Wschód słońca w dniu dożynek

Wróć do Panem! Do dnia, w którym Głodowe Igrzyska na zawsze odmieniły życie Haymitcha Abernathy’ego. „Wschód słońca w dniu dożynek” to ruch obarczony wysokim ryzykiem. Książka inna niż pozostałe z serii. Dlaczego? Z góry znamy wynik i późniejsze losy bohatera, więc całe napięcie musi powstawać z tego, co dzieje się pomiędzy. Czy autorce udało się to osiągnąć?

FABUŁA
Początek. Całkiem interesujące było obserwowanie, jak wszystko zaczęło się w przypadku Haymitcha oraz dostrzeżenie, co system uczynił z zakochanym, początkowo niczym niewyróżniającym się chłopakiem. Jednak... nie wnosi nic, czego nie znamy z poprzednich odsłon. Ponownie opiera się na buncie i dramaturgii głównego bohatera.
Środek. Arena i same Igrzyska stanowią tutaj najciekawszą część, odkrywającą znaną nam z serii propagandę dotyczącą losów bohatera. Świetnie było rzucić okiem na znane postacie, prześledzić ich losy i odpowiedzieć sobie na pytania zadawane przy poprzednich książkach.
Zakończenie. Suzanne Collins jest jedną z moich ulubionych pisarek, która doskonale ukazuje psychologię traumy  i to właśnie ona stanowi tu kluczowy element. Samo zakończenie nie wnosi nic, czego byśmy już nie wiedzieli, ale tym razem mamy okazję zaobserwować proces stopniowej degradacji człowieka. Zwycięstwo kolejny raz obciążone jest tragicznymi konsekwencjami, a wraz z nim obserwujemy cierpienie wyrażone poprzez milczenie, ucieczkę w alkohol i poddanie się.

HAYMITCH
Człowiek obdarzony talentem do czytania ludzi, ich ukrytych intencji oraz reguł  (i do ich łamania). Poznajemy kilka jego odsłon, tożsamych z ogromną przemianą i ostatecznym złamaniem. Najpierw jawi się jako zakochany nastolatek, żyjący w świecie pełnym brutalności, lecz wciąż karmiący się nadzieją na lepsze jutro. Igrzyska zmieniają go w zdeterminowanego buntownika, gotowego oddać życie za sprawę. A gorzka wygrana ostatecznie przeobraża go w człowieka złamanego, którego tak dobrze znamy z „Igrzysk śmierci”. 

O dziwo najciekawszą warstwą książki okazała się dla mnie konstrukcja Panem. Poznajemy kraj, który dawno odbudował się po wojnie, przez co wydaje się bardziej cywilizowany niż ten znany z historii Snowa, a jednocześnie nie jest jeszcze tym, który znamy z „Igrzysk śmierci”. To świat pośredni, karmiący się cierpieniem i przemocą. Ten „pokarm” zdaje się hipnotyzować mieszkańców Kapitolu. Świat potężny - niemal nie do złamania. Karzący nieposłuszeństwo tak dotkliwie, że potrafi złamać nawet najsilniejszych. Świetnie było wrócić do Panem, spotkać się ze znanymi bohaterami i ponownie znaleźć się na brutalnej arenie.Poznać historię Haymitcha i jego drogę ku zatraceniu. Z drugiej strony... Moim zdaniem ta opowieść nie wniosła nic, czego wcześniej nie wiedziałam ani nie podejrzewałam, przez co nie wzbudziła we mnie emocji, których się po niej spodziewałam. Uważny czytelnik z pewnością, mniej lub bardziej, mógł się już podczas lektury poprzednich części domyślić, jak mogły potoczyć się losy Haymitcha. Sama miałam pewien zarys w głowie i większość moich domysłów się potwierdziła. Dlatego tam, gdzie książka miała wzbudzić szok, silne emocje czy zaskoczenie — w moim przypadku tego efektu nie osiągnęła.

Pełna recenzja na Instagramie @tropemciszy

Informacje dodatkowe o Wschód słońca w dniu dożynek:

Wydawnictwo: 0
Data wydania: 2025-03-18
Kategoria: Dla młodzieży
Kategoria wiekowa: 15-18 lat
ISBN: 9788368242010
Liczba stron: 440
Tytuł oryginału: Sunrise on the Reaping
Język oryginału: język angielski
Dodał/a opinię: Paulina Rudnicka-Kępa

Tagi: Igrzyska śmierci dystopia