Niebieski rower 1939-1942
Régine Deforges

Z początku wręcz pomyślałam że już czytałam tę książkę....ale tytuł był mi obcy,jednak po kolejnych stronach już wiedziałam że książka jest po prostu bardzo podobna do....."Przeminęło z wiatrem" !!! Sama fabuła książki jest podobna: tocząca się wojna i miłość. Główna bohaterka Lea zakochana w mężu Camille - Laurencie i kochający ją samą Francois... Całą miłosną historie w sumie tworzy II wojna światowa, która na zmianę łączy i rozdziela losy bohaterów. Siedemnastoletnia Lea jest zakochana w Laurencie on choć początkowo również wyznaje jej miłość poślubia Camille. Młoda dziewczyna w czasie wojny opiekuje się mimo wszystko jego ciężarną żoną, by znać losy walczącego na froncie ukochanego. Traci matkę w bombardowaniach, walczy o winnice załamanego psychicznie ojca, pomaga jako kolporterka swemu wujowi. Pocieszenie po tragicznych wydarzeniach odnajduję w ramionach zakochanego w niej Francois`a, a także w przyjacielu z dzieciństwa Matthiasie ... . Lea jest piękną kobietą, poznającą miłość fizyczną w czasach wojennych, nie baczącą na konwenanse, i wbrew wojennej rzeczywistości korzysta z młodości. Pomimo uczucia do jednego mężczyzny, zostaje kochanką wszystkich trzech...nie odczuwa z tego powodu żadnych wyrzutów sumienia. Zaczyna jednak dostrzegać swoje coraz większe przywiązanie do Francois, u którego ponownie odnajduje pocieszenie, tym razem po dramatycznej śmierci zdruzgotanego losami rodziny i winnicy ojca. Książka jest ciekawa ponieważ nie jest typowym romansidłem, co w przypadku przeminęło z wiatrem było na przykład jak dla mnie plusem. Może i jest tematycznie podobna...ale ma w sobie coś bardziej nieprzewidywalnego, pociągającego i zachęcającego do przeczytania kolejnych stron. Główna bohaterka nie koniecznie jest kopią Scarlett. I choć losy bohaterów początkowo są podobne to jednak przedstawiają nam zupełnie odrębnych bohaterów. I czy w jakiejkolwiek innej wojnie ludziom nie przydarzał się podobny los? Wymagający podobnych decyzji, poświęceń i pragnień ! Czytając powyższą książkę wiem tyle że nawet jeśli z początku irytuje nas podobieństwo losów bohaterów to jednak tło historyczne jest tak naprawdę zupełnie inne, a przede wszystkim w obu przypadkach warte poznania. Zdecydowanie (oczywiście jeśli tylko będę miała taką możliwość) przeczytam kolejne tomy by się dowiedzieć jak przebiegną dalsze losy bohaterów!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Lea mówiła tak z przekory, nie zastanawiając się nad swoimi słowami"

 

A mówili, "nie czytaj, bo to kalka ze Scarlett O'Hary". Ostrzegali, że to skopiowane "Przeminęło z wiatrem". Ale ja uparta, musiałam to sama wziąć na klatę i przeczytać.

 

Teraz spokojnie mogę potwierdzić, tak, to niemal kalka i, mimo że Lei daleko do Scarlett, a jej kochankowi do Rhetta Butlera, to główne wątki są niemal identyczne. Autorka książki, Régine Deforges, zupełnie się nie przejęła tym, że oskarżano ją o plagiat. Zresztą, co się miała przejmować, skoro już i tak była skandalistką, nazywaną "kapłanką francuskiej literatury erotycznej", której prace były cenzurowane za publikowanie "obraźliwej" treści.

 

Ale wracajmy do książki, "Niebieski rower", to pierwszy tom cyklu, z którego na polski język przetłumaczona 4 tomy, jednak ja i tak na tym pierwszym zakończę swoją przygodę z tą autorką i tym cyklem. Już sama okładka, doskonale pokazuje, co Lea miała w głowie na naczelnym miejscu i nie tylko w głowie... Dla mnie to po prostu zwyczajna dziwka, co zresztą nie omieszkał jej wykrzyczeć w twarz jeden z jej kochanków.

 

Postać dla mnie zupełnie odrealniona, śliczna jak obrazek, słodka jak cukiereczek, tak ją niby wszyscy widzieli, nadskakując jej i wiecznie kadząc tej pustej pannicy. Która plotła, co jej ślina na język przyniosła, nie licząc się z odczuciami innych zupełnie. Mimo to wszyscy ją kochali i uwielbiali, normalnie cud miód. Nawet zdeklarowany gej mówi jej "gdybym ja był inny, jak ja bym panią kochał"

 

Normalnie nie wiedziałam, czy bardziej ta postać jest dla mnie żałosna, czy śmieszna. W ogóle cała ta wojna opisywana przez autorkę, jakby jakaś inna niż w rzeczywistości. A na pewno inna niż ta, która toczyła się w Polsce. Całkiem nie z tej planety.

 

Lea szweda się po knajpach, gdzie zajada pulardy, gęsie wątróbki i podziwia "tualety" dam w pięknych kieckach i obwieszonych drogą biżuterią. A rano otrzymuje kosze pięknych białych róż. Nawet oficer SS, zapytawszy ją grzecznie, po co przyjechała do Paryża, chwilę później, przeprasza ją, że śmiał ją o to zapytać. W czasie gdy Francja jest pod niemiecką okupacją. Serio ??

 

Tej autorce już podziękuję, a jak zechcę poczytać coś odrealnionego, sięgnę po fantastykę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)