Więzi

Czy możemy żyć pod jednym dachem z człowiekiem i nie znać jego mrocznych tajemnic? Czy wyczulibyśmy gdyby coś było nie tak?
Na te pytania możemy poszukać odpowiedzi w najnowszym thrillerze psychologicznym M.M. Perr "Więzi"
Jest to kontynuacja cyklu z podkomisarzem Robertem Lwem, jednak pomimo iż mamy tu pewne nawiązania do poprzednich części (głównie osobiste wątki bohaterów) można to też przeczytać jako osobą historię (wątek kryminalny kryminalny ma tu początek i zakończenie).
Zacznę od tej sugestywnej okładki, która od razu porusza moją wyobraźnie i chyba nie tylko moją bo mąż i córka zapytali mnie czy to horror :)
To co lubię w książkach tej autorki to autentyczność postaci, popełniają błędy, starają się, czasem tylko oni potrafią coś rozwikłać, a czasem jak najwięksi głupcy nie zastanawiają się co mówią raniąc innych. Tym razem za sprawą pewnej pisarki, która zaczęła szukać dowodów do swej książki okazuje się, że dawne śledztwo Lwa mogło nie być poprowadzone jak należy, a sprawca, który się przyznał wcale mógł nie zamordować Melisy. Podejrzanym był również Olek kolega z klasy Melisy, jednak za sprawą przyznania się innej osoby śledztwo szybko zamknięto ku uciesze policji. Po głębszych poszukiwaniach jednak okazuje się, że od tamtego czasu zniknęło już kilka dziewcząt o podobnym profilu. Czy sprawca porywa dziewczyny z niepełnosprawnością? Czy ktoś z upośledzeniem umysłowym mógłby być mistrzem zbrodni? A może jeszcze ktoś inny maczał w tym palce?
Historia ta pełna jest niedopowiedzeń i tajemnic, toczy się bardzo szybko i ciągle pojawiają się nowe nieoczywiste tropy, oraz zaskakujące zakończenie.
Książka mi się podobała, historia kryminalna była napisana naprawdę ciekawie. Jedynie życie osobiste znanych nam bohaterów zaczęło być mocno pogmatwane, działo się w nim naprawdę bardzo dużo, aż czasami przytłaczało wątek kryminalny.

To już szósta część serii z podkomisarzem Robertem Lwem w roli głównej. Tym razem Lew będzie musiał wrócić do śledztwa, które prowadził na początku swojej kariery i zmierzyć się z błędami, jakie wtedy popełnił. Czy to możliwe, że morderca nadal jest na wolności? Czy wówczas zatrzymano niewinna osobę?
Wielu podejrzanych, motywów, sporo wątków osobistych (tutaj warto czytać serię po kolei), cała historia, podobnie jak poprzednie, doskonała. I okładka - dla mnie mistrzostwo świata!
Bardzo polecam, zwłaszcza w interpretacji Filipa Kosiora - czytał mi całą serię :)

M.M. Perr udowodniła, że potrafi tworzyć porywające historie. Dobrze się czyta zarówno wymyślone przez nią historie kryminalne i retro, jak i powieść obyczajową. Jednak Autorka niezmiennie będzie mi się kojarzyła z postacią komisarza Roberta Lwa. Więzi to najnowsza książka z jego udziałem. I znów występuje w duecie z Sonią Czech. Przyznam, że tęskniłam za tym tandemem.

O tym, że dawne sprawy i powzięte decyzje wracają jak bumerang w najmniej odpowiednim momencie, przekonał się na własnej skórze podkomisarz Robert Lew. Pisarka zbierająca materiały do swojej nowej książki natrafiła na ciekawy ślad, który łączył zaginięcia na przestrzeni lat młodych dziewczyn ze szkół specjalnych. Sprawa według niej ewidentnie miała powiązanie z pewną rodziną, której niepełnosprawny Olek był piętnaście lat wcześniej podejrzany w sprawie zaginięcia koleżanki z klasy. Ostatecznie do winy przyznał się ktoś innych i sprawę uznano za zakończoną mimo kilku wątpliwości i niejasności. Okazało się, że zaginięcia trwały nadal, ale nikt oprócz pisarki nie zwrócił na nie uwagi. Robert, którego nękały wyrzuty sumienia, iż źle poprowadził tamtą sprawę, postanowił, że sprawdzi prawdziwość przypuszczeń kobiety. Nie spodziewał się, że wraz z Sonią Czech odkryje sekrety, od których cierpnie skóra…

„Każdy chowa cześć siebie przed światem”.

Napisać o nowym kryminale M.M.Perr tylko to, że jest świetny to jakby nie napisać nic. Warsztat pisarski opanowany do perfekcji, bohaterowie wyraziści, fabuła pełna tajemniczości i zwrotów akcji z bardzo bogatą warstwą psychologiczną. Ujęła mnie duszna od zalegającego kurzu atmosfera sprawy wyciągniętej z archiwum – każde odkrycie śledczych sprawiało, że poszczególne elementy zagadki zaginięć dziewczyn stawały się bardziej wyraźne, ale na tyle niejednoznaczne, że nie dało się wytypować tylko jednego potencjalnego sprawcy. Każda odpowiedź na zadane pytania budziła wątpliwości, zamiast je rozwiewać. Czas nagle zaczął mieć znaczenie, kiedy doszło do kolejnego zaginięcia. Sprawa przestała być już śpiewem przeszłości – rozpoczął się wyścig z czasem i odkrycie, kto jest porywaczem, stało się priorytetowe.

Podoba mi się w książkach Perr to, że nie ukazuje tylko i wyłącznie mozolnej i żmudnej policyjnej pracy, która szybka i efektowna jest jedynie na filmach sensacyjnych klasy B. Lubię to, że zabiera nas w świat prywatny bohaterów. Poznajemy życie osobiste i Lwa i Soni i Wojtka Ślicznego. Dzięki temu zabiegowi czuję z nimi pewien rodzaj więzi i każdą kolejną powieść traktuję jak spotkanie z dawno niewidzianymi, ale dobrymi znajomymi. Zakończenie pod względem zarówno kryminalnym, jak i życia osobistego bohaterów było tak zaskakujące, że nie mogę się już doczekać kolejnej części. Z jednej strony nie cierpię takich otwartych zakończeń, ale z drugiej wiem, że mam na co czekać.

Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Prozami

Perr stworzyła pełen napięcia kryminał z psychologicznym zacięciem, w którym wydarzenia z przeszłości tworzą gęsto utkana pajęczynę powiązań z teraźniejszością, za sprawą niewyjaśnionej zbrodni.

,,Więzi" to kolejny już tom przygód Roberta Lwa, nieco zgorzkniałego weterana służby. Partnerką podkomisarza jest Sonia Czech, która za sprawą osobowości wnosi do lektury dużo energii i świeżości, a jej działania są nieco w kontrze do utartych schematów pracy detektywistycznej.

Powieść zaczyna się nieporanie, ponieważ podczas researchu pisarka dostrzega związek miedzy seria zaginięć, a dawna sprawą Lwa. Czułam ciężar towarzyszący bohaterom podczas przedzierania się przez archiwalny kurz, a z każdym kolejnym odkryciem atmosfera bardziej tężała.

Lubię styl pisarski autorki, bo jest w nim dla mnie coś z takiej reporterskiej dosadności, co dla mnie podkreśla realizm. Podoba mi się takie żonglowanie emocjami od surowego śledztwa, po wplatanie momentów zadumy nad ofiarami i życiową bezwzględnością. Tempo historii nie jest przesadnie szybkie jednak na tyle wyważone, że powieść czyta się dość płynnie no, chyba że wpadniecie, jak ja w wir nowych tropów, to wtedy jednak jest nieco szybciej.

Pero kolejny raz stworzyła powieść z dopieszczona warstwą psychologiczną i niezwykle absorbującą atmosferą. Niezmiennie jestem pod wrażeniem tego jak sprawnie pisarka łączy nici relacji międzyludzki do dopełniania swoich historii. Na uznanie zasługuje też bardzo rzetelnie przedstawiona warstwa proceduralna, która wpływa na  realizm przedstawionej opowieści.

Mnie Perr nie zawiodła, bo stworzyła powieść, która przynajmniej na jakiś czas zostaje w głowie i pobudza do myślenia. ,,Więzi" to historia, która ukazuje jaki cień rzucony przez przeszłość może wpływać na współczesne życie.