Boscy przewodnicy. Jak zwierzęta uczą nas życia

Opis książki "Boscy przewodnicy" Caryn Rivadeneiry zapowiada coś naprawdę wyjątkowego: głęboką duchową podróż w towarzystwie zwierząt, które nie tylko nas kochają, ale również uczą i prowadzą do Boga. Niestety – na pięknych zapowiedziach się kończy.

Autorka obiecuje, że pokaże, jak zwierzęta są naszymi duchowymi przewodnikami. Zapowiedź, że poznamy historie kucyków pomagających ludziom po udarach, jeży korzystających z autostrad czy pitbulli będących dobrymi Samarytanami, brzmi intrygująco i budzi emocje. Jednak już po kilku rozdziałach staje się jasne, że całość nie spełnia oczekiwań. Książka bardziej przypomina zbiór anegdotek lub luźnych przemyśleń autorki niż spójną, wciągającą opowieść, która rzeczywiście zmienia sposób myślenia o zwierzętach i duchowości.

Problemem jest przede wszystkim powierzchowność. Historie zwierząt są krótkie, opisane w bardzo ogólnikowy sposób, często bez emocjonalnej głębi i refleksji, które naprawdę mogłyby wzruszyć lub zainspirować. Zamiast pogłębiać temat, autorka szybko przechodzi od jednego przykładu do drugiego, nie dając czytelnikowi szansy na głębsze przeżycie opisywanych sytuacji. Brakuje tu także solidniejszego zakorzenienia w teologii czy duchowości – odniesienia do Boga są często bardzo pobieżne, a momenty, które powinny być pełne zachwytu i mistyki, brzmią raczej banalnie.

Kolejnym problemem jest styl pisania. Rivadeneiry momentami wpada w ton kaznodziejski, innym razem w zbyt luźny, prawie blogowy styl. Przez to trudno traktować książkę poważnie jako duchową lekturę. Zamiast poruszać serce i umysł, "Boscy przewodnicy" szybko nużą, a kolejne rozdziały stają się coraz bardziej przewidywalne i schematyczne.

Na plus warto odnotować samą ideę stojącą za książką – przypomnienie, że zwierzęta są częścią stworzenia, które również odzwierciedla piękno Boga, to przesłanie ważne i piękne. Jednak samo przesłanie, bez odpowiednio silnej treści, to za mało. Głębokie tematy, jak obecność zwierząt w niebie czy ich rola w naszym duchowym życiu, zasługują na coś więcej niż tylko powierzchowne rozważania.

Podsumowując: "Boscy przewodnicy" to książka z piękną ideą, ale bardzo słabym wykonaniem. Jeśli ktoś szuka inspirującej, głębokiej lektury o duchowości zwierząt, niestety może się poczuć rozczarowany. Choć opis obiecuje cudowną przygodę, w rzeczywistości dostajemy przeciętny zbiór opowiadań, które ani nie poruszają, ani nie zmieniają spojrzenia na świat. Gdyby święty Franciszek rzeczywiście żył dzisiaj, być może sięgnąłby po tę książkę... ale raczej szybko by ją odłożył.