Studnia życzeń

Na pewno nie jest to literatura wybitna i zasługująca na Nagrodę Nobla, jednak "Studnia życzeń" to powieść głęboka, mądra, łącząca elementy humorystyczne z powagą i refleksją. 

Czyta się tę książkę jednym tchem i z wielkimi emocjami, które wcale nie są efektem literackich gierek czy bazowania na uczuciach odbiorcy. 
To proza szczera, momentami bolesna, innym razem wzruszająca, a jeszcze innym podtrzymująca na duchu. 

Losy rodzeństwa, które po tragicznym wydarzeniu trafiło na podupadającą farmę prababki, są poruszające, rozbrajające i na pewno trwale zapisują się w pamięci czytelnika.

Cenne są też kreacje bohaterów, dopracowane i poruszające, zarówno jeśli chodzi o dzieci, jak i dorosłych. 
Trudno się do nich nie przywiązać, trudno nie obdarzyć ich uczuciami... 

„Studnia życzeń” to piękna opowieść o miłości, przyjaźni, lojalności i odwadze, A także o wierności wyznawanym zasadom i samemu sobie. 

Naprawdę warto sięgnąć po tę książkę, jeśli ceni się duchowe wartości i piękno pisanego słowa, gdyż Baldaccci zaskakuje nie tylko fabułą, ale i niesamowitymi opisami przyrody Wirginii. Nie są to barokowe konstrukcje, czasem to po prostu dwa-trzy zdania, jednak tak piękne i oddziałujące na zmysły, że nie sposób przejść obok nich obojętnie.