The Shape of Me

💚„The Shape of Me” to powieść o prawdziwym uczuciu,które pojawia się nagle.Trudno się o nim mówi,gdy czuć to pierwszy raz w życiu. Uczuciu uczącym dotyku,zaufania i akceptacji drugiej osoby taką jaką jest.Nie zmusza do niczego,rozumie i potrafi czekać,aby być gotowym.

💚Czytelnik jest obserwatorem miłości,która wcale nie jest prosta.Nie pojawia się nagle,by chwycić ją odrazu i cieszyć z niej.Ona jest czysta,spokojna i rozważna,a to gwarantuje szansę na stworzenie miłości na długo,by odnaleźć siebie i swoją osobowość z rozumiejącą nas osobą.

💚Powieść ukazuje skutki rozpadu małżeństwa i radzenia dziecka z daleka od jednego z rodziców.To także bolesna rzeczywistość po stracie bliskiej i bezpowrotnej stracie niosącej ze sobą konsekwencje. Jest obrazem pięknej relacji homoseksualnej pokazującą,że można zaakceptować bliskie osoby bez oceniania. Jest także nadużyciem ze strony partnerki,która bierze a nie pyta.

💚„The Shape of Me” jest uczącą historią o relacji młodych osób,którzy najpierw uczą się siebie,poznają a później podejmują dorosłe decyzje.Ich relacja jest warta naśladowania,bo bohaterowie z dorosłością podchodzą do ważnych spraw.
💚Cudowna powieść,która na długo zostanie w mojej pamięci.Wszystko dzięki bohaterom potrafiącym szczerze rozmawiać.Mimo potknięć nie uciekają i potrafią rozmawiać.Polubiłam się z Melodie i Filipem,bo oni kochają siebie takimi jacy są.
💚Czytajcie kochani-ja ogromnie polecam📖

"The Shape of Me" jest kontynuacją "Drunken Sailor", jednakże oba tytuły mozna czytać niezależnie od siebie. Tym razem poznajemy historię Mélodie, córki Brunona.

Tym znanym już nam bohaterom z poprzedniej części Asia Balicka przydzieliła role rodziców. Są dojrzalsi, zmienli się. Czy zatem sprawdzą się jako rodzice? 

Podobało mi się to, w jaki sposób autorka ukazała, jak Brunon starał się odnaleźć w roli ojca dorastającej dziewczyny. I choć trudno mu było zaakceptować, że jego córka się zakochała, to wspierał Filipa. 

"Zwykle jednak bardziej boimy się, że coś jest nowe, a nie że sobie nie poradzimy."

Mamy tu motyw pierwszej miłości. Relacja, jaka połączyła Mélodie Filipa wzrastała ze strachu przed bliskością, przez pryzmat lęków i niepewności. Para zmuszona była zmierzyć się z atakami paniki, stresem pourazowym, różnymi traumami, ze słabościami, niskim poczuciem wartości. Musieli nauczyć się, że prawdziwa miłość to zaufanie, zrozumienie, akceptacja, drobne gesty, które czasem znaczą więcej niż słowa. Oczywiście równie istotna jest szczera rozmowa. Urzekła mnie ich relacja, bo kwestia fizyczności znalazła się na drugim planie. Choć trzeba wspomnieć, iż jest subtelna i delikatna. Nadrzędna okazała się tu warstwa emocjonalna i psychologiczna. 

"Nie potrzeba być idealnym, żeby znaleźć miłość i poczuć się kochanym."

Autorka pokazała również, jak pomocne w walce z traumą mogą być zwierzęta (w tym przypadku psy), pasja i sport. Równie ważne jest zrozumienie, że wizyta u psychologa to nic strasznego ani wstydliwego. 

Akcja książki jest żywa, momentami ma się wrażenie, że zbyt szybka. Niektóre wątki mogłyby zostać szerzej rozwinięte, co znacząco podniosłoby i tak już wysoką wartość tej historii.

"The Shape of Me" to pełna ciepła, wzruszeń, trudnych emocji i inspiracji historia o czułości, zaufaniu oraz sile, którą każdy z nas nosi w sobie, tylko musi ją odkryć. To opowieść o tym, że przy właściwych ludziach wszystko wskakuje na właściwe miejsce. To książka o miłości młodzieńczej, a jednak tak dojrzałej. O tym, że nikt z nas wcale nie musi być idealnym, by zasługiwać na miłość. 

Filip nie ma szczęścia w uczuciach. Znajomość z Blanką opiera się tylko na jednym. Dziewczyna każdą sytuację próbuje sprowadzać do cielesności. Filip jednak ma opory i nie wszystko idzie tak, jak powinno. Jego pewność siebie jest bardzo słaba, wręcz nijaka. Nawet słowa przychodzą mu z trudnością w kontakcie z drugą osobą. Wszystko zmienia się w momencie, gdzie poznaje M?lodie - młodziutką i pełną życia dziewczynę, dla której sport jest ucieczka przed problemami. 

Te kilka dni treningów i spotkań tej dwójki zmieni wszystko, chociaż żadne z nich jeszcze nie jest tego świadome... 

,,Nie potrzeba być idealnym, żeby znaleźć miłość i poczuć się kochanym." 

Ta historia ma w sobie ukryte piękno. Przede wszystkim Autorka pokazała tutaj, że prawdziwa miłość to nie same fajerwerki. W tej historii liczą się drobne gesty, które mówią wiele same za siebie. I uczucie, które daje siłę, kiedy człowiek sam w siebie wątpi. I właśnie przez to ,,The shape of ME" stała się historią autentyczną, z którą, z pewnością wielu z nas może się w jakiś sposób utożsamić. 

W prawdziwej miłości obok uczucia stoi również bezpieczeństwo i akceptacja drugiego człowieka. Nie każdy potrafi dać całego siebie drugiej osobie, a w innych przypadkach wymaga to czasu, bo nic nie dzieje się od razu. Uczucia zazwyczaj rodzą się powoli, jak zasiane w ziemi ziarenko - kiełkują, puszczają korzenie, a dopiero na końcu rozkwitają największym i najprawdziwszym pięknem. I tak właśnie było w tej historii.

Autorka w prostych słowach opowiedziała historię Filipa i M?lodie, jednocześnie poruszając przy tym masę problemów z gatunku tych cięższych. Ataki paniki, stres pourazowy, różne traumy to tylko wierzchołek góry lodowej problemów, z jakimi mierzą się w mniejszym lub większym stopniu bohaterowie tej opowieści. Asia Balicka w ,,The shape od ME" zawarła wiele emocji, które poruszą nawet czytelnika, który z pozoru twardy jest jak skała, a to wszystko dzięki prawdziwości słów, jakimi się ona posługuje. 

Ta książka jest kontynuacja ,,Drunken Sailor", której niestety nie miałam okazji czytać (ale nadrobię, obiecuję!). I nie sprawiło mi to jakiejś ogromnej przeszkody, ale wiadomo, że serię jednak najlepiej czytać w odpowiedniej kolejności. ? Jestem zauroczona lekkim stylem Autorki, który mimo to jest naładowany przeróżnymi uczuciami. Ta książka jest idealną pozycją na obecną porę roku. Pod kocykiem, z herbatką, w ciszy. Można z nią spędzić miły czas obserwującą rozwijające się młode uczucie, które dojrzewa z każdą chwilą, a oprócz tego przez poruszone tematy Pani Asia daje czytelnikowi do myślenia i skłania do życiowych refleksji. Doceniam takie historie, bardzo! ?