Mieszko. Na krwawym szlaku

 Trzeci tom serii to historia, która nie daje czytelnikowi chwili wytchnienia. Po śmierci starego Piasta, w księstwie nastał niepokój, z  którego skorzystać chcieli mniej wierni  żupani.  Tom drugi kończy się obroną Gniezna, a tom trzeci rozpoczyna się wzniesieniem Mieszka na Kniazia. Nie wszyscy są jednak zadowoleni z objęcia przez niego władzy.

Mieszko musi zrobić porządek z buntownikami, ale nie chce bezsensownej rzezi. Daje swoim poddanym- nawet tym, którzy go zdradzili -szansę na odkupienie i przyrzeczenie wierności. Zwłaszcza, że zbuntowane grody należą do księstwa i szkoda tracić poddanych. W świecie, gdzie miecz często jest szybszy od słowa, autor pokazuje wartość rozwagi i ceny, jakie się za nią płaci. To powieść krwawa, surowa i momentami brutalna, ale nie jest to przemoc dla samej przemocy. 

To nie jest opowieść o łatwych zwycięstwach- to książka o decyzjach, które kosztują, o wyborach, które ranią, i o władzy, która nigdy nie jest darmowa.

W tle mamy domniemania historyczne, bo przecież nie wiemy dokładnie, jak wyglądały losy Mieszka przed chrztem  i to sprawia, że książka staje się fascynującą wizją tego, ,,jak mogło być". Ta wersja historii jest mroczna, ale jednocześnie bardzo przekonująca. Relacje z braćmi, napięcia w rodzie, ambicje i lęki sprawiają, że to nie jest tylko powieść o walkach, ale o rodzinie, lojalności i granicach poświęcenia.

To książka dla tych, którzy lubią mocne emocje, intensywną akcję i historie, w których nie ma prostych odpowiedzi. Dla fanów historycznej fantazji, gdzie krew, błoto i polityka tworzą jedną, trudną do zapomnienia opowieść. Dla mnie jest to jeden z mocniejszych tomów serii - dojrzalszy, bardziej mroczny i emocjonalnie cięższy. Czekam na kolejną część :)