Cichy pokój
Nadine Matheson

Nadine Matheson to angielska autorka powieści kryminalnych, która na naszym rynku pojawia się w roku 2023, wiosną z debiutem pt. "Naśladowca", jesienią z tomem drugim serii pt. "Cichy pokój". Oczywiście każdy tom da się czytać oddzielnie od siebie, opowiadają o dwóch różnych zagadkach kryminalnych, ale też warto zaznaczyć, że problemy życia prywatnego postaci serii mają tu swoje miejsce, co czytając w kolejności chronologicznej mocniej się doceni. Tom drugi to gatunkowo rasowy kryminał - jest w nim sporo akcji, solidna zagmatwana intryga kryminalna, napięcie i podsycanie ciekawości czytelnika, dobra psychologia postaci oraz tematy ważne dla współczesnego człowieka. Zagadka kryminalna jest wielowątkowa, co już możemy wywnioskować na początku - śledczy zostają wezwani do morderstwa pastora, którego ktoś dokonał w kościele, a w pokoju powyżej znajdują jeszcze jedną ofiarę, która raczej z tą zbrodnią nie miała nic wspólnego... Zatem już na początku są dwie ścieżki fabularne, którymi idziemy, a im dalej, tym mocniej się rozgałęziają. To historia, w której sporo się dzieje, nie brak jednak miejsca na chwilę zastanowienie, pogrzebania w dowodach i solidnego przesłuchiwania świadków, którzy ewidentnie mają swoje ukryte cele - każdy z nich trochę kręci, co dodatkowo pobudza ciekawość czytelnika. Ważne są też tematy, jakie książka porusza, trochę ich jest, ale najważniejszy to ten dotyczący życia z chorobą psychiczną. W tym tomie w porównaniu do pierwszego nie ma już takiej makabry, brutalności, jest nieco spokojniej, co sama sobie mocno cenię. Dobrze się bawiłam podczas tej lektury, trudno się od niej oderwać, a z bohaterami serii już teraz czuję się związana - czekam na tom trzeci!

Rewelacyjna książka!Mroczna,brutalna i krwawa ,taka ,którą nie chce sie odkładać dopóki ostatnia kartka nie zamknie powieści.

"Cichy pokój " to druga część z cyklu o inspektorze Anjelice Henley.Żałuję,że nie doczytałam ,że ksiązka pochodzi z cyklu,poniewaz sporo spraw z książki "Naśladowca " mi umknęło i nie wiedziałam o co chodzi ,ale w sumie można ją równiez czytać bez znajomości poprzedniej.

Nadine Matheson w tej powieści bez wątpienia pozytywnie zaskakuje.W mistrzowskim stylu skonstruowała fabułę ,która co prawda przesączona jest brutalnością ale sprawia,że książka jest nieodkładalna.

W "Cichy pokój" komisarz Anjelica Henley zmaga się z traumą po utracie matki i dramatycznych zdarzeniach ostatniego śledztwa. Terapia nie przynosi rezultatów. Ciągle czuje strach i oddech oprawcy. Gdy zostaje zamordowany pastor pobliskiego kościoła, komisarz ponownie staje twarzą w twarz z brutalnością tego świata i bezgranicznie angażuje się w śledztwo kosztem dziecka i małżeństwa.

W tej części autorka porusza sporo spraw,które na co dzień spychane są w realnym świecie na drugi plan.Mamy tu poruszony temat rasizmu,choroby dwubiegunowej,depresji,fanatyzm religijny czy równiez temat egzorcyzmu.A wszystko to rewelacyjnie połączone w kryminalną intrygę.

Autorka niesamowice manipuluje czytelnikiem podsuwając mylne tropy,miesza w głowie i nie pozwala choćby na moment odpuścić.Układanie poszczególnych elementów układanki ramię w ramię z doskonale wykreowanymi śledczymi, sprawiło mi ogromną satysfakcję.

Cóż mogę więcej powiedzieć , czytajcie książki autorki, bo warto, a wierzę, że jeszcze nas zaskoczy.

W kwietniu czytałam ,,Naśladowce", który był debiutem Autorki. No o zachwyt był. Po drugą część sięgnęłam z radością, ale i obawą co do tego w jaką stronę pójdzie Nadine Matheson.

Tym razem Anjelica Henley i Ramouter zajmują się sprawą zabójstwa pastora. Na miejscu zbrodni, znajdują o wiele więcej niż zwłoki.

Nie chcę pisać o samej fabule, dlaczego? Ponieważ warto odkrywać te wszystkie smaczki samemu.

Już w pierwszej części bardzo polubiłam dwójkę głównych bohaterów. W końcu oprócz samej intrygi kryminalnej, dostajemy niezły pakiet warstwy obyczajowej. Dzięki temu wchodzimy w życie Henley i Ramoutera, a jednocześnie możemy towarzyszyć im w czasie prowadzonego śledztwa.

,,Cichy pokój" porusza wiele trudnych tematów, takich jak choćby rasizm. Do tego z powodzeniem pokazuje do czego prowadzi fanatyzm i obsesja. Niewątpliwie ważnym elementem są tu również choroby psychiczne, które do dziś, powodują u niektórych poczucie wstydu, chęć ukrywania osób chorych, a często po prostu wypieranie objawów choroby i kładzenie ich na karb na przykład opętania przez diabła.

Długo czytałam tę powieść, przynajmniej jak na mnie, #brakczasu to ostatnio moja największa dolegliwość. Jednak każdy moment z lekturą był dla mnie fenomenalnie spędzanym czasem. Czuć jak pióro Autorki nabiera rozpędu, z jaką swobodą kreśli kolejne zdarzenia. Sama fabuła poprowadzona z takim pietyzmem, że czułam się jakbym coraz bardziej wchodziła w mrok, który towarzyszył bohaterom.

Powiem krótko, jestem zachwycona.

Ode mnie 9/10 i czekam na więcej ?

,,Naśladowca" co to była za książka, więc z wielką chęcią i ciekawością sięgnęłam po drugi tom, uprzedzę, że bez znajomości pierwszej części spokojnie można czytać ,,Cichy pokój" To jaką dawkę emocji otrzymałam ciężko będzie ubrać w słowa ale się postaram.

W głównej nawie kościoła zostają znalezione zmasakrowane zwłoki pastora Caleba. Śledczy Anjelica Henley i jej partner Ramouter rozpoczynają zbieranie dowodów tej bestialskiej zbrodni, ich współczucie dla tego człowieka mija, kiedy znajdują tajemniczy pokój, a w nim wydaje się martwego, młodego chłopaka. Po bliższych oględzinach okazuje się, że wycieńczony mężczyzna żyje i trafia na intensywną terapię, Henley ma nadzieję, że przeżyje i dowiedzą się, co działo za drzwiami ukrytego pokoju. Zamordowany Caleb okazuję się nie takim świętym człowiekiem za jakiego chciał uchodzić, na jaw wychodzą coraz to nowsze fakty, które jego żona stara się tuszować, jednak ta para śledczych nie daje za wygraną i zrobią wszystko, żeby dowiedzieć się prawdy. Pojawiają się kolejne ofiary, nic się nie zazębia, ale Anjelica nie spocznie, póki nie ułoży tej układanki.

Oprócz dobrego kryminału, który trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, a akcja nie zwalnia nawet na chwile, autorka poruszyła w tej książce wiele problemów społecznych i idealnie wplotła je w akcję. Rasizm, dyskryminacja, kwestię wiary znaleźć to na kartach kryminału to naprawdę mało spotykane.

Mnie jednak najbardziej poruszył problem depresji i tego jak społeczeństwo ukrywa problemy psychiczne swoich bliskich przed światem. Jednocześnie ci sami ludzie tak głęboko wierzą w Boga, modlą się gorliwie, a tak wstydzą się choroby, że wolą ja nazwać opętaniem i skazać człowieka na śmierć i to wszystko w imię wiary, to było dla mnie najbardziej wstrząsające. Smutne jest to, że społeczeństwo wstydzi się chorób psychicznych i odwraca głowę od tych, którzy niemo krzyczą o pomoc, autorka ujęła ten problem doskonale.

Zagadka morderstwa jest skomplikowana, śledczy błądzą po omacku, na jaw wychodzą coraz nowsze fakty, a Henley i Ramouter dodatkowo muszą sobie radzić z własnymi problemami i traumą z przeszłości. Jednak zgranie tych dwojga pozwala im powoli rozwiązywać każdy supeł tej zagadki i dochodzić do prawdy, a będzie ona nie łatwa. Tu też autorka mnie zaskoczyła, w pierwszej części nie widziałam nawet cienia szansy, że ta dwójka się zakoleguje, a w drugiej zaczynają tworzyć naprawdę dobry duet.

Debiut autorki był znakomity i już postawiła sobie poprzeczkę dość wysoko, w drugiej części postawiła sobie ja jeszcze wyżej i patrząc jak doskonały kryminał stworzyła, wiem że kolejna książka na pewno mnie nie zawiedzie. Jej domeną jest trzymanie czytelnika w napięciu, zwroty akcji i zagadki, które ciężko rozwiązać.

Polecam całym serduchem.

Co powiecie na prawdziwie mroczny kryminał?

W kościele zostają znalezione zwłoki pastora, który został wielokrotnie ugodzony nożem. Na miejscu pojawia się Henley i jej partner Ramouter. W trakcie sprawdzania innych pomieszczeń kościoła znajdują ukryty pokój, a w nim mężczyznę, który jest na granicy życia i śmierci. Na ciele ma liczne ślady tortur. Kim jest? Kto mu to zrobił?

O pastorze początkowo wszyscy mówią dobrze. Wspaniały człowiek, ostoja lokalnej społeczności. Jednak szybko śledczy odkrywają jego mroczną stronę. Sprawa staje się głośna. Dziennikarze patrzą Henley na ręce. Tymczasem giną kolejne osoby. Kto jest mordercą? Czy uda się go zatrzymać?

Seria napisana przez Nadine Matheson to dla mnie objawienie tego roku. Pierwszy tom, czyli "Naśladowca" był rewelacyjny. Mroczny, brutalny, krwawy. Autorka niesamowicie wysoko postawiła sobie poprzeczkę i wydawało mi się, że ciężko jej będzie ją przeskoczyć.

Po lekturze "Cichego pokoju" mogę powiedzieć, że moje obawy były nieuzasadnione. "Cichy pokój" dorównuje "Naśladowcy". Ponownie jest mrocznie, może mniej krwawo, ale bardzo dramatycznie. A poruszane kwestie są przejmujące i wywołują ogrom emocji.

Henley i Ramouter cały czas mierzą się ze skutkami poprzedniej sprawy. Oboje cierpią na PTSD. Teraz ponownie wkraczają w świat zbrodni, tym razem wszystko wskazuje na to, że rytualnej. Ktoś brutalnie torturuje i znęca się nad ofiarami, przeprowadzając egzorcyzmy. Ofiary łączy jedno, wszystkie cierpiały na jakiś rodzaj zaburzeń psychicznych.

Autorka przedstawia bardzo realistyczny obraz śledztwa i tego z czym mierzą się śledczy, dzięki temu, że ma doświadczenie z pracy adwokatki w sprawach karnych. Porusza też problem rasizmu, który cały czas jest obecny i który dotyka również Henley i Ramoutera. Henley jako czarnoskórą śledcza musi walczyć z uprzedzeniami rasowymi i płciowymi. Czy nie można być jednocześnie dobrą śledczą i świetną matką?

Relacja duetu śledczych również ewoluuje. Wspólne przeżycia i prowadzone sprawy zbliżają ich do siebie. I można powiedzieć, że powoli rozwija się prawdziwa przyjaźń.

Mrok, zło i strach pojawia się już po uchyleniu drzwi do "Cichego pokoju". Im dalej wyjdziecie tym ciężej będzie z niego wyjść. Jednak warto przekroczyć ten próg. Odważysz się?