Dwór Cierni i Róż (#3). Dwór skrzydeł i zguby. Audiobook
Sarah J. Maas

Trylogia "Dwór cierni i róż" podbiła moje serce już na samym początku. Historia Prythianu zawładnęła mną i z przyjemnością sięgałam po kolejne tomy. Drugi tom wprowadził mnie w stan książkowego kaca, więc nie mogłam doczekać się kontynuacji, od której dużo oczekiwałam. No właśnie, być może za dużo, bo chociaż podobało mi się zakończenie, to jednak mam mieszane uczucia.

Dwór Rhysanda i Feyry musi zmierzyć się ze złym królem Hybernii, który pragnie podbić cały Prythian oraz ziemie ludzi. Rzecz jasna, aby to zrobić, muszą zjednoczyć siły i sprzymierzyć się z wrogimi książętami.
Ale czy możliwe jest pojednanie i walka o wspólne dobro, jeśli cień rzucają wydarzenia z przeszłości?
Intrygi, wybuchy mocy, miłość, przyjaźń, walka o władzę, rodzinę, zwroty akcji, zaskakująca fabuła, tego z pewnością tutaj nie brakuje.

"Tryumfalna noc... i wieczne gwiazdy. Jeśli on był ciemnością, ja byłam migoczącymi gwiazdami, które dobrze widać tylko w jego ciemnościach."

Zacznijmy może na początku od fabuły, która jest jednocześnie wadą i zaletą. Maas miała pomysł, który ciekawie zrealizowała. Przedstawiony świat jest barwny, a wydarzenia, które odgrywają się w książce, są niewątpliwie ciekawe. I chociaż bije z książki ta magiczna iskierka, zabrakło siły napędowej, czegoś wyjątkowego.

Pierwsze 200-cie stron było dla mnie takim ciekawym wstępem, pełnym intryg Feyry. I było to dobre rozpoczęcie książki, coś nowego, świeżego, co dawało nadzieję na naprawdę wystrzałową lekturę. Brakowało mi jednak Kasjana, Azriela oraz Rhysanda i kiedy ponownie się pojawili, ich wejście było z przytupem, w moim sercu zabiła ponownie ogromna miłość do serii i nie mogłam doczekać się, aż znów pojawią się ich kąśliwe uwagi, przekomarzanie się. I owszem, pojawiło się to, czytało się świetnie kolejne dwieście stron, ale po 400-stu miałam serdecznie dość. Aż mnie mdliło od miłości Feyry i Rhysanda, ich scen uniesień, tych iskierek w nich panujących. Maas ponownie zrobiła z głównego bohatera pantoflarza, tak jak miało to miejsce w "Szklany tronie". I oczywiście postanowiła pozostałych bohaterów również wprowadzić w stan zakochania. Zrobiła tak przesłodką tęczę, że było mi niedobrze. Bo rozumie, gdy jedna para bohaterów zapała do siebie uczuciem, jest super. Ale po cholerę swatać ze sobą wszystkich możliwych? No nie... tego nie zniosę. Taki zabieg zabił w bohaterach ich ogień.

Kolejną wadą i zaletą książki jest fakt, iż autorka postanowiła zrobić z Feyry supersilną bohaterkę i wydawałoby się, że wszystko uchodzi jej na sucho, jest o krok przed innymi, ale nagle jest zwrot i wpada w wielkie i muliste bagno. I jednak okazuje się, że nie jest taka super. Ale to jest właśnie fajne, że czytelnik jest zwodzony za nos. Tylko jeśli autorka postanawia nie robić z Feyry takiej zdolnej, to niech później nie zmienia zdania i nie pokazuje, że ta jednak może pokonać silniejszą od siebie istotę, starszą o kilkaset lat. Miałam wrażenie, że Maas trochę gubiła się w tym, co pisała.

"Nawet w przypadku istot nieśmiertelnych w życiu nie było dość czasu, by marnować go na nienawiść."

Zakończenie powieści zupełnie nie spodobało mi się. Było za słodko, przesadnie i kiedy myślałam, że w końcu będzie jakiś dreszcz napięcia, ktoś zostanie uśmiercony, będą targać mną emocje, to niestety, ale okazało się, że za wiele oczekiwałam.
Przewidywalność z książki bije i to od samego początku. Zawiodłam się niestety, bo drugi tom był rewelacyjny, nieschematyczny, a tutaj miałam wrażenie, jakby książkę pisała stara Maas ze "Szklanego tronu", który jest na identycznie nieciekawym poziomie. Styl Maas ponownie spadł na kiepski poziom, a w jej książce panowała monotonia i nuda.

Jeśli chodzi o akcję w powieści, to nie mogę stwierdzić, że jej nie było, bo działo się sporo, ale bez emocji. Niby były zwroty, ale wszystko było strasznie przewidywalne, zabrakło w całości emocji, które by targały czytelnikiem i wprowadzały w nim burzę, totalny chaos. Emocje chyba wzięły wolne albo wszystkie zostały wyczerpane w drugim tomie.

Dwór skrzydeł i zguby nie jest arcydziełem. Uważam, iż stać autorkę na napisanie o wiele lepszej historii, bo pokazała to początkiem trylogii, a zwłaszcza drugim tomem. Moja miłość do jej książek stanowczo osłabła. Brakuje mi magii, a pantoflarze w skórze bohaterów nie kręcą mnie.

Informacje dodatkowe o Dwór Cierni i Róż (#3). Dwór skrzydeł i zguby. Audiobook:

Wydawnictwo: Biblioteka Akustyczna
Data wydania: 2017-10-25
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788327247070
Czyta: Anna Szawiel
Tytuł oryginału: A Court Of Wings And Ruin
Dodał/a opinię: Natalia Zaczkiewicz