Pentagram
Nesbo Jo

Dobry kryminał, trzyma w napięciu. Jak zwykle Harry mimo że pijany jak bela rozwiązuje zagadkę! Tajemnicze morderstwa, seryjny zabójca zafiksowany w pentagram i piątki, ucinanie palców i czerwone diamenty. Czy to aby na pewno będzie ostatnia sprawa Harrego?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Harry Hole rozwiązuje kolejną zagadkę kryminalną, w której ważne są pewne detale. Jego życia również zmierza do niebezpiecznej krawędzi - chwilami zwycięża alkoholizm, który prowadzi niemal do utraty pracy przez zdolnego detektywa. Sprawa zabójstwa kobiety może być bowiem ostatnią sprawą w jego życiu. Niespodziewanie do rozwikłania serii zabójstwo Hole zostaje oddelegowany do teamu Toma Waalera, którego podejrzewa o zabójstwo koleżanki z pracy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Z powieści kryminalnych można się wiele dowiedzieć. Czytając daną książkę widzimy jak wygląda praca policji od wewnątrz, czym zajmuje się antropolog oraz lekarz sądowy. Wiele postaci kreowanych jest na wzór, który powinniśmy naśladować. Jest jednak wyjątek. Nazywa się on Harry Hole. Policjant, jak się dowiadujemy pracujący w wydziale zabójstw już od 15 lat.  Bohater nie radzi sobie emocjonalnie, a swoje smutki topi w alkoholu. „Wszyscy wiedzą, że Hole jest niezrównoważonym psychicznie alkoholikiem” Racja… Jest on jednak postacią nadzwyczaj rzeczywistą. Nikogo nie udaje, przedstawia świat ze swojego punktu widzenia, takim jaki jest, a nie takim jakim byśmy chcieli by był ukazany.

Treść książki pozwala nam zagłębić się w świat kryminalistyki, daje nam możliwość rozwijania umiejętności logicznego myślenia. Wbrew pozorom utwór literacki, pomimo tego, że jest napisany prostym językiem, nie ukazuje nam wszystkiego ot tak… Wiele razy przyłapałam się na tym, iż mylę niektóre wątki, a do innych musiałam kilkakrotnie wracać by zrozumieć sens. Autor bardzo dobrze potrafi ukazać emocje, które duszą człowieka od środka. Powieść, aż przesiąknięta jest opisami odczuć, wrażeń, wydarzeń, a nawet tego, jaka pogoda była danego dnia z dokładnym opisem wyglądu słońca czy chmur lub deszczu. „Pentagram” Jo Nesbø to książka pełna filozoficznych myśli, które bohater sam kreuje: „Spadanie i życie łączy pewne podobieństwo. Między innymi jedno i drugie to stan bardzo tymczasowy.” oraz „Wiedziałem również, że po to, by znów była moja, muszę najpierw ją utracić.” Są to jedynie dwa cytaty na całą 374 stronicową powieść. Cała intryga na pozór może wydawać się prosta, a każdy szczegół ze sobą powiązany w odpowiedni sposób. Chcielibyśmy tak uważać. W rzeczywistości zagadka może zaskoczyć nawet najbardziej sceptycznie nastawioną do powieści tego gatunku osobę.

Moja ocena: 8/10*

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie sądziłam, że u Nesbo spotka mnie tak ogromna trauma. Czytam sobie spokojnie, wyluzowana i nagle moje oczy widzą zestaw słów, który miałam nadzieję, że nigdy nie powróci (a już na pewno nie wypowiedziany przez Harry'ego!) - "Czy pan ma pojęcie o statystyce, Nygard? O rozkładzie normalnym, zmiennej losowej i odchyleniu standardowym?". Tak jakby mało mi było statystyki i ekonometrii na studiach, że nawet w książkach jestem nękana tym okropieństwem... zdecydowanie przerażające. Zastanawia mnie mała niekonsekwencja Nesbo - czy wzrost Harry'ego jest na tyle zmienny, że aż w każdej książce podaje inną wartość? Tutaj ma 192cm, w poprzedniej części miał 195, a w którejś z pierwszych książek jego wzrost został określony jako 190cm. Trochę śmiesznie (a jeszcze śmieszniej, że zauważam takie szczegóły, ale to taka moja słabość do wysokich mężczyzn) i niby mało znaczące, ale w końcu znalazłam coś, do czego mogę się przyczepić. Na szczęście wiek Hole'a (sama nie wiem czemu odmieniam to w ten sposób, a nie tak jak w książkach "Holego", ale tak jakoś lepiej mi to wygląda) zmienia się odpowiednio i chronologicznie. Sposób w jaki Stale Aune przedstawił charakterystyczne cechy seryjnych morderców - epickie! W żartobliwej, krótkiej wypowiedzi zawarł w sumie całą kwintesencję problemu. W sumie nigdy o nim nie pisałam, a co by nie mówić, jest to dość "istotna" postać tym w cyklu książek. Konsultant policji, a zarazem terapeuta i po części przyjaciel Harry'ego, który zawsze podzieli się jakimś błyskotliwym tekstem, który z kolei pomoże policji rozwikłać sprawę. Dodatkowo nie jest taki, jak myślałam - mam wizję wyrobioną na podstawie kilku książek, że psycholog, który jednocześnie pełni funkcję terapeuty policji, jest zazwyczaj dupkiem, który wtrąca się w sprawy pacjentów i nachalnie próbuje narzucić im swoje rady i chęć do zwierzenia się. Szczęśliwie Aune taki nie jest i dzięki temu mogłam do polubić. Chciałabym rzucić jakąś błyskotliwą opinią na temat, tego co w tej części odwalił Harry, ale po prostu brakuje mi słów. Brakuje mi słów na jego powracające problemy alkoholowe, na zawody miłosne, na jego niechęć do pracy i życia, na jego (nie)odejście z policji i całą sprawę z Waalerem (który napsuł mi tyle krwi, że Nesbo powinien się wstydzić!). Dobrze, że Beate jest taką dobrą duszyczką i mu pomaga (kto wie... może z czasem zastąpi Ellen?). A jeszcze bardziej brak mi słów dla Nesbo - nie wiem sama, czy on się czymś nie wspomaga przy pisaniu, bo wymyśla tak zawiłą i momentami dziwaczną fabułę, że nie jestem pewna, czy jakikolwiek mózg mógł to na trzeźwo wymyślić. Przecież ja sama mam nierówno pod sufitem, a skoro nie nadążam czasem za nim no to... No i rzecz jasna nie byłabym sobą, gdybym nie zwróciła uwagi perełkę i główną determinantę mojej oceny - "seryjny morderca". Nie mogłam przejść obojętnie wobec takiego prezentu - bo przecież co innego sprawa kryminalna, bo kogoś zamordowano albo wpadło się w jakiś szał, a co innego rasowy seryjny morderca! Rzecz jasna rzeczywistość nie była taka oczywista, bo wtedy Nesbo nie mógłby robić nam wody z mózgu, prawda? Z moim uwielbieniem do takich książek, nie było innej opcji niż stwierdzenie, iż jest to najlepsza książka Nesbo, jaką czytałam do tej pory (a kilka już ich było) i wątpię, czy znajdzie się u niego fabuła, która urzeknie mnie jeszcze bardziej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

TAK! TAK! TAK! Pentagram obok "Czerwonego Gardła" to lepsza według mnie część cyklu z Harry'm. Już początkowe znaki dały mi do myślenia. Tytuł musi przecież do czegoś nawiązywać. Sięgając po ten tom lekko się obawiałam. Niesłusznie. To znów kawał dobrej roboty. Cieszę się, że mogłam ją przeczytać. Jak Harry'ego ubóstwiam tak Waaler mnie stuprocentowo irytuje. Zbrodnia przedstawiona w tym tomie jest niebanalna. Polecam. :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

historia z geografią i topologia miasta w tle. no majstersztyk po raz kolejny i tyle zaskakujących momentów w których wstrzymywałam oddech, uwielbiam uwielbiam uwielbiam polecam !

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka kończąca Trylogię z Oslo, w której wyjaśnia się czy Hole'owi udaje się złapać zabójcę Ellen - jego policyjnej partnerki. Dodatkowo Harry musi rozwiązać zagadkę serii zabójstw, których ofiary w tajemniczy sposób zostają naznaczone symbolem pięcioramiennej gwiazdy - pentagramu. W książce wiele się dzieje jako iż jest ostatnią z mini serii i wiele tutaj musi się wyjaśnić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

No proszę, w moje łapki trafił kolejny kryminał. Tym razem postanowiłam zapoznać się z autorem znanym jako Jo Nesb

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Skłaniam się ku tezie, że królem norweskiego kryminału jest właśnie Jo Nesbo. Postać komisarza Harrego Hola jest bardzo barwna i wyraźna, chwilami nawet zbyt wyrazista. Harry Hole sięgnął dna. Ale wtedy pojawia się możliwość odbicia się od niego. Czy Harry z tego skorzystał? Im bardziej alkohol i życie sponiewierają Harrego tym fabuła i rozwój sytuacji jest ciekawszy. Tu Harry pokazał swój detektywistyczny kunszt, rozwiązał wątek komisarza Waalera. Kibicowałam mu w tym cały czas. A teraz mam nadzieję, że rozważy powrót do pracy i ułoży sobie życie prywatne. Już zamówiłam w bibliotece kolejny tom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo dobry kryminał skandynawski

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dobra książka. Harry po kolejnej wpadce alkoholowej otrzymuje wypowiedzenie, ale z uwagi na okres urlopowy zostaje jeszcze włączony do śledztwa, które prowadzi Tom Waaler. Hole podejrzewa Waalera o związek ze śmiercią koleżanki-policjantki, Ellen Gjelten, ale wciąż nie ma na to dowodów. Harry Hole tropi seryjnego mordercę, który zastrzelonym przez siebie ofiarom odcina kolejne palce u rąk, a na miejscu zbrodni zostawia znak - pentagram.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Harry Hole powraca. Jak zwykle główny bohater mierzy się nie tylko z nowym zabójcom, który nęką mieszkańców jego miasta, ale również z nieprzychylnością niektórych z kolegów, oraz własnymi upiorami. Czy tym razem uda mu się pokonać przeciwności losu, i rozwiązać sprawę morderstw, które szokują? Czy Harry ponownie znajdzie rozwiązanie, czy może tym razem zawiedzie? I co ważniejsze, jak potoczą się dalsze losy jego związu z ukochaną? Czy tym razem będzie mógł liczyć na jej wsparcie, czy może wręcz przeciwnie, ukochona kobieta, odwróci się od niego? Na te i inne pytania odpowiedź znajduje się w książce, która jak zwykle wciąga. 

Warto zwrócić również uwagę, że autor pokazuje, jak niewiele czasem trzeba, aby dokonać zbrodni, a motywację, które do niej popychają bywają przeróżne, i nie zawsze możliwe jest ich zrozumienie. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Poddałam się przypadłości polegającej na poznawaniu twórczości kolejnego z autorów. Ile się uda, tyle przeczytam. Akurat w przypadku serii z Harrym Hole nie obawiałam się zbytnio o brak akcji czy też wodzenie mnie za nos przez Nesbo. Niezaprzeczalnie , potrafi na tyle zagmatwać wątki, podkręcić napięcie i w efekcie sprawić aby nie chciało się odkładać książki nim nie przeczyta się  kolejnej strony. Pełen ludzkich ułomności Harry pomimo przeciwności z którymi wciąż walczy budzi na tyle sympatii, że kibicuje się mu, a zarazem podziwia niesamowity intelekt i umiejętność kojarzenia faktów. Fakt, że czytam bez chronologii powstawania kolejnych tomów stwarza pole do uzupełniania szczątkowej wiedzy własnymi domysłami, jednak nie dyskwalifikuje kolejnych książek jako lektur samodzielnych. Może odrobinę nie jest się w temacie prywatnego życia głównego bohatera, jednak to wszystko jest do nadrobienia. W tej częsci dochodzi do ostatecznej rozgrywki z Tomem Waalerem, co mnie osobiście bardzo cieszy i wzmacnia poczucie istnienia pewnego rodzaju sprawiedliwości, za długo ten czarny charakter się panoszył. Oczywiście ten wątek jest tylko poboczny gdyż główną treść stanowi seryjny morderca, który tak naprawdę seryjnym nie jest a wszelkie zbrodnie mają być tylko przykrywką do pozbycia się jednej, no dwóch osób. Polecam i sięgam po kolejne tomy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)