Motyl Nocy
B. M. W. Sobol ;

Do napisania tej historii autorkę zainspirował prawdziwe, dramatyczne i szokujące wydarzenia. Były one jednak tylko impulsem do opowiedzenia, własnej oryginalnej historii.

B.M.W. Sobol przenosi czytelnika do wiktoriańskiego Cambridge końca XIX w., miasta we wschodniej Anglii. 

Muszę przyznać, że autorce udało się stworzyć wiktoriański klimat i uchwycić pewne cech gotyckiej powieści grozy, a na to właśnie liczyłam.

Miałam przyjemność przenieść się na kilka godzin do innej epoki.

Z pozoru niewiele się dzieje, młoda, bystra zubożała dziewczyna, która chce pomóc rodzinie w finansowych kłopotach zatrudnia się jako pomoc w okazałej posiadłości Ivythorn House.

Ten dom od początku wzbudza jakiś niepokój w sercu Birdie. 

Właściciele też wydają się oderwani od rzeczywistości.

Pani Edwards to kobieta oschła i surowa, wraz ze swoją ochmistrzynią snuje się nocą po korytarzach domu. Pan Edwards jest wiecznie nieobecny, a ich syn wydaje się szaleńcem, ma dziwne upodobania do martwych zwierząt.

Współlokatorka Birdie, pozornie beztroska Jane ujawnia, że jest w posiadaniu tajemniczego pamiętnika. Sama nie umie czytać, więc to Birdie, w wolnych chwilach od pracy, wraz z towarzyszką odkrywa tajemnicze zapiski.

Poczucie niepokoju i tajemnicy narasta, atmosfera gęstnieje, a Birdie staje się coraz bardziej zdesperowana, aby dowiedzieć się kim była właścicielka dziennika.

To będzie szokująca prawda.

Autorka szkicuje realia ówczesnej epoki, a jej bohaterka to zapowiedź zmian zachodzących w pozycji kobiet, choć na to jeszcze przyjdzie trochę poczekać.

"Sądzi pan, że nastaną kiedyś czasy, gdy kobiety będą mogły same o sobie stanowić, czy już zawsze będziemy niczym Zulejka, narzeczona z Abydos? Zawsze poddane woli mężczyzn, skazane na klęskę, mając nawet własne zdanie, poparte solidnymi argumentami? Notorycznie lekceważone, uciszane.." zwierza się Birdie swojemu towarzyszowi Gilbertowi, nauczycielowi młodego panicza.

Bardzo podobała mi się subtelna relacja tej pary. Niewymuszona, nienachalna i całkowicie realna.

Jakiś niepokojący spokój towarzyszył mi przy tej lekturze. Atmosfera mnie pochłonęła i ujęła. To nie jest łatwe oddać ducha epoki i klimat wiktoriańskiej powieści grozy, a mam wrażenie, że autorce się to udało.

Autorka w tej historii przemyca niezgodę na role, niezależnie od pozycji społecznej, jakie zostały przypisane kobietom.

Ubezwłasnowolnienie, brak decydowania o sobie, brak prawa do szczerej, prawdziwej miłości, ograniczony dostęp do edukacji i ostracyzm społeczny za niedostosowanie się do panujących konwenansów są tłem tej historii. Na szczęście niektórym nie brakuje odwagi, by się temu sprzeciwiać, choć koszt niekiedy może być bardzo, bardzo wysoki.

"Motyl Nocy" jest zupełnie inny niż poprzednie powieści autorki, ale ta nowa odsłona bardzo mi się podoba. Polecam.

,,Cały dom tonął w mroku. Birdie przeszło przez myśl, że to nie Ivythorn House spowitych był niemal nieprzeniknioną ciemnością - to ona wypływała zeń niczym że źródła , stając się nierozerwalną jednością z tym miejscem. Dom, choćby nie wiadomo jak barwną i przytulną aurę rozpościerał wokół siebie za dnia, w nocy ujawnił swe mroczne oblicze."

Tą niesamowitą aurę roztacza wiktoriański dom, położony na obrzeżach Cambridge, to tutaj zaczęła pracę młoda służąca Birdie. Wędrując ciemnymi korytarzami, stąpając po skrzypiącej podłodze, zagłębiała się w tajemnice mrocznego domostwa. Dom przyciąga ją, niczym ćmę do światła. Mimo czyhającego niebezpieczeństwa, rozwikłanie tajemnicy znalezionego pamiętnika staje się dla niej priorytetem. Podświadomie czuje, że tak właśnie powinna postąpić. Coś nie daje jej spokoju, a z pozoru normalny dom, nocą odkrywa swoje prawdziwe oblicze. Jego mieszkańcy, usilnie próbują ochronić swoje sekrety. Czy Birdie rozwikła skrywaną od lat tajemnicę?

Autorka, z niezwykłą precyzją odtworzyła atmosferę wiktoriańskiego domu. Jego mieszkańcy, z pozoru dystyngowani, szanowani arystokraci a pod powierzchnią okrutni i dwulicowi, nieznający litości nawet dla najbliższych. Perspektywa zwykłej służącej, pozwala nam zajrzeć we wszystkie zakamarki i powoli poznawać jej pracodawców. Czytałam tę książkę z wielką ciekawością, wraz z Birdie próbowałam odkryć tożsamość właścicielki pamiętnika ale muszę przyznać, że takiego zakończenia się nie spodziewałam. Już dawno żadna powieść mnie tak nie zaskoczyła. Koniecznie przeczytajcie.

Dobry wieczór, czytacie powieści historyczne? Jeśli tak, to mam dla was książkę, która zasługuje na waszą uwagę
.

⬇⬇⬇

Birdie podejmuje pracę jako służąca w ogromnej rezydencji Ivythorn House. Szybko zaprzyjaźnią się z nową współlokatorką Jane, dlatego dziewczyna wyjawia jej sekret, iż znalazła tajemniczy pamiętnik. Dziewczęta wspólnie próbują odgadnąć do kogo on mógł należeć. Czy im się to uda? Jakie tajemnice skrywa rezydencja?

MOTYL NOCY to powieść historyczna inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, o której nie słyszałam wcześniej, a to cenię najbardziej.

Fabuła owiana tajemniczością i zdumiewającą intrygą zahipnotyzowała mnie, przystępny język również sprawiał, że nie mogłam oderwać się od lektury, dlatego te niespełna 300 stron, przeczytałam w zatrważającym tempie.

Autorka zdumiewająco dobrze oddała klimat XIX wiecznej Anglii, obowiązujące podziały na klasy i zwyczaje tamtejszych czasów. Natomiast plastyczne opisy sprawiły, że oczami wyobrazi widział wytworną rezydencję Ivythorn House, czułam na skórze chłód ogromnych pomieszczeń, ale również pragnęłam odkryć sekrety, jakie skrywają mury. Z bohaterkami polubiłam się i nawiązałam nić porozumienia, dlatego wspólnie z Bierdie i Jane próbowałyśmy rozwikłać tajemnice pamiętnika i dowiedzieć się do kogo mógł on należeć? Przez większość powieści towarzyszyło mi uczucie niepokoju, a zakończenie wbiło mnie w fotel. Jest tym bardziej przerażajace, bo prawdziwe.

Nie przepadam za wiktoriańskimi powieściami ale informacja,że powieść inspirowana jest prawdziwymi wydarzeniami sprawiły,że sięgnęłam po książkę "Motyl Nocy"
Podczas tej powieści przenosimy się do XIX w.Anglii,do rezydencji Ivythorn House,której tajemnice i sekrety pomału wychodzą na światło dzienne dzięki Birdie i jej współlokatorki,która jest w posiadaniu tajemniczego pamiętnika.Razem próbują odkryć do kogo należał..
Szczerze mówiąc liczyłam na coś więcej.Początek zupełnie mnie nie wciągnął,próbowałam na kilka razy brać się za czytanie aż w końcu skończyłam ją bo w sumie książka nie jest zbyt długa.Zakończenie w jakiś sposób zrekompresowało mi całość ale nie było jakiegoś wielkiego wow..
Książkę polecam fanom wiktoriańskiej historii,bo muszę przyznać,że autorce udało się oddać ducha epoki.