Sztuka podglądania

Bardzo lubię książki o sztuce i chętnie po nie sięgam, jednak ta konkretna mnie wynudziła i na dodatek czytałam ją przez kilka miesięcy, bo nie miałam wcale ochoty do niej wracać. Mając jednak ostatnio trochę więcej czasu postanowiłam ukończyć książki wcześniej rozpoczęte i stąd w końcu udało mi się przeczytać "Sztukę podglądania".

Autorka przedstawiła w niej kontrowersyjne obrazy (erotyczne, pornograficzne), a także sylwetki tych wybitnych artystów, którzy je stworzyli. Najbardziej zainteresowały mnie rozdziały o Brunonie Schulzu, Paulu Gauguin (nie miałam pojęcia, że ten malarz gustował w seksie z trzynastoletnimi dziewczynkami, które mu pozowały, co we współczesnych czasach uchodziłoby za pedofilię) i o Tamarze Łempickiej, choć o tej artystce napisano już właściwie wszystko, więc autorka niczym mnie nie zaskoczyła.

Tematyka książki bardzo ciekawa, ale jak dla mnie przedstawiona w sposób nudny i niewciągający. Po prostu mnie zmęczyła ta pozycja. Miałam wobec niej spore oczekiwania, ale mnie niestety rozczarowała. 

Nie mogę się doczekać, aby ją przeczytać!