"Nie umrę... nie wyrażam na to zgody."
Człowiek jako niespokojna dusza wciąż poszukuje autorytetów, rzeczywistych, realnych, osadzonych w innym człowieku, oraz wykreowanych, ulotnych, bazujących na wierze i przypuszczeniach. Ich prawdziwość i autentyczność zależą od intensywności odczuwania, wielopokoleniowej tradycji, otwartości na to, co nieuchwytne, lecz przeczuwalne. Przesądy i uprzedzenia znajdują większe lub mniejsze posłuchanie w nawet najbardziej sceptycznych rozumach, odwołując się do rozbudowanej sfery wyobraźni i jakże często sprzecznych emocji.
Lubimy pielęgnować świadomość, że to my ponosimy odpowiedzialność za nasze życie, kształtujemy los według własnej hierarchii wartości, wyznaczamy pożądany kierunek przeznaczenia. Zawirowania pojawiają się, kiedy w grę angażuje się przypadek, zbieg okoliczności, zrządzenie opatrzności, splot okoliczności, czy inne nazwy przyporządkowane niepewnemu i zaskakującemu elementowi mieszającemu w scenariuszu życia. Przyjmujemy go z entuzjazmem jako pomoc przy sukcesach lub dystansujemy się przerzucając winę za porażki.
Ale czy ktoś z nas chce poznać datę swojej śmierci, zwłaszcza w młodym wieku, kiedy ufne dziecięce wyobrażenie długości życia wydaje się niczym nieograniczone, wypełnione licznymi marzeniami i głębokim przeświadczeniem o własnej nietykalności, wręcz nieśmiertelności. Jak bardzo zmieni się obraz nas samych, kiedy ktoś przepowiednią wytyczy konkretną granicę, wskaże kres, datę nieuchronnego końca? Czy zmieni się wówczas jakość, esencjonalność i ekspresyjność życia dzięki dokonywanym wyborom i koncentracji na tym co najistotniejsze?
Varya, Daniel, Klara i Simon prowadzeni chęcią zabawy i dreszczykiem emocji udają się do wróżki, aby przewidziała im przyszłość. Wiedza, którą dzieci zdobywają zmienia ich życie, wzajemne relacje, odniesienia do świata. W dorosłości każde podąża w narzuconym kierunku ze zbędnym bagażem wtajemniczenia. Ciekawie obserwuje się jak wypełniają dany im czas, z jaką odwagą realizują marzenia, poszukują tożsamości, przebijają się z indywidualnością, odrzucają powinności i stare wzorce, lub wręcz odwrotnie, kopiują je konfrontując ideały z rzeczywistością.
Czasem występują przeciwko całemu światu, a nawet samym sobie, płacą wysoką cenę za pragnienia i wolną wolę. Pojawia się pytanie czy lepiej żyć krócej a treściwiej, czy dłużej a mniej intensywnie. Świadomość, że można zrobić ze swoim życiem wszystko, potrafi sparaliżować, pozornie łatwiej podąża się za wskazówkami niż podszeptami intuicji. I jeszcze, z jednej strony obraz dojmującej samotności, nieumiejętności emocjonalnego zaangażowania, obawy przed uczynieniem krzywdy bliskiemu, z drugiej świadectwo połowicznego życia, przelatywania jego przez palce, koncentracji na zastępczych, odciągających niewygodne myśli czynach.
Autorka wytyczyła wiele ścieżek, którym podążać mogą refleksyjne myśli czytelnika, zajmująco było przyglądać się im. Jednak to dopiero dotknięcie tematów, owszem pięknie wyszlifowana powierzchnia, lecz również niedosyt głębokiego zanurzenia, chciałoby się intensywniej i ambitniej. A może to kwestia wieku czytelnika, zdobytych doświadczeń życiowych, dokonywanych na przestrzeni lat ewoluujących przemyśleń. Tym niemniej, warto spotkać się z książką, ciekawy pomysł na fabułę, zajmujące przesłania, różnorodne portrety postaci, przyjemna narracja.
bookendorfina.pl
Informacje dodatkowe o Immortaliści:
Wydawnictwo: Czarna Owca
Data wydania: 2018-09-19
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 456
Tytuł oryginału: The Immortalists
Dodał/a opinię:
Izabela Pycio
