Niezwykle porywająca opowieść, która trzyma czytelnika w napięciu do samego końca. Jej bohaterka, siedemnastoletnia Isabella Swan, przeprowadza się do ponurego miasteczka w deszczowym stanie Washington i poznaje tajemniczego, przystojnego Edwarda Cullena. Chłopak ma nadludzkie zdolności - nie można mu się oprzeć, ale i nie można go rozgryźć. Dziewczyna usiłuje poznać jego mroczne sekrety, nie zdaje sobie jednak sprawy, że naraża tym siebie i swoich najbliższych na niebezpieczeństwo. Okazuje się, bowiem, że zakochała się w wampirze...
"Zmierzch" oraz jego kontynuacja "New Moon" (ukaże się nakładem WD jesienią 2007) zajmowały czołowe miejsca na listach bestsellerów (przez osiem tygodni na pierwszym miejscu rankingu "New York Timesa"!) i ukazują się w wielu krajach europejskich.. Wydawca amerykański zapowiada już kolejne tomy tego cyklu.
Informacje dodatkowe o Zmierzch:
Wydawnictwo: Dolnośląskie
Data wydania: 2011-10-01
Kategoria: Dla młodzieży
ISBN:
Liczba stron: 414
Tytuł oryginału: Twilight
Język oryginału: Angielski
Tłumaczenie: Joanna Urban
Kup książkę Zmierzch
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Zmierzch - opinie o książce
Film oglądałam, jednak z doświadczenia wiem, że książka znacznie różni się od ekranizacji. Dlatego sięgnęłam po książkę, gdy tylko córka ją zdobyła i przyniosła do domu. Nie zawiodłam się i miło spędziłam czas nad lekturą.
Ta opowieść jest naprawdę wciągająca, niezwykle tajemnicza i romantyczna. Łączy ze sobą młodzieńczy romans i horror.
Główni bohaterowie to siedemnastoletnia Isabella Swan, która raczej jest niezdarna i ściąga na siebie tylko kłopoty oraz przystojny Edward, który okazuje się nie być śmiertelnikiem tylko wampirem. Gdy dziewczyna przeprowadza się do ojca w Forks, w szkole poznaje chłopaka i zakochuje się w nim z wzajemnością. Niestety ta znajomość spowoduje, że życie panny Swan staje się zagrożone a Callen za wszelką cenę stara się ją chronić.
Nie odeszłam od książki dopóki jej nie skończyłam. Powieść jest porywająca, momentami trzyma w napięciu by znów rozczulić i wzruszyć. Powieść po mimo sporej ilości stron wcale nie jest nudna. Autorka ma świetne pióro, lekkie i wie jakich środków stylistycznych urzyć by zainteresować czytelnika. W znacznym stopniu książka różni się od filmu. Widać ogromną różnicę, dlatego cieszę się, że udało mi się ją przeczytać. Teraz mam jaśniejszy obraz postaci i wydarzeń. Ta książka powinna znajdować się w każdej biblioteczce domowej. Gorąco polecam nie tylko nastolatkom
Dawno temu (może nie tak dawno?) oglądałam film pod tytułem "Zmierzch", który nie urzekł mnie tak, bym chciała przeczytać książkę. Szczerze... to w ogóle mnie nie urzekł. Ot, nijaki film, który leci w tle innych zajęć...
Od tamtej pory minęło trochę czasu, a ja wygrałam "Życie i Śmierć" Stephenie Meyer, który jest "Zmierzchem" opowiedzianym na nowo (według okładki). Ale z drugiej strony książki był "Zmierzch". Pomyślałam wówczas, że by lepiej ocenić "Życie i śmierć", najpierw przeczytam "Zmierzch". Być może to był błąd, o czym powiem, pisząc o "Życiu i śmierci". Nie mniej jednak teraz mogę śmiało zacząć pisać swoją krótką opinię o "Zmierzchu".
Choć szczerze mi się nie podobał, to jednak dobrze mi się go czytało (plus). Naprawdę pod względem czytadła dla nastolatków, jest to dość dobra pozycja. Owszem... język momentami jest po prostu zły. Jednak pomimo tego brnęłam dalej. Chciałam brnąć dalej.
Bohaterowie.
Muszę przyznać, iż filmowa Bella jest bardziej "drewniana" niż książkowa. Choć irytująca jest tak samo.
Bella to tak dziewczyna, która nie potrafi chodzić, ciągle wpakowuje się w kłopoty i zakochuje się w wampirze. Tak w skrócie.
Edward też jest irytujący, więc pod tym względem do siebie pasują. Najbardziej mnie w nim irytowało to, że "musisz się mnie bać, Bello...", "jestem straszny, Bello", "jestem potworem, Bello", "nie powinniśmy się spotykać, Bello." Zatem skoro jest taki straszny i nie powinni się spotykać, to nie powinien robić coś w tym kierunku? Nie wiem... unikać jej, udawać, że nie istnieje. Cokolwiek, co by znaczyło, że naprawdę uważa się za niebezpiecznego i nie chce stawiać Belli w nieciekawych sytuacjach? Poza tym świeci w słońcu - to mnie będzie chyba zawsze, zawsze, zawsze najbardziej irytowało. Wampiry świecące w słońcu (brrr). To już wolę ewolucję, w której układ wampirów "polubił" słońce, że się tak wyrażę.
Miłosna historia tej dwójki byłaby jedną z wielu, w których popularny czy też najpiękniejszy chłopak zakochuje się w zwykłej dziewczynie, gdyby nie fakt, że jest wampirem. To dodaje smaczku i chyba to sprawiło, że książka odniosła sukces.
Ostatnio widzimy, że potwory z przeszłości są wybielane. Nie budzą już strachu, grozy, bo choć powinny być straszne, są tak naprawdę zwykłymi ludźmi z extra mocami. Trochę to smutne, że one znikają z naszego życia, a raczej ewoluują do łagodniejszej i piękniejszej formy. Taka luźna refleksja.
Wydaje mi się, że jestem dość otwartą osobą na pomysły nt. wampiryzmu. Wiele potrafię zaakceptować (poza świeceniem w słońcu). Zawsze też cenię, gdy wampir przechodzi na dietę, w której nie musi polować na ludzi. Niemniej jednak wampiry z powieści mnie od siebie odpychały.
Za to muszę przyznać, iż wątek z wilkołakiem (Jacobem) przypadł mi do gustu. Z tego, co pamiętam, w filmie od razu zrobili z tego trójkąt. Zaś w książce relacja Bella - Jacob mi się podobała, bo byli tylko przyjaciółmi. Być może po prostu przejadły mi się wszelkie trójkąty w książkach i filmach dla młodzieży, więc dlatego ta relacja tak bardzo mi się spodobała. Aż ciekawa jestem jak to się dalej potoczyło.
Nie podobały mi się relacje Belli z rodzicami. Pretensje, że do ojca musi zwracać się "tato" zamiast "Charlie". Serio, to takie dziwne, że do tatą, z którym utrzymywała kontakt wcześniej nie powinna zwracać się po imieniu?
Z mamą też wydaje mi się, że Bella miała dziwne relacje. Znaczy to całe twierdzenie, że ona musi się opiekować zdrową matką, która jest po prostu nadopiekuńcza...
Ale ogólnie muszę przyznać, iż jako czytadło, książka się doskonale sprawdza. Mamy romans, miłość. Mamy trochę niebezpieczeństwa. Zakończenie nawet nawet. No cóż... przyjemnie to się czytało (o dziwo). A muszę przyznać, iż bałam się "Zmierzchu". Niepotrzebnie, bo czytałam w swoim życiu o wiele gorsze książki.
To nie jest kompletna strata czasu. Książka potrafi być ciekawa. Zdziwieni? Wierzcie mi, czytałam w swoim życiu kompletne beztalenciowe mangi, gdzie co dwie strony się rżnęli, to wiem. Problemem tej serii jest, to że to... seria. Równie dobrze Meyer mogła poprzestać na tej jednej książce. Może wtedy 'Zmierzch' nie dostałby takiego hejtu - bo to nie jest zła książka, po prostu jej dalszy ciąg doprowadza do potępienia całej serii, i dlatego część pierwsza obrywa.
Bella-łamaga, jak się miło czyta, kiedy każdy ją ratuje, nie potrafi odbić piłki na siatkówce (nawet beztalencie jak ja potrafi NIE uderzyć w zawodniczkę) i przewraca się na źdźble trawy. Może, gdyby zginęła, przygnieciona przez to autko stałaby się duchem i mielibyśmy KATASTROFICZNY romans ducha z wampirem (a seks? egzoplazma to co to to w ogóle, że się da?), a tak mamy biedną śmiertelniczkę, która wie, co widziała. A widziała niebywałą siłę błyszczącego w słoneczku ponadczłowieka.
Najbardziej żenujące jest wyznanie w lesie, kiedy NACISKA na nią, żeby powiedziała kim jest. Czy naprawdę nie mogli po prostu siąść/spacerować i o tym porozmawiać? Musiało to być aż tak patetyczne? Musiało. Bo to tragiczny romans jest.
Ale mówię, możliwa do przeczytania. Szybko idzie, bo język nie jest wyszukaną angielszczyzną potomkinią Szekspira. Jak gdzieś czytałam - 'napisane dla kur i podlotek'. Ale przy okazji człowiek dowie się tyle rzeczy, jak choćby że hiszpanka siała śmierć i że jest takie miasteczko, gdzie promienie słońca docierają tak rzadko, iż świecące jak kule dyskotekowe wampiry mogą tam spać i ssać spokojnie.
Czytałam to już dwa razy właśnie skończyłam i mówiąc szczerzę sądzę, że jeszcze kiedyś to przeczytam. 6+
W przeciwieństwie do licznych przeciwników "Zmierzchu" sądzę, że książkę warto przeczytać. Jest ona ciekawa i porusza tematykę, którą doceni każdy wielbiciel fantastyki, a zwłaszcza książek o wampirach. Przede wszystkim w ocenie nie należy sugerować się produkcją filmową. Książka to książka i żyje "własnym życiem". Powieść można zaliczyć do najlepszych książek tego typu wydanych w 2011 roku ;)
Książkę "Zmierzch" przeczytałam jeszcze na długo zanim wybuchło wokół niej ogromne "bum".
Powieść o wampirach i wilkołakach, z niemalże idealną miłością w tle. Czego chcieć więcej? Na początku myślałam, że niczego. Z czasem zadałam sobie jednak pytanie: może nieco realności?
Książka opowiada piękną historię miłości wampira do kobiety, nie zabrało również scen akcji i fantastyki.
To dobra książka dla młodych ludzi, którzy nie wymagają jeszcze wiele od literatury lecz również dla starszych, którzy mają ochotę oderwać się od dnia dzisiejszego i podryfować w krainie z bajki.
-Bello!
-Tak, Edwardzie...?
-Co ja zrobię, Bello?
-Co się stało, Edwardzie?
-Kompletnie nie wiem, co z tym zrobić, Bello...
-Co się stało, Edwardzie?
-Co ja pocznę, Bello?
-Co się stało, Edwardzie?
-Przez to wszystko błyszczę się bez słońca, Bello.
-Co się stało, Edwardzie?
-Teraz nie mogę nawet przenieść naszego domu w inne miejsce.
-Dlaczego, Edwardzie?
-Straciłem wszystkie moje wampirze zdolności, Bello.
-Co się stało, Edwardzie?
-Jak mogłaś mi to zrobić, Bello?
-Co się stało, Edwardzie?
-Jestem zdruzgotany, Bello.
-Co się stało, Edwardzie?
-Wczoraj znalazłem w twojej torbie eliksir, Bello.
-Jak to się stało, Edwardzie?
-Nie wiem, Bello.
-Dlaczego to zrobiłeś, Edwardzie?
-Nie wiem, Bello.
-Wypiłeś go, Edwardzie?
-Tak, Bello.
-Co się stało, Edwardzie?
-Nie mogę już czytać w myślach innych ludzi, Bello...
-To ja chciałam go wypić, Edwardzie.
-Dlaczego, Bello?
-Chciałam czytać w twoich myślach, Edwardzie?
-No to mamy problem, Bello.
Można przeczytać tę historię, ale nie jest to zniewalająca powieść, która pokaże nam inny, niesamowity świat. Zdecydowanie to książka na tylko jeden raz!
Chociaż słyszałam wiele negatywnych opinii na temat tek książki, ja sama (jako miłośniczka wszystkiego co dotyczy wampirów) byłam mile zaskoczona. I chociaż Edward wcale wampira nie przypomina(zacznijmy od tego, że pierwszy raz spotkałam się z opisem, że wampiry skrzą się w słońcu), a Bellę stylizuje się na ofiarę losu, to sama historia była jak najbardziej wciągająca.
A z Alice (narwanym chochlikiem) sama się utożsamiam xD
Są książki, które jakby na mnie "ciążą". Są pozycje, które "wypada" przeczytać, choćby spróbować. Takimi lekturami, do których moim skromnym zdaniem, mimo mojego wieku "jeszcze nie dorosłam" jest zdecydowanie wielotomowa opowieść o Harrym Potterze, ale i saga "Zmierzch. I tak, jak Harry Potter musi poczekać na TEN dzień, ale i na nieodpartą pokusę, by w końcu, dołączyć do milionowej rzeszy czytelników oraz fanów tego młodego czarodzieja, to "Zmierzch" nie musiał tyle czekać. Po książkę sięgnęłam po obejrzeniu (któryś raz) ekranizacji tejże powieści. I co? Chyba nie muszę, w tym miejscu opisywać choćby zarysu fabuły. Po domniemam, że każdy wie o co w niej chodzi. A chodzi o miłość człowieka, Belli do wampira Edwarda. I tu już wspomnę, że to, co teraz napiszę spotka się z w wielkim zaskoczeniem, a nawet śmiem twierdzić, że z oburzeniem. Ale, naprawdę wierzcie mi. Nie byłam w stanie tej książki dokończyć. Stanęłam w połowie i pierwsza moja myśl była taka: "Co za ckliwy chłam? Co za dziadostwo? Po co tracę czas? ". Albo jestem za stara i nie czuję "magii" tego literackiego fenomenu.. Albo historie o wampirach, to nie moja bajka. Albo czytając fragmenty, gdzie Bella grała dominującą rolę, to miałam przed oczyma Kristen Stewart, która wcielając się w rolę nastolatki stale miała taki płaczliwy wyraz twarzy (nie do zniesienia). Najgorsze było to, że nie czułam żadnych emocji. "Zmierzch" nie budzi we mnie nic. Obojętność, to właściwe słowo, które teraz określa moje nastawienie do tego "dzieła. Nuda, patos oraz przewidywalność. Każda kolejna strona była dla mnie torturą. Zdarza czytać mnie się patologicznie kiepskie książki. Nie da się takich uniknąć. Przecież żaden czytelnik nie jest jasnowidzem. Ale "Zmierzch" jako fenomen, literackie objawienie powinien choć minimalnie się spodobać. Czasami trzeba się zetknąć się z czymś , co nie powala, a raczej wzbudza poczucie winy, że zmarnowano czas. Otrzeźwia nas. Wstrząsa czytelnikiem, by docenił inne , ciekawsze, wartościowsze pozycje. Dlatego wybaczcie, ale nie wrócę do "Zmierzchu" oraz zaniecham wszelkiej innej działalności w kierunku kontynuacji tej sagi. Tę wątpliwą przyjemność zostawiam wchodzącym w lata nastoletnie pokoleniu. Być może oni to coś docenią, a może i się zachwycą. Aha. Zapomniałabym. Niech mi ktoś wytłumaczy, bo może kolokwialnie pisząc- nie kumam, o co chodzi z tą okładką? Co łączy wampiry z jabłkami?
Zmierzch to historia romansu Edwarda i Belli. Książka jest skierowana do młodych i dorosłych, ale ma zdolność do przekraczania barier wiekowych i zadowoli zarówno młodszych i starszych
Historia opowiedziana jest w pierwszej osobie, z punktu widzenia Belli, więc czytelnik zawsze wie, to co ona, jaką tajemnicę ma Edward i jego rodzina. Nawet pod koniec książki byłam wciąż spragniona dowiedzieć się więcej o historii rodziny Cullenów - mam nadzieję, że ich losy będą dalej rozwijane w kolejnych książkach. Bella sama jest dobrze opisana i ma realistyczny charakter, nieśmiała, nieśmiała ciamajda.
Zmierzch jest pięknie napisany. Opisy Forks są tak szczegółowe, że można niemal poczuć zapach wilgotnego powietrza i usłyszeć deszcz uderzający o dachówki.
Romans między Edwardem i Bella jest zarówno wzruszający i przekonujący. Jest melancholijne uczucie ich niemożliwej miłości, a jednak w tym samym czasie oboje nie chcą tracić nadziei, że ich związek nie jest skazany na porażkę. Książka sięga zenitu emocji w miarę jak romans między Bellą i Edwardem zamienia się w dziki wyścig, aby pozostać przy życiu.
Słyszałam Zmierzch opisany jako "opowieść o wampirach dla ludzi, którzy nie lubią opowieści o wampirach"i z tym się zgadzam. Ta książka naprawdę ma coś dla każdego: młodych czy dorosłych czytelników, fanów wampirów lub czytelników romansów.
Dla niektórych książka może wydawać się dość długa, ale nie pozwól, żeby zniechęciło cię to przeczytania, ponieważ każda strona jest do degustacji. Uwierz mi, to jest jedna z książek, w której nie chcesz dojść do końca.
Książka jest znacznie lepsza od filmu. Edward jest bardziej tajemniczy, Bella bardziej zwyczajna i dająca się polubić. Jedna z niewielu książek, których czytania doczekać się nie mogłam, dlatego też czytałam ją w każdej wolnej chwili.
Mimo wszystko, nie zaliczyłabym jej do książek wyższej półki. No ale cóż, tak to bywa z książkami o wampirach i innych fikcyjnych postaciach.
Koszmar. Nie polecam tej autorki. Kolejny raz sięgnęłam po książkę S. Meyer i zawiodłam się. Nie podoba mi się styl pisania tej pani, Zmierzch jako film jest okej, ale książka bardzo mi się nie podobała. Miejscami jest nawet zabawna, ale to nie to. Męczyłam się czytając.
Wbrew niektórym opiniom krążącym ostatnio wśród osób, które miały styczność z książką, muszę powiedzieć, że naprawdę świetnie mi się ją czytało.
Napisana w sposób, który naprawdę pozwala na lekką i przyjemną, a zarazem niezwykle wciągającą lekturę.
Podzielam opinię, iż książka jest o niebo lepsza od filmu ;)
Co tu pisać. To trzeba przeczytać. Miłość w świecie wampirów. Świetny pomysł i świetne wykonanie.
Przeczytałam dosłownie jednym tchnieniem. Miłość, nieśmiertelność, przyjaźń, nienawiść - to wszystko znajdziesz w jednej książce. Która z nas nie chciała by przeżyć romantycznej przygody takiej jaka połączyła Bellę i Edwarda...
Zdecydowanie książka o wiele lepsza od filmu. Choć na początku nie za bardzo rwałam się do jej przeczytania, to jednak pod presją innych, którzy tak jarali się tą książką i oczywiście Robertem Pattinsonem, wzięłam ją do ręki i skończyło się na tym, że przeczytałam wszystkie cztery części, jedna po drugiej. Bardzo mnie wciągnęła i myślę, że warto ją przeczytać.
Po książkę sięgnęłam tylko dlatego, że wszystkie moje koleżanki się nią zachwycały, więc pomyślałam czemu nie? Książka jest naprawdę fajna i wciągająca. Całą sagę przeczytałam w lekko ponad tydzień. Naprawdę byłam nią miło zaskoczona. W tym roku był 3 raz jak czytam ta książkę. Polecam :)
Po przeczytaniu serii "Szeptem" słyszałam wiele opinii, że Zmierzch jest do niej bardzo podobny. Szeptem bardzo mi się podobało, więc postanowiłam spróbować. Książka jednak okazała się kompletną klapą ! Główna bohaterka bardzo mnie irytowała, a główny bohater zwyczajnie denerwował. Fabuła książki bardzo mi się nie podobała, ponieważ jestem fanką wampirów rodem z "Miasteczka Salem" a nie wyciągniętych z jakiegoś romansidła. Ale jest jeden plus tej książki - jest lepsza niż film ! Tutaj przynajmniej mogłam sobie wyobrazić głównych bohaterów, a w filmie nie mogłam na nich patrzeć. Zdecydowanie nie polecam !
Długo się zabierałam do przeczytania tej książki. Sprawę ułatwiło to, że dostałam cały komplet sagi w prezencie. Sięgnęłam po Zmierzch parę dni temu... i nie mogłam sie od niej oderwać! Od samego początku wciągnęła mnie całkowicie. Bella przeprowadziła sie do ojca i zaczęła zupełnie nowe życie... tak bardzo mi się to podobało, choć pominęłabym tak wielką niezdarność dziewczyny. Opisywane wydarzenia z punktu widzenia bohaterki, jej dostosowywanie się do otoczenia i poznawanie Edwarda - z każdą stroną chciałam więcej i więcej. Kiedy w końcu dotarłam do szczęśliwego rozwoju uczucia między głównymi bohateriami, nagle pojawiły się komplikacje w postaci tropiciela Jamesa. Z zapartym tchem śledziłam rozwój wydarzeń. Trochę brakowało mi opisu walki ze złowrogim wampirem, ale w gruncie rzeczy zakończenie tej sytuacji nie było takie złe. Końcówka związana z balem absolwentów wywołała usmiech na mojej twarzy, z żalem zamknęłam książkę po przeczytaniu ostatniej strony. Dobrze, że losy bohaterów mogę prześledzić w kolejnych częściach sagi, bo nie wiem, jak przezyłabym to rozstanie z wampirzym światem ^^.
Po przeczytaniu zmierzchu , byłam po uszy zakochana w tej książce, ale z czasem zmieniłam zdanie.Jednakże polecam ją wszystkim fanom wampirów.
Co do filmu :zdecydowanie jest gorszy,ale miło się go ogląda.
Nie rozumiem fascynacji tą serią. Jest paskudnie sztuczna i niczego nie wnosi poza wampirami świecącymi jak disco balle i romansem najniższych lotów...
Zauroczyła mnie ta książka! Przed rokiem przeczytałam całą serię po raz pierwszy, teraz 2 stycznia sięgnęłam po nią znów i... nadal jestem pod jej urokiem. W ciągu 4 dni przeczytałam 2 części! Nie ma porównania z filmem. Bogactwo wątków, przygód, wrażeń, uczuć, przeżyć nie pozwala się oderwać :) Dla mnie to przepiękna historia o miłości.
W tej części urzeka mnie Edward swoją delikatnością i siłą woli, a bawi Bella swoją niezdarnością i naiwnością :)
Po książkę sięgnęłam ze sceptycyzmem. Myślałam sobie ,,Kurczę, wszyscy się tak zachwycają tym Zmierzchem, zobaczę, co tam takiego świetnego". Zaczęłam czytać i...może to banalnie zabrzmi, ale powieść wciągnęła mnie w swój dość nierealny świat. Całą sagę pochłonęłam w tydzień i uważam, że to naprawdę fenomenalna książka, przynajmniej dla mnie. Okej, może nie jest to jakaś klasyka gatunku, język nie jest mistrzowski, ale podczas czytania nie zwracałam na to szczególnej uwagi. Kocham Zmierzch i uważam się za fankę sagi :)
Momentami nudna i nie wnosząca niczego nowego. Szału nie ma, w pamięć nie zapada. Ale przynajmniej szybko się czyta
Ta część jak i pozostałe są niezwykłe, o wiele wiele ciekawsze od filmów. Pani Meyer na prawdę umie zainteresować człowieka byle wampirem.
Przeczytałam tę książkę i pozostałe tomy, chyba ze 100 razy. Stephanie potrafi naprawdę świetnie wprowadzić człowieka w napięcie. Książka jest godna polecenia.
Na książkę trefiłam zupełnie przypadkowo. bardzo dużo o niej słyszałam. Wszyscy się nią zachwycali...wszędzie roiło się od plakatów promujących książkę, artykułów w gazetach o tej jakże cudownej powieści. Mnie jednak to nie przekonało. Wampiry? To nie dla mnie, pomyślałam.
Po książkę sięgnęłam chyba w 2010r. Poszłam do biblioteki szkolnej oddać książki. Na ladzie zobaczyłam dwie pierwsze części Sagi Zmierzch. Nie zastanawiałam się długo. Pożyczyłam ją. Chciałam zobaczyć, czy to, o czym piszą gazety to prawda. Był to akurat kwiecień. Los sprawił, że akurat dzień czy dwa później rozchorowałam się i musiałam leżeć w łóżku. Była to świetna okazja, aby zacząć czytać.
Gdy zaczęłam, książka nie podobała mi się. Stwierdziłam, że jest taka zwyczajna. Główna bohaterka wyprowadza się do ojca. Czytałam takich mnóstwo. Jednak czytając dalek nie mogłam się oderwać ani na chwilę. Ciężko mnie było zawołać nawet na obiad. Nie przypuszczałam, ze ta książka, ąz tak przypadnie mi do gustu.
Powieść opowiada o 17letniej Belli Swan, która musi przeprowadzić się do ojca, do Forks. Mysi zmienić szkołę, przystosować się do odmiennych warunków pogodowych.(gdzie w znacznejczęści roku jest pochmurno i deszczowo) i przygotować się na wspólne mieszkanie z ojcem, którego nie widziała dobrych kilka lat.
Autorka opisuje miłość nastolatki do wampira poznanego w szkole, na lekcji biologii. dziewczyna (podobnie jak ja) nie znosi sportu i wszystkiego co z tym związane). Edward natomiast jest przystojny, ale i niedostępny dla uczennic kochających się w nim. Od samego początku zaczyna się coś dziać. chłopak ratuje Bellę przed potrąceniem przez samochód. Już wtedy dziewczyna wyczuwa, ze nie jest o normalnym człowiekiem. O tym, kim jest, Bella dowiaduje się dużo później. Edward mieszka ze swoim rodzeństwem: Emmetem, Rosalie, Jasperem i Alice oraz przybranymi rodzicami - Carlise i Esme Cullen. Cała rodzina to wampiry.
W powieści spotykają się wampiry (Cullenowie) i wilkołaki (Jacob- przyjaciel Belli z dzieciństwa). Bella i Edward stopniowo zakochują się w sobie i żyją szczęśliwie. Bella poznaje również prawdziwe oblicze wampira, który jest bardzo agresywny, ale i walczy o życie swojej ukochanej.
Książka jest rewelacyjna. Ukazane są w niej dwa światy: Belli - człowieka i edwarda - wampira.
Pokazuje uczucia Belli do chłopaka i jej ojca - Charliego, który pracuje jako policjant. Początkowo dziewczyna jest bardzo nieśmiała, cicha i zamknięta w sobie. Później okazuje się, że zainteresował się nią najprzystojniejszy chłopak z całej szkoły. Bellę, jako bohaterkę bardzo polubiłam.
Dziewczyna jest drobną, długowłosą brunetką z czekoladowymi oczami. Blada jak na osobę, która wychowała się w upalnym stanie Arizona. Ubiera się na luzie, do założenia bardziej eleganckich kreacji zwykle zmusza ją Alice, jednak Bella nie lubi makijażu i ciągłego przebierania się. Jest dość niezdarna, łatwo się potyka i kaleczy, co często kwituje ironicznymi uwagami.
Jest ona inteligentna i obdarzona ironicznym poczuciem humoru, jednak cechą, która najbardziej rzuca się w oczy, jest jej zamknięcie w sobie. Bywa zbyt poważna i rozsądna jak na swój wiek, jednak wewnątrz jest wrażliwa i uczuciowa. Jest bardzo opiekuńcza i troskliwa, zwłaszcza w stosunku do swojego ojca.. Nie potrafi kłamać, oraz nie cierpi być też w centrum uwagi. Lubi czytać - do jej ulubionych autorów zaliczają się Jane Austen i Szekspir.
Książkę polecam wszystkim bez wyjątku. Bez względu na wiek czy płeć.
To jeden z tych wyjątków kiedy film jest lepszy niż książka. Przeczytałam całą sagę i mówię jej stanowcze "nie". Przyznam, że z początku mnie wciągnęła. Byłam nawet zachwycona. Ale z każdym kolejnym rozdziałem myślałam już tylko o tym, by dotrwać do końca.
Lubię czytać, ale tylko wtedy gdy coś mnie naprawdę wciągnie. Przeważnie jest tak, że przeczytam góra dwa rozdziały i już nigdy nie zaglądam do książki. To chyba pierwsza tak gruba książka, którą przeczytałam w tak krótkim czasie (3 dni), ponieważ tak wciąga...
Losy Belli i Edwarda bardzo mnie pochłonęły. Zagubiona nastolatka szukająca swojego miejsca w świecie, niespodziewanie znajduje miłość swojego życia.
Lubię powracać co jakiś czas do tej książki, ponieważ jest jedną z moich ulubionych. Za każdym razem odkrywam jakieś szczegóły, które wcześniej przeoczyłam. Ta saga nigdy mi się nie znudzi! ;)
Cała seria napisana jest fantastyczna:)
Książkę, czyta się szybko, miło i przyjemnie:)
Szkoda czasu na czytanie. Fabuła prościutka i jedynym przyciągaczem jest wampirowatość "chłopaka". Poza tym romans najniższych lotów.
Być może nie napawa takim niesamowicie wielkim entuzjazmem na przeczytanie kolejnych części, ale uwierzcie mi - warto!
Goraco polecam ksiazke. Jest rewelacyjna. Jesli komus podobal sie film to ksiazka tym bardziej sie spodoba. Mnie osobiscie film nie zachwycil. Ksiazka jest godna polecenia i smialo moge powiedziec ze o wieleale to o wiele lepsza od filmu. Wszystko jednak zalezy od czyjegos gustu.
Film odchodzi trochę od prawdziwej fabuły książki jednak z czystym sumieniem można ocenić je na 6.
Przez książkę Stephanie Meyer "Zmierzch" uwielbiam wampiry i wilkołaki. Czytałam ją ponad dekadę temu. W tym roku za sprawą mojej starszej córki postanowiłam do niej powrócić. Ciekawie się czyta tę książkę po tylu latach.
Obejrzałam film o tym samym tytule i szczerze wam powiem, że książka jest o niebo lepsza. Muszę przeczytać pozostałe części sagi "Zmierzch".
Podoba mi się klimat tej historii. Uwielbiam całą fabułę. Bohaterowie są nieziemscy. Akcja goni akcję i nigdy nie zwalnia.
Ta książka skierowana jest głównie do młodzieży, ale dorośli również znajdą tutaj coś dla siebie.
"Zmierzch" to prawdziwy hit XXI wieku. Jego historia nigdy nie przeminie. Tutaj zdarzają się cuda. Dzięki temu dziełu poznacie prawdziwe wampiry. Część z nich jest dobra, a część bardzo zła. Czy ulegną i wypiją krew naszej głównej bohaterki? Kto okaże się przyjacielem a kto wrogiem? Czy można zakochać się w wampirze?
Cudowny obraz, budzącej się do życia prawdziwej i czystej miłości.
Poznacie siedemnastoletnią Isabellę Swan i przystojnego Edwarda Cullena.
Edward Cullen ma niesamowite zdolności. Przyciąga wszystkich do siebie, ale pragnie tylko jednej dziewczyny. Czy ona jemu ulegnie? Isabella nie wie jeszcze jakie niebezpieczeństwo ściąga na siebie i swoją rodzinę zadając się z rodziną Edwarda.
Fenomenalne dzieło, którego nie da się zapomnieć. Pomimo upływu 18 lat od światowej premiery, książka nadal wzbudza wiele emocji.
Jest idealna dla wszystkich miłośników wampirów.
Pytanie do was: Wolicie "Zmierzch" w wersji papierowej, czy zekranizowanej?
Są hity, o których się nigdy nie zapomina. Do tego typu książek należy "Zmierzch". Czytałam ją ja, a teraz czytają ją moje dzieci.
Ta powieść wywołuje mnóstwo niezapomnianych i wyjątkowych emocji.
Zawsze chciałem to przeczytać, ale jakoś tak nie mogłem się zabrać. Nie chciało mi się ani wypożyczyć, ani kupić. Zmotywowała mnie żona pożyczając z pracy tomy 2-4. Dokupiłem pierwszy i mam go już za sobą.
O wampirach nie czytam z założenia. To jak dla mnie najnudniejsze z legendarnych bajkowych potworów. Dlatego też nie byłem pewien, czego w ogóle mam się spodziewać. Okazało się, że książka nie jest zła. Główny wątek miłości dziewczyny i wampira (odwzajemniony) z perspektywy bohaterki trochę przeraża chyba każdego faceta. Okazuje się, że sam chłopak-wampir ma jeszcze bardziej skomplikowany tok myślenia niż Bella... To raczej lektura dla dojrzewających panienek...
Ale muszę przyznać, że pomimo błędów logicznych (o których wspomina nawet tłumacz) styl Meyer jest świetny. Baja, że aż miło i czyta się to mimo treści całkiem szybko i przyjemnie. Przez pierwszy tom "przegryzłem się" błyskawicznie i sięgnąłem po drugi. Jedno jest pewne - niestety - kiedy będę oddawał pożyczone książki, dołożę do kompletu kupiony pierwszy tom. Trzymam w biblioteczce tylko te książki, które może jeszcze kiedyś przeczytam (w większości przypadków to mało prawdopodobne, ale jakiś cień nadziei jest). Do historii Belli i Edwarda na pewno nigdy więcej nie wrócę...
#rereading
Zdecydowałam się ponownie przeczytać "Zmierzch" (a minęło na oko 9 lat).
Dalej uważam, że książka jest ok - początkowo wolno mi szło czytanie, ale po 50 stronach rozkręciłam się do tego stopnia, że z jednej części zdecydowałam się na ponowne przeczytanie całej sagi.
Fabułę wszyscy znają, nic nowego nie mam w tej kwestii do dodania. Po latach myślę, że inaczej postrzegam postaci, ich zachowania i motywację.
Lekkie i przyjemne czytadełko na letnie wieczory.
Już od czasów szkolnych chciałam przeczytac Zmierzch ale zawsze było coś ważniejszego.
Porywająca opowieść, która trzyma nas w napięciu do samego końca. Siedemnastoletnia Isabella Swan, przeprowadza się do swojego ojca i poznaje tajemniczego, przystojnego Edwarda Cullena. Dziewczyna nie może mu się oprzeć, ale i nie może go rozgryźć.
Isabella za wszelką cenę usiłuje poznać jego sekrety, nie zdając sobie sprawy, że naraża siebie i swoich najbliższych na niebezpieczeństwo.
Książka tam naprawdę opowiada o miłości nierealnej. Autorka przedstawia nam miłość jaką w większości świata przeżywają nastolatki.
Według mnie "Zmierzch", nie jest klasyczną nudną lekturą, a książką pełną akcji.
Niby lepsza od filmu, ale i tak bardzo słaba. Jest to nudna książka, w której prawie nic się nie dzieje. Akcje są dobrze opisane, ale były takie: rodzina ledwo poznała Bellę, i chronią ją za wszelką cenę, żeby Edward nie dostała doła. Nawet Rosalie która niby jej nie lubi tak właśnie postępuje. Inny przykład: Bella strasznie się martwi o Edwarda mimo to że jest on wampirem a po drugie sam mówił że wie co robi i da sobie radę. Co do tego jak pisarka napisała książkę się nie przyczepię, bo zrobiła to naprawdę dobrze.
Inne książki autora
Przed świtem
0
Odkąd Bella zakochała się w wampirze, jej życie przypomina sen - sen, który czasem zamienia się w koszmar. Rozdarta pomiędzy Edwardem, któremu...
Zaćmienie
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Trzeci tom wampirzej sagi miłosnej. Kiedy media zaczynają donosić o serii tajemniczych morderstw w Seattle, a do lasów wokół Forks powraca...
Przeczytane:2025-07-14, Ocena: 5, Przeczytałam, Mam, 52 książki 2025,
Autorka odkryła świat wampirów na nowo! Jej postaci są bardzo atrakcyjne, przystojne, dobrze zbudowane, aż ociekają seksem. Każda nastolatka marzy o ukochanym, który zrobiłby dla niej wszystko, kochał ponad życie i ryzykował wszystkim co ma. Czy tego się spodziewacie?
Ta książka to pierwsza część bestselerowego cyklu "Zmierzch". To dzięki niemu młodzież wróciła do czytelnictwa... Nie jest to może zbyt ambitna lektura, bo zbudowana na prostej fabule: miłość nastolatki do mrocznego typa, jej Przeznaczonego. Z niektórych książek się po prostu wyrasta i to jest ten przypadek. Nie wiem, co kiedyś mi się tak w niej podobało. Może romantyczna otoczka? Mimo wszystko książka i tak jest lepsza niż film.
Wampiry tracą otoczkę agresji, która przeradza się w poczucie satysfakcji i spełnienia. Istnieją dobre wampiry, które żywią się krwią zwierząt, oraz złe, które chcą spożywać krew ludzi, aby wzmocnić swoją siłę. Rodzina Edwarda, która została stworzona przez dobrego lekarza, jest przykładem współpracy i uczuć jej członków. Mają swoje zwyczaje, rytuały. Co jakiś czas wracają do swojego domu, więc nazbierali sporo dyplomów ukończenia szkół. Jest to ich rodzinny żart. Potrafią koegzystować obok wilkołaków w pokoju.
Dwóch rywali Jacob, wilkołak, oraz Edward, wampir, poruszyło serca czytelniczek na całym świecie. Powstawały specjalne kluby i "teamy". Każdy mógł się wypowiedzieć i zdecydować, z kim widziałby Bellę. Izabella nie lubi bowiem swojego imię i używa pseudonimu. Notorycznie wpada w kłopoty i jej rycerz musi ją z nich wyciągać. A że tak naprawdę są nim obaj, to mniejszy szczegół... Miłość, która została tutaj pokazana, jest bardzo infantylna, ale w jakiś urocza. Czyż nie marzymy o prywatnym księciu z bajki? Edward w końcu nawet pilnuje, aby nie zranić swojej ukochanej, bo tak bardzo jej pragnie...
Seria ta jest przez jednych kochana, przez innych znienawidzona. Zastanów się, do której grupy należysz Ty! Zobacz, o co tak naprawdę toczy się szum wobec "Zmierzchu". Jedno jest pewne. Wobec tej książki nie można zostać obojętnym!