Z twórczością Erin Beaty mam styczność po raz pierwszy. Po przeczytaniu noty od wydawcy książka "Pocałunek zdrajcy" wydał mi się ciekawą pozycją do przeczytania. Obawiałam się jedynie, że tak bardzo zachwalana książka, może być niewypałem. Dodatkowo rzadko czytam młodzieżówki, więc moje oczekiwania były spore.
Sage Fowler sierota, której ojciec był ptasznikiem, wychowuje się u zamożnego wujostwa. Wuj postanawia wydać dziewczynę za mąż, w tym celu wysyła ją do swatki Pani Rodelle. Jednak to spotkanie kończy się niepowodzeniem, gdyż dziewczyna nie ma zamiaru wyjść za mąż. W trakcie wizyty daje też upust swoim emocjom. Parę dni później jednak wraca i usiłuje przeprosić za swoje zachowanie, wkrótce również zostaje jej asystentką. Wyrusza wraz z Panią Rodelle i dziewczętami na wypadaniu do stolicy. Bezpieczeństwo podczas drogi ma zapewnić im oddział kapitana Quinna, który nie tylko ma ochraniać, lecz dodatkowo zająć się jeszcze tajemniczą sprawą.
„Czasami cel osiąga się stopniowo, tak jak ocean, który obserwował w młodości, wytrwale przybiera i opada w czasie pływów, spokojny i niezmienny – by pewnego dnia niespodziewanie porwać kawał klifu”(*¹)
Książka podzielona została na ponad dziewięćdziesiąt rozdziałów, przy czym są one krótkie, a niektóre nawet mają pół strony. Można uznać to za bezsensowne, ze strony autora. Akcja z początku ma bardzo wolne tempo, przyspiesza dopiero pod koniec powieści. Jednak powolność, z jaką historia się rozkręca, bardzo służy fabule. W fabułe mamy kilka wątków, które dobrze się uzupełniają. Efektywności dodaje też, zwrot akcji, który następuje przed końcem, rozkręca ją. Mimo ciekawych, długich opisów ciężko jest poznać dobrze bohaterów książki, ponieważ autor bardzo ubogo opisuje ich emocje. Nawet wątek miłosny, choć bardzo intrygujący, przedstawiony jest chłodno.
Postacie zostały potraktowane bardzo chłodno, więc trudno ocenić w jaki sposób ich charakter.. Mimo tego, z niektórymi udało mi się zaprzyjaźnić.
"Pocałunek zdrajcy" ma swoje małe minusy, ale mimo tego całość bardzo mi się podobała. Moje pierwsze spotkanie z Erin Beaty i jej powieścią mogę uznać za udane, ponieważ wciągnęła mnie i narobiła apetytu na śledzenie dalszych losów młodziutkiej Sage. Książkę czytało mi się bardzo lekko, z przyjemnością wracałam do czytania i przenosiłam się do tamtego świata. Ciężko mi było odłożyć, ją na półkę, gdy się skończyła.
„Każdy gra w życiu wiele różnych ról, ale to nie znaczy, że wszystkie są kłamstwem”(*²)
Podsumowując książka Erin Beaty jest warta uwagi. Mimo opisu zapowiadającą ckliwą historię powieść bardzo zaskakuje i mocno wciąga.
Przypisy
*cytaty z książki “Pocałunek zdrajcy”
**(*¹) Rozdział 12,strona 93
***(*²) Rozdział 64,strona 349
Informacje dodatkowe o Pocałunek zdrajcy:
Wydawnictwo: Jaguar
Data wydania: 2017-10-25
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN:
Liczba stron: 380
Tytuł oryginału: The Traitor Kiss
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Zuzanna Byczek
Dodał/a opinię:
Molikksiazkowyy
POLECANA RECENZJA
POCAŁUNEK ZDRAJCY
Miłość nie kieruje się rozsądkiem
Sage Fowler jest – mówiąc prosto - dzika. Buntuje się przeciwko światu, bliskim, losowi. Po śmierci rodziców - z roku na roku coraz bardziej idealizowanych - opiekuje się nią wuj, który po swojemu stara się, chce jej dobra. Sage sądzi jednak, że sama wie najlepiej, co jest dla niej dobre. Nie chce więc zaplanowanego przez innych małżeństwa. Chce być taka jak jej rodzice, zwłaszcza ojciec - idąca pod prąd, niezależna, nie poddająca się konwenansom. Nie wie jednak, że nie byli oni wcale tacy samodzielni w swoich wyborach, jak sądzi. Sage z dużą łatwo...
więcej
Kup książkę Pocałunek zdrajcy
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Inne książki autora
Krew i księżyc
0
W Collis, mieście, którego największym skarbem jest ogromne sanktuarium poświęcone Słońcu, dochodzi do serii makabrycznych morderstw. Pilnująca bezpieczeństwa...
Pocałunek szpiega
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Kontynuacja "Pocałunku zdrajcy". Sage Fowler dowiodła już swojej wartości jako utalentowana swatka i przebiegły szpieg, teraz więc może cieszyć się zasłużonym...
Głos w jej wnętrzu szeptał, że perspektywa swatów to zaszczyt, dar. Świadczyła o tym, że Sage stała się częścią rodziny, że nie jest tylko ubogą krewną, którą są zmuszeni utrzymywać. To najlepsze, co mógł jej ofiarować. Byłoby znacznie prościej, gdyby mogła go nienawidzić.
Więcej