W ciemności: Prawdziwa historia Leonii

Jest to wspaniała, poruszająca książka i w dodatku oparta na prawdziwym wydarzeniu.Bardzo mnie wciągnęła opowieść Leoni i nie raz przy niej zapłakałam. Polecam serdecznie wszystkim.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wspaniała książka opisująca prawdziwą historię. Jana Frey jest jedną z moich ulubionych autorek. Główna bohaterka Leonia jest szczęśliwą nastolatką, przeżywa swoją pierwsza miłość, jest zakochana w Fredericku. Niestety pewne wydarzenie zmienia życie nastolatki. Podczas powrotu z wycieczki dochodzi do wypadku, dziewczyna zostaje ciężko ranna i traci wzrok. To ją załamuje. Często powtarza,że wolałaby już nie żyć niż żyć jako niewidoma. Traci radość i sens życia, jednak ma wokół siebie ludzi , którzy ją wspierają. Książka dająca do myślenia. Często wiele osób nie docenia jak ważny jest wzrok.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jest to wspaniała książka opisująca prawdziwe wydarzenie. Leonia jest zwykłą nastolatką ma dwóch kochających braci i przyjaciół. Podczas jednego z "szalonych" wieczorów bez rodziców grupka przyjaciół (Federik, Leonia, Siemen, Katie i Jane) zastanawiają się dlaczego brat Federika -Sebastian chciał popełnić samobójstwo (chłopak traci powoli wzrok). Następnego dnia wyruszają na wycieczkę samochodową. W drodze powrotnej rozpoczyna się ulewny deszcz w trakcie którego wysiadają wycieraczki samochodowe i Katie traci panowanie nad kierownicą. W wyniku wypadku Leonia o oczach zielonych jak szmaragdy traci wzrok. Dziewczyna strasznie to przeżywa. Nie wyobraża sobie dalszego życia w ciemności. Budzi się w niej bunt przeciwko stanowi w jakim się znalazła. Nie chce aby ukochany-Frederik zobaczył ją w takim stanie, wstydzi się swojej nieporadności podczas jedzenia, boi się wyjść żeby ludzie nie śmiali się z jej kalectwa. Dzięki poznaniu kobiety niewidomej od urodzenia (matki jednej z pielęgniarek która opiekowała się Leonią w szpitalu) dziewczyna powoli zaczyna się przełamywać. Ma ona lepsze i gorsze dni. Pewnego dnia Leonia dostaje w prezencie małego kotka który nie otworzył oczu. Dziewczyna opiekuje się nim i zauważa że stary kocur który miewał swoje humory zaczyna się opiekować młodzikiem. Leonia "bierze się w garść" i postanawia żyć chociaż w części jak dawniej (wybiera się samotnie do innego miasta aby odwiedzić Federika), przestaje się nad sobą użalać. Książka ta uświadamia czytelnikowi że należy się cieszyć z tego co mamy i pomimo przeciwności losu jakie nas spotykają walczyć o swoje marzenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka niezwykle poruszająca. Czytając płakałam. Co byście zrobili gdyby któregoś dnia stracilibyście wzrok? Po lekturze bardziej doceniam życie i to co mam... Książka bardzo mnie poruszyła, tym bardziej, że historia w niej opisana jest prawdziwa. Smutne jest to, że tak wielu z nas nie zdaje sobie sprawy, z jakimi problemami borykają się ludzie wokół nas. Czasem niespodziewanie tracą wszystko, podczas gdy my pragniemy wciąż więcej i więcej. Po lekturze tej historii zrozumiałam, że trzeba czasem się zatrzymać , spojrzeć na tak piękny świat wokół nas i docenić to, że niektórzy nie mają takiej możliwości. To, co dla nas jest codziennością, dla ludzi niewidomych jest marzeniem nie do spełnienia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka zrobiła na mnie niesamowite wrażenie. Powoduje, iż człowiek zaczyna myśleć ile może stracić w ułamku sekundy. Co by zrobił?? Jak się zachował gdyby jego samego dotknął tak okrutny los?? Nie doceniamy jak dużo daje nam wzrok. Dzięki niemu widzimy otaczający nas świat, jego piękno. Docenilibyśmy to wszystko w momencie, kiedy tak jak główna bohaterka Leonia traci wzrok wyniku wypadku. Jej życie legło w gruzach. Długo nie mogła otrząsnać się po tragedii, ale dzięki pomocy i wytrwałości najbliższych udało jej się zaakcetpować swoje kalectwo. Książka bardzo wzruszająca. Pokazująca, że zawsze warto żyć. Że życie zawsze ma sens.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)