Pamiętnik księżniczki. Tom 4. Księżniczka ma chłopaka

Wszędzie dobrze, gdzie nas nie ma - zgadzacie się z tym ?

Pasuje mi tu to przysłowie, bo Mia Thermopolis, księżniczka Genowii, zazdrości swoim znajomym, którzy mogą spędzić szkolną przerwę zimową w domu, czy w wybranym przez siebie miejscu. Oni z kolei zazdroszczą jej tego, że spędza ferie w zamku. Ale życie księżniczki to dużo obowiązków, których nie może porzucić nawet…gdy żyje miłością. 

Tak, Mia się zakochała i ma chłopaka. Michael spędza ten czas na Florydzie, przez różnice czasu kontakt mają ograniczony, a ona odlicza dni i godziny. Jak tu się nie załamać ?

Kolejna część ponadczasowej serii “Pamiętnik księżniczki”. Podejrzewam, że jeśli nie każdy ją zna to chociaż każdy kojarzy,bo przez te wszystkie lata wpadła w oko albo w formie książki albo ekranizacji. Zrobiła furorę wiele lat temu. Teraz czytając myślałam o tym czy młode pokolenie sięgając po te książki po raz pierwszy, jest… przerażone. Czym ?

No Kochani - ona tu, on tam. Dzielą ich tysiące mil, a nie mogą popisać do siebie na Messengerze, nie napiszą smsa, nie pogadają na kamerce. Do dyspozycji mają maile i telefon stacjonarny. Czy ta przepaść technologiczna od wtedy do teraz, nie wydaje się ogromna? Przy tym tomie, w tych okolicznościach, jakoś szczególnie zwróciłam na to uwagę, bo gdy się jest zakochanym chce się każdą chwilę spędzić z tą osobą. Ale dziś łatwiej znieść to rozstanie mając tyle możliwości kontaktu. A Mia i Michael ich nie mają. I ona to niesamowicie przeżywa. Czy on też?

Lubię młodzieżówki choć już dawno do grona młodzieży nie należę. Mimo to gdyby nie wybitny sentyment do tej serii, pewnie by nie zrobiła na mnie takiego wrażenia i uznałabym ją za banalną. Ale pamiętam jak ją pokochałam będąc w wieku Mii i czytając teraz, przeżywałam ją jak dawniej i nie tylko czułam te wszystkie emocje jakie targają naszą księżniczką, ale też co chwile śmiałam się wręcz do łez. To wszystko dla nas może rzeczywiście wydawać się nieistotne czy błahe. Ale mając te kilkanaście lat, ma się inne priorytety, przeżywa się wszystko inaczej, mocniej. Warto o tym pamiętać, mieć to na uwadze sięgając po notatki z życia Mii Thermopolis. 

Książka pisana w formie pamiętnika, czyta się wręcz sama, chwila i koniec. Ale nuda nie grozi i każdy kolejny dzień to coś ciekawego. Nie tylko problemy sercowe, dalsza nauka etykiety, zarządzania krajem, po prostu bycia księżniczką, przyszłą królową ale też sprzeczki z grand-mere, napięty królewski harmonogram i tęsknota za domem. 

To seria na swój sposób urocza. Może teraz będzie odbierana zupełnie inaczej, może obecnie nastolatkowie są zupełnie inni i nie każdy tak się utożsami z Mią jak ja te lata temu, ale uważam, że nadal ma w sobie to coś. I nadal ją kocham. Oczywiście polecam :) miłego dnia.