Recenzja książki: Wyspa Obłąkanych

Recenzuje: Anna Globisz

Dawid i Larisa, bohaterowie serii dla dzieci autorstwa Martina Widmarka, co rusz stają się uczestnikami niezwykłych wydarzeń. Chłopiec to rdzenny Szwed, dziewczynka zaś przyjechała do Szwecji z Sankt Petersburga, gdzie wychowana była w duchu artystycznym. Mimo różnic (nie tylko kulturowych), dzieciaki zaprzyjaźniają się ze sobą i razem przeżywają dziecięce, niestandardowe przygody, nierzadko wystawiając się na niebezpieczeństwo.

Tym razem gdy dziewczynka postanawia kupić mamie ładny, stary zegarek, na zapleczu zakładu zegarmistrzowskiego wraz z przyjacielem stają się widzami spektaklu niebywałego. Oto właścicielka, Anna Kropowski,  przy użyciu lalek, potrafi zainscenizować dokładnie to, o czym myślą przebywający obok niej ludzie, nie pytając ich o to wcale.

Jako że młodzi bohaterowie niedawno natknęli się na podejrzane cmentarzysko i pomnik nieznanego mężczyzny, ich myśli wirowały jedynie wokół niego. On nic nie wiedział na temat tego człowieka, ona zaś usilnie pragnęła zgłębić tajemnicę Wyspy Obłąkanych i dowiedzieć się o niej czegoś więcej. Planowała napisać o niej artykuł, stąd pozyskane informacje musiały być rzetelne i obszerne. Gdy razem wybrali się do znajdującego się wyspie budynku, czekała ich przykra niespodzianka - gorsza nawet niż nagrobki zmarłych przedwcześnie dziewczyn, dostrzeżone przed nim.

To, co odkryli, kazało im przypomnieć sobie starą prawdę – czasem lepiej nie wiedzieć.

Tak jak poprzednie książeczki z serii, także i ta nawiązuje do różnych dziedzin wiedzy - tak, by pod pozorem zabawy, nieść czytelnikom również naukę. Tym razem Larisa wykazywała się znaczną wiedzą z zakresu fizyki kwantowej, ale także psychologii, informatyki, historii oraz elementów chirurgii. Dorosłym może to wydać się nieco sztuczne, jednak dzieciakom będzie imponować i zachęcać ich do własnych odkryć.

Wyspa Obłąkanych to doskonały kryminał dziecięcy, idealny dla tych, którzy wcześniejsze lata spędzili z Widmarkiem i jego serią detektywistyczną, jak również dla tych, którzy autora jeszcze nie znają, ale niestraszne są im zagadki, a pociąg do wiedzy jest u nich istotny i silny. 

Polecam.