Materiał ludzki
Piotr Borlik

Po przeczytaniu drugiego tomu z Agatą Stec mam jedno pytanie - Czy Agata się wreszcie zorientuje co się dzieje wokół niej?! Ten motyw złego brata i siostry policjantki to niby nic nowego (każdy kto oglądał serial Dexter na pewno dostrzeże analogię), ale jednak jest to zaskakujące i niespotykane w polskiej literaturze. No i trzeba przyznać że wybitny psychiatra manipulujący swoimi pacjentami to pociągający i wdzięczny temat do napisania całej serii książek.

W „Materii ludzkiej” Agata pada ofiarą porywacza, którego w niepohamowanej złości przypadkowo zabija. W polu na które wywiózł ją oprawca/ofiara Agata znajduje pale na których powieszone są dwie kobiety do których przyszyto kwiaty. Jedna z nich jeszcze żyje. I tutaj zaczyna się cała akcja, szukanie sprawcy bądź sprawców. Nasza nieugięta pani komisarz oczywiście prowadzi nieoficjalne śledztwo a w to wszystko wplątuje się jak zwykle Artur.

Muszę powiedzieć szczerze, że chociaż bardzo podobała mi się druga część i nie mogę doczekać się kolejnej, to jednak było tutaj mniej dreszczyku i napięcia. Może dlatego że zabrakło w całej akcji książki choćby jednej rozmowy ze sprawcą tych zbrodni? Sama nie wiem czego, ale czegoś mi zabrakło, poziom minimalnie opadł, ale wcale mnie to nie zniechęca. Agata przecież kiedyś musi przejrzeć na oczy! Trzeba przyznać że świetnie oddana jest obyczajowość małej miejscowości (a w zasadzie wsi), w której każdy się zna, każdy pracuje u tego jednego najbogatszego pracodawcy a reszta po prostu wegetuje, stara się przetrwać. No i ci skorumpowani, leniwi policjanci we wsi. Bardzo to wszystko stereotypowe, ale nie kłuje w oczy banalnością a jedynie mocno wpisuje się w całą historię.

To nie jest książka którą można przeczytać nie znając „Boskiej proporcji” więc kto nie zapoznał się z pierwszą częścią, niech szybciutko nadrabia a we wrześniu „Białe kłamstwa” - no przecież ta Agata musi wreszcie przejrzeć na oczy! A może będzie chronić do końca swojego brata??