Polka na odwyku

Polka na odwyku to poruszająca, głęboko ludzka i niezwykle szczera książka, w której Marek Sekielski oddaje głos kobietom zmagającym się z uzależnieniem. Autor prowadzi dwanaście rozmów – intymnych, trudnych, często bolesnych – z bohaterkami, które nie tylko przeżyły własne piekło, lecz także odważyły się je nazwać, opisać i przepracować.

Fabuła książki nie jest typową narracją z początkiem i końcem – to zbiór historii, w których każda bohaterka opowiada o swoim życiu, upadkach i próbach podniesienia się. Poznajemy więc Mikę Urbaniak, która otarła się o śmierć po wypiciu śmiertelnej dawki alkoholu; Agnieszkę, która bez ogródek mówi, że jej życie dawno przestało być „piciem”, a stało się destrukcyjnym „chłaniem”; Elżbietę, która piła „aż do odcięcia”; Karolinę, marzącą jako nastolatka o dorosłości bez trzeźwości; oraz Martę – nauczycielkę, której uzależnienie odebrało kontrolę nad codziennością. Pod ich imionami kryją się w rzeczywistości kobiety, które mogłyby być każdą z nas – przyjaciółką, sąsiadką, koleżanką z pracy.

Bohaterki są autentyczne, nieupiększone, niebojące się mówić o swoim wstydzie, bólu, słabości, ale też o sile i odwadze. To właśnie szczerość i brak tabu sprawiają, że książka zostawia tak intensywne wrażenie – Sekielski słucha swoich rozmówczyń z uważnością, bez oceniania, pozwalając ich głosom wybrzmieć w pełni.

Tematyka książki dotyka nie tylko uzależnienia, ale też społecznych oczekiwań wobec kobiet, presji, samotności, przemocy, braku wsparcia i tego, jak łatwo zagubić się w świecie, który często wymaga siły, ale nie daje przestrzeni na słabość. To opowieść o wstydzie i lęku, ale także o nadziei, determinacji i odradzaniu się na nowo. Książka pokazuje, że piekło uzależnienia ma wiele twarzy, a każda z nich zasługuje na zrozumienie, empatię i drugą szansę.

Czytelnik podczas lektury doświadcza wielu emocji: współczucia, złości na system, poruszenia, smutku, ale też wzruszenia i podziwu. Trudno przejść obojętnie obok tej lektury – potrafi ścisnąć w gardle, zatrzymać na dłużej, zmusić do refleksji nad tym, jak mało wiemy o codziennych walkach innych ludzi.

Gatunek książki to literatura faktu – połączenie reportażu i zapisu rozmów. Polka na odwyku jest przeznaczona dla osób zainteresowanych tematyką uzależnień, psychologią, ludzką siłą i kruchością, ale także dla tych, którzy szukają lektur empatycznych, otwierających oczy i burzących stereotypy. To wartościowa książka również dla rodzin osób uzależnionych, terapeutów czy każdego, kto chce lepiej zrozumieć, jak wygląda droga do trzeźwości.

Polka na odwyku to książka ważna, potrzebna i przejmująca. Historie kobiet mogą boleć, ale jednocześnie niosą nadzieję – pokazują, że nawet z najgłębszego mroku można wyjść, jeśli tylko ktoś poda rękę i wysłucha bez osądu. Zdecydowanie warto po nią sięgnąć – dla zrozumienia, dla refleksji, i dla wiary, że każdy kryzys może stać się początkiem czegoś nowego. Polecam.

" [...] Bez alkoholu żyje się dużo ciekawiej, niż nam się wydaje. [...]"

Biorąc do ręki najnowszą książkę Marka Sekielskiego pod tytułem "Polka na odwyku" spodziewałam się, trochę bardziej rozwiniętego tematu i głębszej -- bogatszej treści. Otrzymałam tutaj dwanaście krótkich historii dotyczących, kobiet, które wyszły z alkoholizmu i innych używek. Oczywiście alkoholikiem jest się do końca życia, dlatego na każdym kroku kobiety, które wyszły z tego nałogu, muszą być ostrożne.
Poznacie tutaj kobiety, które można powiedzieć, wyszły na prostą z prawdziwego piekła. Każda z nich daje innym walczącym z nałogiem, że i dla nich może jeszcze wzejść słońce. Czasami wystarczy tylko poprosić o pomoc.
Każda rozmowa autora z dwunastoma kobietami była dla mnie wzruszająca. Cieszę się, że znalazły swoje własne światełko w tunelu i przejrzały na oczy. Żałuję tylko tego, że każda rozmowa była za krótka, żeby dogłębnie przyjrzeć się tym panią i ich problemom. Ten reportaż dotyczy ważnych spraw. Szkoda, że ma zaledwie 201 stron. Mam nadzieję, że kolejny będzie odrobinę grubszy. Widać, że autor ma świetny potencjał i lubi mierzyć się z trudnymi tematami, często zamiatanymi pod dywan.
Nie rozumiem jednego, czemu kobieta -- alkoholiczka jest gorsza od męskiego alkoholika? Czemu jest spychana na margines społeczeństwa, a mężczyźnie jest to wybaczane?
Kobiety piją z różnych powodów. Bardzo szybko staczają się w ciemną otchłań. Ciężko jest im powrócić na właściwe tory. Tracą kontrolę nad własnym życiem. To jest smutne, przykre i tragiczne. Takich kobiet nie wolno zostawić samych. Trzeba im spróbować pomóc w dążeniu do wytrzeźwienia i porzucenia tego nałogu.
Mam nadzieję, że ten reportaż dotrze do większej ilości osób i każda z nich wyciągnie z tego odpowiednie wnioski.
Kobietą z problemem alkoholowym może być np.  twoja mama, siostra, córka, przyjaciółka, sąsiadka czy szefowa. Nie każda kobieta pokazuje, że ma z tym problem. Dlatego ważne jest to, żeby uważnie słuchać tego, co inni do nas mówią. My niestety mamy z tym problem. Nie umiemy słuchać.
Jeżeli widzicie, że ktoś ma problem, nie bądźcie obojętni, tylko wyciągnijcie swoje pomocne dłonie.
Wyjście z nałogu alkoholowego nie jest wcale takie proste i przyjemne.
Dziękuję Mice, Agnieszce, Magdalenie, Elżbiecie, Karolinie, Marcie, Monice, Katarzynie, Marcie, Katarzynie, Edycie i Klaudii za to, że podzieliły się swoimi historiami i przestrzegły innych przed popadnięciem w ten przeklęty nałóg, który niejednego doprowadził do grobu. Dziękuję Markowi Sekielskiemu, że je wszystkie spisał i nam przedstawił.

Pamiętajcie -- alkohol to samo zło. Nie dajcie się wciągnąć w jego wir.