprzedzeń, w szkole zdobywa przyjaciół, uczy się obcować z magią i zgłębia tajniki świata, który do tej pory był mu obcy. Ale czy odkrycie prawdy i tajemnic z przeszłości to jedyne niespodzianki, jakie szykuje mu los? I czy działania ojca miały jedynie na celu ochronę jedynaka przed złymi magami stawiającymi dobro ogółu ponad dobro jednostki i gotowymi na największe poświęcenie?

Autorki stworzyły ciekawą rzeczywistość i zabrały czytelnika do magicznego świata, w którym dominuje pięć żywiołów: ogień, woda, powietrze, ziemia i chaos. Powołały do życia młodych ludzi i zmusiły do odkrywania własnych możliwości, zmagania się z magią oraz niebezpiecznym wrogiem, który nie zawsze gra zgodnie z zasadami fair play. Postawiły przed nimi cele, które niejednego dorosłego by przerosły i sprowokowały do dokonywania wyborów, podejmowania ryzyka oraz wyciągania wniosków . Fabuła książki nie jest skomplikowana i naszpikowana zbędnymi zawiłościami. Ciekawość czytelnika zostaje rozbudzona od samego początku. Zaczyna się intrygująco, a z każdą kolejną stroną poszczególne elementy układają się w logiczną całość. Nie ma niedomówień, a niezbędne informacje podane są sposób, który nie pozwala ich przeoczyć. Starszym czytelnikom fabuła może wydać się przewidywalna, a zakończenie mało zaskakujące, ale nie można zapominać, że lektura przeznaczona jest dla młodszej młodzieży, która nie zawsze umie czytać między wierszami, bądź wyciągać wnioski z pozoru nieistotnych informacji. Autorki posługują się prostym i lekkim językiem, przyjaznym w odbiorze. Opisy są krótkie, treściwe i nie naszpikowane zbędnymi detalami. Trzecioosobowa narracja pozwala czytelnikowi „spojrzeć” na wydarzenia z różnych perspektyw. Ma też dostęp do przemyśleń i odczuć postaci, co bardzo ułatwia zrozumienie ich wątpliwości, postępowania i podejmowanych decyzji. Bohaterowie posiadają sympatyczne usposobienie i łatwo polubić większość z nich. Nie są pozbawieni wad i czasem popełniają błędy lub źle oceniają sytuację, a także zmagają się z problemami typowymi dla swojej grupy wiekowej, takimi jak: brak akceptacji, odmienność. wierność zasadom oraz poszukiwanie odpowiedzi na podstawowe pytania. „Próba żelaza” to bardzo dobry początek serii, pozwalający na wycieczkę do świata, w którym magia ma wielką moc i wpływa na życie bohaterów. Oparty na interesującym pomyśle, dającym autorkom nieograniczone możliwości w kreacji losów postaci. Starsi odbiorcy mogą być zawiedzeni brakiem zaskoczenia i spektakularnych zwrotów akcji, jednak dla młodszej młodzieży będzie to intrygująca i ciekawa przygoda. Książkę polecam młodym czytelnikom lubiącym zagadki i obcowanie z magią. Gotowym na spotkanie z rówieśnikami, zmuszonymi stawić czoło zdarzeniom, które nigdy nie powinny mieć miejsca w ich życiu. Polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Większość dzieciaków zrobiłaby wszystko, żeby zdać ten egzamin - Próbę Żelaza. Ale nie Callum Hunt. On chce oblać. Ojciec przez całe życie przestrzegał go, żeby trzymał się od magii z daleka. Podziemna siedziba Magisterium to miejsce mroczne, a jednocześnie fascynujące. Miejsce, gdzie splątane więzy połączą jego przeszłość z przyszłością. (...) Głównym bohaterem jest dwunastoletni Callum Hunt, który pomimo, iż pochodzi z rodziny magów to za radę swojego ojca stara się zrobić wszystko, aby wypaść jak najgorzej na Próbie Żelaza. Ojciec chłopca bardzo nie lubi magii i uważa, że magowie to źli ludzie, którym zależy tylko na eksperymentach dokonywanych na uczniach a samą szkołę nazywa miejscem gdzie się umiera. Jak łatwo można się domyślić Callum jednak zostaje przyjęty do Magisterium i zaczyna naukę u boku mistrza Rufusa wraz z innymi uczniami Roku Żelaza ( tak nazywają pierwszy rok nauki w szkole). (...) Na pierwszy rzut oka Magisterium jest podobne do serii o Harrym Potterze, ale autorki dorzuciły też coś swojego i kilka rzeczy zmieniły. Podoba mi się to, ponieważ dzięki temu mamy szansę przeczytać coś podobnego, ale nie takiego samego.(...) "Próba Żelaza" to książka, którą ja bardziej polecałabym młodszym czytelnikom, wydaje mi się, że to oni będą najlepiej bawić się podczas czytania tej powieści. Jednakże nie ma tutaj ograniczeń wiekowych, każdy może czytać co chce i to jest piękne. Jeśli macie ochotę na przeczytanie tej książki to naprawdę nic nie stoi na przeszkodzie, bez względu na to ile macie wiosen za sobą. Aby przeczytać całość recenzji zapraszam na bloga : http://recenzje-sophie.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kiedy usłyszałam, że dwie najbardziej poczytne, amerykańskie autorki powieści dla młodzieży połączyły siły i napisały książkę, nie mogłam przejść obojętnie. "Próba żelaza" Holly Black oraz Cassandry Clare to również wstęp do cyklu Magisterium, skupiający się na przygodach dwunastoletniego Calluma Hunta. Chłopiec odkąd pamięta, zgodnie za radą ojca, nie ufa magom. Ma ku temu ważne powody związane z tragicznymi wydarzeniami z przeszłości.

 

Niestety, w Callumie budzi się moc, przez co w towarzystwie innych dzieciaków musi pojechać na specjalny, magiczny egzamin - Próbę Żelaza. Tam, pod czujnym wzrokiem magów, zdaje kilka testów, które zadecydują, czy chłopak zostanie przyjęty do szkoły, do Magisterium. 

 

Callum, któremu od lat wpajano, że magia jest zła, zrobi wszystko, by oblać egzamin. Pytanie brzmi: czy akcja rzeczywiście przybierze obrót, który idealnie zlewa się z planem Calla? Co jeśli w grę wejdą sprawy, o którym nie śniło się nawet nauczycielom w Magisterium?

 

"Próba żelaza" to pełna przygód i dynamicznej akcji, wciągająca historia. Świetny początek zapowiadający naprawdę interesujący cykl. Motyw magicznej szkoły to jeden z moich ulubionych w młodzieżówkach fantasy, przez co od pierwszych stron z radością oglądałam świat oczami Calluma, chłonąc magię całą sobą. 

 

Autorki stworzyły niezwykle spójną, tajemniczą oraz momentami lekko mroczną opowieść. Zbudowały niezwykły, czasami duszny, a czasami przeuroczo spokojny, klimat, dzięki któremu ani na chwilę nie miało się ochoty opuszczać murów szkoły. Calla wykreowały na wyjątkowo wrednego indywidualistę, któremu ciężko przychodzi zdobywanie przyjaźni czy nawet zwykłej sympatii zarówno wśród rówieśników jak i osób starszych. Był to powiew świeżości, ponieważ zwykle główny bohater młodzieżówek to niewinny, sympatyczny dzieciak. 

 

Na wspomnienie zasługuje też skryta przeszłość, którą w "Próbie żelaza" odkrywało się małymi kroczkami. Wątki były dawkowane, idealnie odmierzane tak, by podsycić ciekawość u czytelnika niemal do maksimum. To i wyjątkowo lekki styl autorek sprawiły, że książkę pochłonęłam na raz.

 

"Próba żelaza" Holly Black i Cassandry Clare to ciekawa fantasy dla młodzieży warta polecenia. Książka nie należy do górnolotnych, nie posiada również ultraoryginalnych wątków, nie ma skomplikowanej, zawiłej fabuły, a jednak spędziłam przy niej czas, dobrze się bawiąc. Polubiłam Calluma mimo jego awersji do zdobywania przyjaciół, a Magisterium to szkoła, w której chętnie bym zabawiła dłużej. Dobrze, że niedługo kolejne tomy. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)