KUP TERAZ

Ufać zbyt mocno
Jadwiga Czajkowska

Ocena: 4.67 (6 głosów)

opis

Blanka Borek skończyła niedawno 30 lat i jest kobietą sukcesu. Pracuje na kierowniczym stanowisku w jednym z oddziałów banku, jest ceniona przez kierownictwo. Blanka sama do wszystkiego doszła - pilnie studiowała, uczyła się języków, potem aktywnie poszukiwała pracy i zdecydowała się pracować poniżej swoich kwalifikacji, byle tylko praca była związana z ukończonym kierunkiem studiów. Potem jest na tyle zdeterminowana, że udaje się jej awansować, aż do stanowiska kierowniczego. Tylko ona wie, jak wiele ją ta praca kosztuje. Każdego dnia rano doznaje niemalże skrętu żołądka ze stresu. I marzy o tym, żeby znaleźć bogatego męża i rzucić wreszcie pracę. Póki co - trafia na samych "popaprańców", którzy widzą w niej tylko źródło pieniędzy. Blanka nie ma też dobrych relacji ze swoją rodziną: matka i młodsza siostra traktują ją okropnie, ojciec natomiast jest tak zdominowany przez te kobiety, że boi się okazać starszej córce wsparcie. I właśnie gdy Blanka traci nadzieję na zmiany w swoim życiu, spotyka na swej drodze Marcela. Obydwoje są sobą zauroczeni i powoli rodzi się między nimi uczucie. Kiedy wydaje się, że nic już nie stanie na przeszkodzie ich szczęściu, Blanka dowiaduje się, iż jej ukochany zostanie...ojcem. Trudno początkowo zaakceptować jej ten fakt, jednak z czasem Blanka docenia fakt, że Marcel był z nią szczery. Kobieta stawia tylko jeden warunek - nie chce nic wiedzieć o nieślubnym dziecku swojego ukochanego, nie chce się angażować w opiekę, po prostu nie chce mieć z tym dzieckiem nic wspólnego. Zaręczyny i ślub były jak z bajki. Wprawdzie znajomi (i nieznajomi) byli zdegustowani tym, że Blanka nie zważała na popularne przesądy. Ba! ona jakby igrała z losem, zamawiając kalie do ślubnego bukietu i butonierki pana młodego; organizując ślub w maju itp. Marcel poprosił Blankę, żeby rzuciła pracę - on sam tak dużo zarabiał, że mógł zapewnić jej wszelkie luksusy. I Blanka się zgodziła.... Ten piękny sen trwał krótko. Bo nic nie układało się tak, jak chciała Blanka. Okazało się, że kobieta, która urodziła dziecko Marcela, chce wyjechać do Szwecji i dziecko jest dla niej tylko przeszkodą. Marcel zabiera dziecko do siebie i stawia Blankę przed faktem dokonanym. Niby wynajmuje niańkę do dziecka, ale niańka okazuje się alkoholiczką i opieka nad niemowlakiem spada na Blankę. Blanka jest jednak tak zakochana w Marcelu, że w końcu podejmuje się opieki nad małą Polą. Chyba też z powodu tak wielkiego uczucia do męża puszcza mimo uszu obrzydliwe, szowinistyczne wypowiedzi Marcela o kobietach (gdy Blanka proponuje mu pomoc w sprawach służbowych). A gdy Marcel umrze w wyniku zawału, Blanka przekona się, że całe ich bogactwo to źle zainwestowane pieniądze... Ta książka to jedna wielka przestroga dla kobiet. Blanka i tak sobie poradziła, bo miała swoje mieszkanie, trochę oszczędności, mnóstwo determinacji i fach w rękach (wróciła do poprzedniej pracy, mimo że jej szczerze nie cierpiała). A ile kobiet po śmierci czy odejściu partnera zostaje z niczym? Bez pracy, pieniędzy, bez zawodu, doświadczenia w pracy. Blanka nie miała oparcia w rodzinie, ani swojej, ani męża; za to miała oddaną przyjaciółkę, Julę, która była jej psychiczna podporą. I to też jest jedna w tez tej książki - warto takie przyjaźnie pielęgnować. To dobra książka, dobrze się ją czyta, chociaż (wg mnie) miejscami jest ciut "przegadana".