Anna Karenina
Lew Tołstoj

Powieść ta zalicza się do klasyki literatury światowej. Opowiada ona o życiu wyższych sfer rosyjskich w XIX wieku. Nie jest to tylko romans, jest to także powieść polityczna, z wątkami dotyczącymi życia na wsi, a także arystokracji w Moskwie i Petersburgu. Wśród książąt i hrabiów trudno szukać szczęścia - romanse, skandale, brak funduszy, jednak są też momenty, w których można oderwać się od problemów - bale, wyjścia do opery, spotkania towarzyskie. Anna Karenina wbrew tytułowi raczej nie jest główną bohaterką. Równie ważnymi postaciami są Wroński, Lewin, Kitty, Karenin. Troszkę mniejszą rolę, ale również ważną odgrywa Obłoński z żoną Dolly. Książka ta nazywana jest romansem, w rzeczywistości jest powieścią wielowątkową, cechuje ją znaczna ilość dobrze nakreślonych postaci. Autor poświęca dużo miejsca wykreowanym bohaterom - poznajemy ich cechy, przemyślenia, poglądy, wręcz ,,wchodzimy im w głowę". Tytułowa Anna Karenina raczej nie daje się lubić - naiwna, porywcza, często niezrównoważona. Będąc w odwiedzinach u swojego brata w Moskwie poznaje Wrońskiego i jest to miłość od pierwszego wejrzenia, jednak żeby nie było zbyt prosto i za pięknie - Anna jest mężatką, zaś Wroński ubiega się o rękę Kitty i robił to tak efektownie, że młodziutka Katarzyna odrzuca oświadczyny Lewina. Robi to dlatego, bo jest przekonana, że niedługo zostanie żoną młodego hrabi - Wrońskiego. Ten jednak, gdy na balu zauważa Annę od razu zapomina, o dziewczynie którą w ostatnim czasie adorował tak wytrwale. Tytułowa bohaterka szybko orientuje się, że to co dzieje się między nią a Wrońskim, pomimo że piękne i emocjonujące - dobre nie jest. Chcąc pozostać wierną żoną na drugi dzień po balu wraca do Moskwy - nie chcąc kusić losu. Anna nie przewidziała jednak, że młody wielbiciel już po tak krótkiej znajomości nie będzie mógł bez niej żyć i pojedzie do Petersburga. Tym samym Wroński łamie serce biednej Kitty, która nie może sobie wybaczyć, tego że odrzuciła miłość Lewina. Anny i Wrońskiego nie da się lubić - ani osobno, ani jako pary. Autor wydawać by się mogło, że celowo tak przedstawia te dwie postaci, abyśmy mogli poczuć się niczym arystokracja rosyjska - zgorszeni skandalem, który wywołali, a także pełni współczucia dla opuszczonego Karenina, Karenina, który popełnił jeden błąd - nie potrafił kochać żony. Moimi faworytami zdecydowanie są Kitty i Lewin - to im ,,kibicowałam", to oni swoją słodką miłością wzbudzili moją sympatię. ,,Anna Karenina" to powieść zmuszająca do myślenia, trudna do czytania - jednak daje wiele w zamian - piękną historię, wielowątkowość, dobry styl, doskonale zarysowane postaci. Jedna rzecz tylko mi przeszkadzała - dialogi po francusku - utrudniało to dodatkowo czytanie i wybijało z rytmu. Nie były to nic nie znaczące wstawki, trzeba było wielokrotnie spoglądać na dół strony, aby w pełni zrozumieć dialogi. Jednak pomimo tego mankamentu trzeba przeczytać, myślę, że każdy kto sięgnie po to dzieło będzie, jakby to określił Tołstoj ,,kontent".

Informacje dodatkowe o Anna Karenina:

Wydawnictwo: Znak
Data wydania: 2012-10-15
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: 978-83-240-2215-1
Liczba stron: 1056
Dodał/a opinię: TrzebaPrzeczytac