Boska proporcja
Piotr Borlik

"Matka to skarb, a miejsce skarbu jest głęboko pod ziemią." - takimi słowami rozpoczyna się "Boska proporcja". I już po tych 10 słowach wiedziałam, że to będzie coś dobrego. Nie myliłam się.

Narracja prowadzona oczami mordercy, odcinającego niematerialną pępowinę materialnym nożem. Nie może patrzeć na nadopiekuńcze mamusie, które wręcz krzywdzą swoje pociechy nadmiarem miłości. Toksycznej miłości. W końcu gdy te dzieci dorosną, nie poradzą sobie z prostymi czynnościami, tj. prasowanie koszulki czy składanie skarpetek. Pokraka życiowa. Robert Mazur nie może dopuścić do takiej sytuacji. Tak, znamy tożsamość mordercy. Wiemy, co siedzi w jego głowie.

"Długie lata, które przepracował jako doradca klienta, i terapia nauczyły go, jak przekonywać do siebie nieznajomych. Często wystarczał uśmiech, by przełamać pierwsze lody."

Pierwsze morderstwo - martwa dziewczyna zostaje przywiązana do słupa w palmiarni. Mało tego - jej ciało jest całe obszyte czterolistnymi koniczynami 🍀 Można się pokusić o stwierdzenie - arcydzieło.

Agata Stec - pani komisarz, niestroniąca od butelki, zajmie się tą sprawą. Nie jest łatwo, morderca nie pozostawia żadnych śladów. Rozdziały z punktem widzenia Agaty są przeplecione z Roberta. Jest też trzecia perspektywa - psychologa, którego pacjentem jest Mazur. Czy to wszystko nie jest intrygujące?
A, zapomniałam dodać - psycholog jest bratem pani komisarz 🤯

Tego wszystkiego dowiadujemy się już na pierwszych 50 stronach. Pomyślcie teraz, co może dziać się dalej. Powiem tak: jest fascynująco, mój mózg parę razy wylądował na ścianie, wkradło się trochę matematycznych ciekawostek, a finał... wow! Polecam! 🔥

Przyznam szczerze, że z początku ta historia mnie nie wciągnęła, lecz im dalej w las, tym lepiej. Trochę irytująca komisarz Agata Stec, która zachowywała się czasem nie jak kobieta, a zwykły męski dupek, która pomimo dużej inteligencji i umiejętności wyłapywania szczegółów i łączenia faktów nie widziała tego, co miała pod nosem. Za to świetnie nakreslona postać brata Pani komisarz, znanego psychologa Artura Kamińskiego oraz pozostałych bohaterów. Borlik stworzył oryginalną, inteligentną fabułę, wpłatając w nią wątek boskiej proporcji (co trochę przypomina mi książki Dona Browna). Niepotrzebne opisy kulinarnych eksperymentów, chyba że jest w jakiś zamysł. Ogólnie jak na debiut, książka mimo wszystko rewelacyjna. Z pewnością przeczytam pozostałe części trylogii.

"Spojrzałbym na czterolistną koniczynę jak na aberrację."

Trafione i zajmujące spotkanie z książką, zwłaszcza ze względu na ciekawie zaplecioną intrygę kryminalną, wyrazistych i przekonujących bohaterów, a także wartki, płynny i przekonujący styl narracji. Podobała mi się niejednoznaczność przeszywająca zagadki detektywistyczne, nie tylko zajmujące dociekanie, kto kryje się za zbrodnią, ale również szkatułkowa konstrukcja wątków i mnóstwo materiału do dokonywania interpretacji. Autor umiejętnie wodzi czytelnika za nos, stawia frapujące wyzwania, nie pozwala we wpadanie w rutynę spekulacji, podsuwa idee do głębszych analiz. Odpowiada mi sięganie po mocne instrumenty oddziałujące na wyobraźnię odbiorcy, jest krwisto, mrocznie i zatrważająco, niekiedy na granicy odrazy, zwłaszcza kiedy wbijamy się w opisy zbrodni. Trudno wchodzi się w zwyrodniałe umysły oprawców, ale łapiemy się na tym, że to właśnie one stają się bodźcem do inscenizacji miejsca zbrodni. Głowienie się nad wspólnym mianownikiem zabójstw sprawia sporo satysfakcji, i choć po drodze, prowadzeni piórem autora, wpadamy na odpowiedni trop, to jednak do końca trzymani jesteśmy w niepewności przyczyn, motywów i pobudek. Pierwszy tom, zatem kilka aspektów wciąż czeka na wyjaśnienie i rozszerzenie, interesująco będzie się za nie zabrać, poznać kolejne odsłony trylogii.

Agata Stec, komisarz gdańskiej policji, została interesująco sportretowana, pełna sprzeczności osobowość, z tendencjami do autodestrukcji, ale też niezwykle ambitna osóbka. Rozwiązanie makabrycznej zbrodni młodej dziewczyny, której ciało odnaleziono w remontowanej palmiarni, tylko pozornie wydaje się proste i łatwe, z każdą nowo zdobytą informacją sprawa komplikuje się, dochodzą intrygujące aspekty i znaki zapytania. Nieco mentorskiej pomocy, w zakresie sposobu myślenia sprawcy, udziela Agacie brat, Artur Kamiński, psycholog znany z książek, gazet i telewizji, jakże różniący się od siostry charakterem i podejściem do życia. Przygotujcie się na dynamiczne rytmy, wiele się dzieje, potrafi być zaskakująco. Przekonajcie się, na które aberracje w psychice mordercy trzeba spojrzeć, jakie odchylenia wyłapać w jego odrażającej działalności, które przesłania wychwycić? Sporo jest też o przyrządzaniu i smakowaniu potraw, to taki lekki koloryt powieści, jak ktoś lubi takie urozmaicające wtrącenia, to spojrzy na nie miłym okiem. Udana przygoda, drobne skazy nie odbierają pozytywnego odbioru, warto zwrócić na nią uwagę.

bookendorfina.pl

Kryminał w porządku, sceny fajnie opisane ale irytuje mnie główna bohaterka. 

Moje pierwsze spotkanie z twóczością tego autora, ale nie będzie ostatnie. Szybka, wciągająca akcja od pierwszych stron nie pozwala na odłożenie książki. Jedyny minus to główna bohaterka, która jak w kryminałach innych autorów jest miłośniczką alkoholu i przygodnego seksu. Do tego klnie i wyżywa się na kolegach z pracy. Autor chyba nie ma dobrego zdania o kobietach, skoro zrobił z Agaty Stec taką mało sympatyczną policjantkę. 

„Boska proporcja”, „Materiał ludzki”, „Białe kłamstwa”

Rewelacyjna trylogia, która tworzy bardzo intrygującą całość. Agata Stec to kontrowersyjna policjantka, która nie stroni od alkoholu i przygodnego seksu. Jej brat, Artur Kamiński, to ceniony psycholog. Makabryczne zbrodnie, zwyrodnialcy, intryga, manipulacja. Fałszywe oskarżenia i jeden mianownik łączący wszystkie sprawy. Kto się okaże ofiarą, kto łowcą? Kto jest prawdziwym psychopatą? Jaka tajemnica ciąży na rodzinie Agaty? Polecam fanom mocnych wrażeń, szukających czegoś oryginalnego.

"Boska proporcja" otwiera trylogię kryminalną Borlika. Całość toczy się wokół dwójki głównych bohaterów, rodzeństwa - komisarz Agaty Stec i psychologa Artura Kamińskiego. W tym tomie Agata prowadzi śledztwo dotyczące morderstwa w gdańskiej palmiarni. Sprawa od początku nie wygląda na prostą, a bardzo szybko komplikuje się jeszcze bardziej, między innymi za sprawą samego Artura...
Książka wciąga od pierwszej strony, czyta się łatwo, szybko i przyjemnie, autor naprawdę wie jak przyciągnąć uwagę czytelnika. Fabuła jest dobrze przemyślana i świetnie rozpisana – dzieje się dużo, ale przez całą książkę, co chwilę coś nas zaskakuje, nie wspominając już o zakończeniu, którego naprawdę nie przewidziałam, a które podobało mi się na tyle, że aż podniosłam trochę ocenę całości ;) Bohaterowie są bardzo intrygujący, szczególnie psycholog Artur, który mam wrażenie, że wodzi nie tylko Agatę, ale i czytelnika za nos. Naprawdę bardzo cieszę się, że mam pod ręką całą trylogię, bo od razu mogę sięgnąć po część drugą!

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Borlika. Szczerze, nie porwało mnie, nie zachwyciło, nie spowodowało, że nie mogłem się oderwać, by sprawdzić co będzie dalej. Brak zwrotów akcji, brak tajemniczości. Zawiodłem się, zwłaszcza czytając przedtem tyle pozytywnych opinii. Niemniej, daję autorowi kredyt zaufania i sięgnę po kolejne książki z nadzieją, że się rozkręci.