Skrywana przeszłość

Są w naszym życiu momenty, wydarzenia, o których chcielibyśmy zapomnieć, co więcej – na zawsze wymazać je z pamięci. Ale czy tego chcemy, czy nie bolesna przeszłość powraca gdy się tego najmniej spodziewamy. Laura od kilku lat mieszka w Berlinie ze swoim ukochanym mężem Jorgenem. Wychowywana przez babcię, po tym jak rodzice zginęli w wypadku, nie ma żadnej innej rodziny. Pewnego dnia dziewczyna zostawia wszystko – babcię Irenę,  dom, Polskę, przeszłość i decyduje się na poślubienie Jorgena i wyjazd do Niemiec. Rozczarowana i zawiedziona postępowaniem babci, która nie chciała zgodzić się na jej ślub, od kilku lat nie utrzymuje z nią żadnych kontaktów. Niespodziewanie w dniu rocznicy Laura otrzymuje telegram zawiadamiający o śmierci Ireny. Poruszona ale i niezadowolona tym faktem musi pojechać do Warszawy, aby raz na zawsze pozamykać sprawy z przeszłości. Irena pozostawiła po sobie testament, z którego wynika, że wszystkie dobra materialne i cały majątek przekazała Kościołowi, a dla wnuczki przeznaczyła zielone pudełko wypełnione zapisanymi zeszytami. Skąd taka decyzja babci? Dlaczego Laura została pozbawiona spadku? Zaskoczona i zirytowana kobieta z jednej strony chce jak najszybciej wrócić do Niemiec, z drugiej ciekawość skłania ją do sięgnięcia po pierwszy zeszyt… Są w nich zawarte chronologiczne zapiski wspomnień Ireny z czasów bezpośrednio przed wybuchem II wojny światowej oraz lat okupacji. Irena, z pochodzenia Żydówka, opisuje swoje wojenne dzieje – ukrywanie się w Warszawie po tym jak rodzina trafiła do getta, próbę wyswobodzenia rodzeństwa zza muru, aresztowanie, transport do obozu zagłady i kolejne lata spędzone w tym, pozbawionym wszelkich praw i zasad, miejscu z niezwykłą starannością i dbałością o szczegóły.  

„Skrywana przeszłość” to ważna i mądra lektura napisana zapewne ku pamięci tamtych okrutnych lat. O wartości tej książki stanowią wspomnienia Ireny, które chwilami są tak przerażające i wstrząsające, że trudno przez nie przebrnąć, a jednocześnie tak ciekawe i przejmujące, że nie można zostawić ich na potem. Z takimi wrażeniami sięga po każdy kolejny zeszyt Laura i z podobnym nastawieniem śledzimy kolejne strony my – czytelnicy. Obraz wojennej Warszawy, krzyki i płacz zza murów getta, panika, niepewność każdego następnego dnia, a nawet godziny są tak realistyczne, że mamy wrażenie jakbyśmy sami żyli w tamtym trudnym czasie. Szokująca i tragiczna rzeczywistość obozowa, selekcja więźniów na rampie, dymiące kominy krematorium, głód i choroby, strach, beznadzieja, klęska, pozbawienie człowieczeństwa i okrutne doświadczenia wykonywane przez esesmanów oraz ta nieustanna świadomość, że takie bestialstwo naprawdę miało miejsce poruszają do głębi i nie pozwalają zapomnieć.

Autorka napisała w notce o sobie, że wojna interesowała ja od zawsze, a to za przyczyną dziadka, który zamiast opowiadania bajek urządzał jaj lekcje historii. Dla mnie ta książka także jest bardzo osobista, ponieważ ja również przed laty poznałam wojenną rzeczywistość z ust mojego dziadka, który spędził kilka lat w obozach jenieckich. I choć nie były to tradycyjne  obozy zagłady, to codzienność obozowa wyglądała bardzo podobnie. Dlatego też moja ocena tej powieści może być mało obiektywna, ale jedno wiem na pewno – tę książkę trzeba przeczytać, ale zaznaczam – nie liczcie na łatwą lekturę.

Informacje dodatkowe o Skrywana przeszłość:

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2012-09-06
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 978-83-7839-284-2
Liczba stron: 328
Dodał/a opinię: Poczytajka