Materiał ludzki
Piotr Borlik

Zyskuje przy bliższym poznaniu. Chyba powinnam zmienić ocenę za pierwszy tom.

„Materiał ludzki”, czyli środkowy tom trylogii Piotra Borlika już za mną. Tutaj historia zaczyna się naprawdę mocno. Agata zostaje porwana i wywieziona w jakieś kaszubskie pola, gdzie odkrywa zwłoki dwóch kobiet zawieszone na palach, a z ich ciał wyrastają pnącza kwiatów. Powiedziałam ‘zwłoki dwóch kobiet’? Oj nie, pomyłka, jedna z nich ciągle żyje... Agata, po tym jak zostaje odsunięta od śledztwa, postanawia zbadać sprawę na własną rękę, a Artur przyjmuje do siebie na ‘terapię’ odratowaną kobietę...

Ten tom, tak jak i poprzedni, czyta się szybko i z łatwością. Mamy tutaj jednak trochę zmian – zamiast rewelacyjnych scen spotkań przy kolacji dwojga rodzeństwa i ich interesujących rozmów, dostajemy głównie samą Agatę, która wyjeżdża na wieś, by prowadzić prywatne śledztwo. Szczerze, brakowało mi tych obiadowych scen, jak i samego Artura, bo tu fabuła opiera się głównie na Agacie, a Artur pojawia się tylko kilka razy. Zamiast tego w „Materiale ludzkim” dostajemy ciekawe, prowadzone spokojnym tempem śledztwo na wsi, wśród pól i lasów, z mieszkańcami dobrze znającymi swoich sąsiadów i z ‘umoczonym gliną’, Pawłem Wilkiem, który od początku miesza w śledztwie... Nie mogę jednak bardzo narzekać, bo ten tom to dobry kryminał, jednak mam nadzieję, że jest to po prostu wyciszenie przed wielkim, głośnym finałem. Mam nadzieję, że się nie mylę i z tą myślą zasiadam do tomu trzeciego!

O ile Piotr Borlik postawił wysoko poprzeczkę i zachwycił mnie pierwszą częścią trylogii pt. "Boska proporcja", o tyle tu czuję niedosyt. Książka napisana jest w zupełnie innym stylu. Bohaterowie są ciekawi, intryga toczącyca się w małej kaszubskiej wsi chęcią zemsty także, komisarz Agata Stec nadal trzyma poziom, nadal intrygujący jest brat Agaty, psycholog Artur Kamiński, ale bum przychodzi dopiero w ostatnim rozdziale i epilogu, chociaż tego, spodziewałam się już w pierwszej części. Pytanie, które wciąż mi towarzyszy, to co nim kieruje i jaki ma cel? Liczę, że trzecia część "Białe kłamstwa" wywołają u mnie taki sam zachwyt, jak pierwsza część.