Powrót do Edenu

Trzy fotografie. Czasem tyle wystarczy by opowiedzieć życie całe.
Powojenna Hiszpania. Zanurzona w chaosie i reżimie, depczącym każde odstępstwo.
Rodzinne losy. Plotące tę opowieść - tajemnicę.
Pamiętacie esencjonalny "Dom" Paco Roca o ojcostwie utraconym? Tym razem ruszamy w podróż nabrzmiałą od macierzyńskich uczuć. Patrzymy w oczy Antonii. Oglądamy album z kadrów złożony. Czytamy wspomnienia.
To niezwykle sugestywna powieść graficzna, w której krok po kroku, śladami trzech zdjęć, przeszłość matki odkrywamy. Na pierwszym z nich jest z siostrą i jej przyszłym mężem. Na drugim w parku z małą dziewczynką. Wreszcie trzecie, ze starej plaży Nazaret, bez ojca. Gdzie on się podział? I jaki sekret się w nim zawiera?
Poznajemy tu członków rodziny - paletę temperamentów. Są lekkoduchy, frywolne perspektywy, są i politycy, działacze. Są także kobiece realia, jak kamień twarde, bo płeć piękna, na swoich z pozoru kruchych barkach, nosiła z jednej strony obawę o najbliższych i pracę do znoju, z drugiej patriarchat, ograniczanie swobód i terror. I choć do szpiku kości przenikało, to nie skarżyły się. Ciche bohaterki. Wzajemne relacje naznaczone są tu wzlotami i upadkami. Raz w budowie, innym razem w ruinie.
W tej mocno osadzonej w realizmie historii i marzenia, a nawet metafizyczne konteksty odnajdziemy. Bo nastrojowość starego kina z "Filadelfijską opowieścią" na czele, która tęsknoty budzi, kapitan don Milanie, który wzbił się w powietrze i nigdy nie wrócił, czy niebiański Eden, którego w głębi pragniemy tak bardzo, zostawiają tu swoje błyski.
Miękka kreska w stonowanych, niekrzykliwych, często monochromatycznych barwach, nadaje klimat niepowtarzalny. Czuła, bez sztuczności czy patetyczności. Wpadamy w tę hiszpańską codzienność lat 40. bez reszty, stajemy się jej nieodłączną częścią, a potrafiła przygniatać do ziemi. Bo dyktatura Franco, której jesteśmy obserwatorami, przyniosła ze sobą ubóstwo, społeczne nierówności, a od tego krótka droga do rozkwitu czarnego rynku. Bo jakoś trzeba żyć, bo coś trzeba włożyć do garnka...
Niezwykle sentymentalna to podróż. Bijąca pokorą i sięgająca do korzeni. Przypominająca, że one nas kształtują i na późniejsze bycie wpływają, ale czy determinują?
Czytając, wpatrując się, czułam jakbym zaglądała do skrzyni pamięci Antonii - głównej bohaterki, dziewięćdziesięciolatki, która już wie, co jest najważniejsze. Co stanowi fundament. Prostolinijność, a jednak nasycenie uczuciowością i poetyzmem, urzekają. Bo to bardzo osobista wyprawa w los jednostki, utkany z drobinek - małych gestów, słów i przeżyć. Bo to bardzo uniwersalna wędrówka w każdego z nas. Ujmuje. Najsubtelniejsze struny człowieczeństwa porusza.
Obsypana nagrodami i mnie to nie dziwi wcale, bo mądra, czuła i istoty, bez nachalności, pustej sensacji czy kiczu, dotyka.
Jedna z najważniejszych i najpiękniejszych dróg, w które dane było mi literacko, ale i po ludzku, wyruszyć.
Czytajcie.

www.zyj-bardziej.pl

Informacje dodatkowe o Powrót do Edenu:

Wydawnictwo: Kultura gniewu
Data wydania: 2022-05-26
Kategoria: Komiksy
ISBN: 9788367360029
Liczba stron: 0
Dodał/a opinię: Zyjbardziej