Nasza wina. Trylogia Winnych

Nasza wina ostatnia część losów Noah i Nicka.

Nick po zerwaniu z Noah wyjechał do Nowego Yorku, aby po śmierci swojego dziadka odziedziczyć firmy. W wieku 24 lat zaczął prowadzić imperium Laisterów, które miało wzloty i upadki. Dzięki pracy potrafił zapomnieć, o zdradzie swojej byłej dziewczynie, zdradzie która go złamała. Kolejny sposób na zapomnienie było związanie się z Sophią córką polityka. Relacja ta była łatwa, bez wzlotów emocjonalnych, mało wymagająca, była ucieczką i chwilowym zapomnieniem.
Jednak los jest przewrotny i Nick ponownie spotyka na swojej drodze Noah o której próbował zapomnieć.

Noah dziewczyna, która miała nadzieje że czas uleczy rany i da jej wybaczenie Nicka. Jednak dzień za dniem, miesiąc za miesiącem, czas mijał i nic nie miało się zmienić. Kontynuowała studia, wiodła rutynowe życie do czasu aż w Święto Dziękczynienia wróciła do domu i tam spotkała Nicka.
Ich relacja była toksyczna, Nick choć starał się o niej zapomnieć nadal czuł gniew i nienawiść przez co ją ranił słownie. Kolejny raz do ich spotkania doszło kiedy Noah podjęła nową pracę jak się dowiedziała później w jednej z firm Nicka w L.A.. Wtedy Nick definitywnie oświadczył że nie ma dla nich nadziei, każde z nich postanowiła nauczyć się żyć osobno, zacząć od nowa...
Jednak czy będzie im dalej się unikać? co musiałoby się wydarzyć aby każdy z nich schował swoją dumę i zaczęli choćby ze sobą rozmawiać jak dorosłe osoby?

Kolejna część która utrzymuje wysoki poziom, jestem mile zaskoczona iż młodzieżówka też możne posiadać dobrą historię, przyzwoity język oraz wielobarwne emocje.
Relacje Nicka i Noah są jak kolejka górska, niosą ze sobą wiele emocji. Dwoje ludzi z bagażem doświadczeń, które wpłynęły na ich relacje z innym ludźmi. Dwoje ludzi, którzy się kochali a później znienawidzili. Dwoje ludzi, którzy postanowili ujawnić swój mrok aby uchronić swoje serce.
Historia pełna pasji i emocji, ale nie tylko to też historia zamykające wszystkie wątki z pozostałych części za które wielkie brawa że nie zostały zapomniane.

Nasza wina książka, która połyka się na jeden raz. Wciąga, dostarcza emocjonalnej bomby oraz czasami powoduje bezdechy. Polecam.

Współpraca reklamowa @hardewydawnictwo

,,Nasza wina" to ostatnia odsłona ,,Trylogii winnych". Do lektury tego tomu podeszłam z dość dużą rezerwą, ponieważ poprzednia część bardzo mnie rozczarowała i obawiałam się, że z kolejną książką autorki może być podobnie. Czy tak faktycznie było? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Muszę przyznać, że pomimo pewnych obaw odnośnie do tej odsłony, tym razem Mercedes Ron naprawdę mnie zaskoczyła, skutecznie zamazując tą częścią niesmak, który pozostał mi po lekturze ,,Twojej winy". Oczywiście nie będę teraz twierdzić, że ostatnia część jest wręcz idealna, ponieważ nadal uważam, że jestem po prostu za stara na lekturę tej książki i było w niej wiele elementów, które można uznać za tak zwane czerwone flagi, ale ten tom bardziej przypominał mi lekturę ,,Mojej winy", ponieważ została napisana w taki sposób, że właściwie strony przerzucały się same, a czytelnik płynął razem z fabułą.

Ci, którzy czytali poprzednią odsłonę doskonale wiedzą, co doprowadziło do rozpadu związku głównych bohaterów. I powiem wam, że będąc na miejscu Nicka, bardzo trudno byłoby mi ponownie zaufać Noah, zresztą jak każdej innej osobie, która dopuściłaby się podobnego występku. Jednak w tej odsłonie autorka pokazała, że ludzie potrafią wybaczać, chociaż droga do tego, by to zrobić, jest bardzo kręta i pełna wątpliwości. Niemniej jednak, pomimo że bohaterowie tej powieści są jeszcze bardzo młodzi, udowodnili, że wiek to tylko liczba.

Myślę, że na uwagę w tej części szczególnie zasługują postaci drugoplanowe, których historie naprawdę w tym tomie zachwycały. I mowa tutaj oczywiście zarówno o tych pozytywnych charakterach, które kibicowały i wspierały swoich przyjaciół podczas poszczególnych etapów całej historii, jak i również te, które odgrywały zupełnie inną rolę -- rolę antagonistów.

,,Nasza wina" to książka, która idealnie podsumowuje całą trylogię, pozostawiając czytelnika z uśmiechem na ustach i poczuciem dobrze spędzonego czasu. I chociaż nadal uważam, że jestem trochę za stara na to, by ta lektura chwyciła mnie za serce i sprawiła, że będę pamiętać o niej przez kolejne lata, z miłą chęcią obejrzę jej filmową adaptację, aby poznać losy Noah i Nicka z zupełnie innej perspektywy.

Najlepsza część ze wszystkich trzech