Biały Kruk

Lubię czytać ambitne książki, mądre, przy których można pofilozofować, potworzyć jakieś teorie spiskowe, ogólnie dające do myślenia. Ale lubię też te mniej ambitne, najczęściej młodzieżowe romanse, czasem głupiutkie, choć urocze, z jakimś przystojniakiem, gdzie można trochę pomarzyć i się zrelaksować. A dzisiaj właśnie o takiej książce.

                Kiedy mama Piper zostaje zamordowana, dziewczynie usuwa się ziemia spod nóg. Ona i jej brat zostają zdani jedynie na siebie, bo ojciec popada w depresje, przestaje sprzedawać obrazy i interesować się dziećmi. Piper i TJ są źli, kiedy wysyła ich na wakacje do babci, która mieszka na jakimś odludziu. Okazuje się jednak, że babcia jest okropnie bogata, w dodatku wyspa, na której mają mieszkać, jest jej własnością. TJ szybko zapomina o złości, ale Piper wciąż to się nie podoba. W dodatku spotyka chłopaka, na którego widok skacze jej libido, babcia jednak nie pozwala jej na spotykanie się z nim. Ale Piper nie lubi, kiedy ktoś jej rozkazuje i wciąż lgnie do Zane’a, który, nawiasem mówiąc, skrywa przed Piper ogromny sekret, a ona równie ogromnie chce go poznać. Prawda jest jednak jeszcze gorsza, niż podejrzewała, a śmierć jej matki to dopiero początek koszmaru, jaki niesie ze sobą Raven Hollow.

                Piper jest typową bohaterką romansów młodzieżowych, więc z łatwością zostanie znienawidzona przez połowę czytelników. Ja jednak uczucia wozbec niej mam nijakie, bo nie wywarłą na mnie ani pozytywnego, ani negatywnego wrażenia. Została wykreowana na pewną siebie, buntowniczą postać, która nawet potrafi myśleć, co jest plusem, ale została też przerysowana i za bardzo wyidealniona. Jej pewność siebie zamieniała się w samouwielbienie, a bunt szybko topniał. Podczas czytania miałam wrażenie, jakby autorka nie do końca wiedziała, jaką chce ją stworzyć, przez co Piper zmieniała swoje zachowanie bardzo często. Poza tym jest oczywiście niesamowicie piękna i bez wad. Inne postacie niewiele się różnią, większość została wykreowana na jedno kopyto - piękni i zabawni. Do nikogo zbytnio nie dało się zbliżyć ani jakoś poznać, ale też nie drażnili za bardzo, a bracia Zet byli nawet przyjemnym aspektem tej książki. Ogólnie to właśnie postacie w tej książce są niby kolorowe i pełne życia, a jednocześnie szare i jednowymiarowe – sztuczne.

                Historia nieco podciąga ocenę, bo jest całkiem ciekawa. Autorka wprowadza nowe postacie nadprzyrodzone, jeszcze nie przerobione przez większość pisarzy, więc jest to swego rodzaju powiew świeżości. Oczywiście rozwiązanie nie jest zaskakujące, bo większość kręci się wokół naszej bohaterki, ale dążenie do niego zostało fajnie przedstawione i muszę przyznać, że się wciągnęłam. Mimo że akcja nie jest szczególnie porywająca, to cały czas byłam ciekawa co będzie dalej i na końcu byłam dosyć zaskoczona, autorka pokazała, że jednak potrafi stworzyć jakieś zwroty akcji. Muszę przyznać, że naprawdę mi się podobało. Styl pisania również nie był wymagający, Piper jest narratorką, więc wszystko było opowiadane w dosyć nonszalanckim, typowo nastoletnim stylu, prostym w odbiorze, choć może być irytujący, jeśli się go nie lubi.

                Cieszę się, że podeszłam do tej książki nie oczekując za wiele i licząc po prostu na lekką młodzieżówkę, bo się nie zawiodłam, a nawet dobrze bawiłam. Podczas czytania mogłam się uśmiechnąć, rozluźnić, trochę odpocząć. Na pewno sprawdzi się jako „przerwa” między tymi bardziej ambitnymi książkami lub – jeśli macie ochotę na jakiś prosty romans paranormalny – śmiało możecie sięgnąć. Nie uważam, żeby ta książka była zła, z pewnością są o wiele gorsze (ekhm… Król kier… ekhm…), a ona plasuje się gdzieś pomiędzy. Ja na pewno sięgnę po kolejne części.

Informacje dodatkowe o Biały Kruk:

Wydawnictwo: Kobiece
Data wydania: 2018-04-26
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788365601964
Liczba stron: 376
Tytuł oryginału: White Raven
Język oryginału: Angielski
Tłumaczenie: Edyta Świerczyńska
Dodał/a opinię: Kamila Kaczmarska

Tagi: Young