„Podręcznik dla inkwizytorów” Antonio Lubo Antunesa to jedna z tych powieści, które przyciągają, ale jednocześnie przygniatają swoim ciężarem. Ciężarem wyrazu, tematu, bohaterów, artyzmu. Przeczytana już jakiś czas temu, musiała odczekać na „przetrawienie” i ułożenie w słowa emocji jakie na mnie wywarła.
Nie od razu udaje się oswoić z narracją, poszatkowaną, pokiereszowaną jak ludzka psychika. Od pierwszych stron jednak daje się wyczuć niepowtarzalny styl autora, unikalne przedstawienie historii człowieka, „który nigdy nie ściągał z głowy kapelusza, żeby było wiadomo, kto tu rządzi”. I właśnie władza, pełna tyranii, dyktatury, władza, która zaraża człowieka na całe życie, czyniąc zeń więźnia, staje się obok Francesco, najważniejszą bohaterką tej powieści.
Sam Francesco, pokonany przez starość, która przychodzi nieuchronnie, nie zważając na pełnione stanowiska i układy polityczne, próbuje jeszcze wykrzesać z siebie resztki siły, by podsumować swoje życie i przekonać siebie samego i innych, że wciąż trzyma „lejce w dłoni”. Dawno jednak może zapomnieć o tym atrybucie władzy. Nie ma w nim sprawczości. A obraz jaki wyłania się z przywoływanych strzępków zdarzeń, zeznań skrzywdzonych osób,wielu niegodnych uczynków, sprawia, że nie jesteśmy w stanie odczuć nad nim litości, współczucia czy miłosierdzia.
Antunes splata głosy ofiar i katów, obnaża niebezpieczeństwo jak i iluzję absolutnej, despotycznej władzy. Przychodzi czas, że każda dyktatura zatrzęsie się w posadach, runie, pozostawiając zaklinających rzeczywistość zwolenników reżimu, zdających się nie dostrzegać swego upadku. Nie rozpada się jednak bez śladu, znaczy ludzi, całe pokolenia, obciąża zarówno potomków ofiar jak i katów.
Niezwykły jest styl prozy Antunesa, począwszy od wybiórczej interpunkcji, po brutalność opisów, wielość wtrąceń, liczne retrospekcje. Bez wątpienia nie jest to lektura łatwa w odbiorze, mnogość głosów, powtórzeń, poszarpanych myśli sprawia, że należy być czytelnikiem uważnym, skupionym, a i świadomym ciężaru tej powieści, który po lekturze jeszcze na długo nie chce opuścić naszych myśli.
Wydawnictwo: Noir sur Blanc
Data wydania: 2025-03-12
Kategoria: Inne
ISBN:
Liczba stron: 440
Tytuł oryginału: Manual dos Inquisidores
Dodał/a opinię:
julitalatka
"Chwała Portugalii" to czarna komedia - wyjątkowo czarna, przerażająca, potworna, groteskowa, nielinearna, barokowa... Już sam tytuł jest ironiczny i przewrotny:...
Uważana za arcydzieło Antonia Lobo Antunesa powieść "Zadupia" opowiada historię portugalskiego lekarza nękanego wspomnieniami z wojny, który jak dawni...