Czy kiedyś wyjdzie słońce

„Czy kiedyś wyjdzie słońce” Anny Karpińskiej to przejmująca historia o miłości wystawionej na ciężką próbę, o rodzinnych tajemnicach, które potrafią złamać serca, a także o tym, że los lubi wracać nawet po latach. Autorka kreśli opowieść pełną emocji, pokazując, jak jedno dramatyczne odkrycie potrafi zmienić życie kilku pokoleń.

Główna bohaterka, Helena, zakochuje się w Janie i wierzy, że wspólna przyszłość stoi przed nimi otworem. Wszystko zmienia się w dniu przyjęcia zaręczynowego, kiedy matka Jana – Zofia – wyjawia tajemnicę, która przekreśla ich miłość. Zrozpaczeni młodzi rozstają się, a każde z nich próbuje ułożyć sobie życie na nowo. Helena znajduje ukojenie w pracy i całą swoją miłość przelewa na córkę, Danusię, wierząc, że chociaż ona będzie mogła żyć tak, jak podpowiada jej serce. Jednak los, jak to często bywa, okazuje się przewrotny – gdy Helena poznaje przyszłego zięcia, przeszłość niespodziewanie powraca, a dawne sprawy znów domagają się wyjaśnienia.

Karpińska mistrzowsko prowadzi wątek rodzinny, w którym teraźniejszość splata się z historią sprzed lat. Bohaterowie są autentyczni – Helena to kobieta silna, choć poraniona, gotowa poświęcić siebie dla dobra córki; Jan – człowiek rozdarty między uczuciem a ciężarem przeszłości; Zofia – postać trudna do jednoznacznej oceny, ale niezwykle ważna dla całej intrygi. Danusia natomiast symbolizuje nowe pokolenie, które może przełamać błędy przeszłości.

„Czy kiedyś wyjdzie słońce” to powieść o zakazanej miłości, o rodzinnych sekretach, które przez lata kształtują losy bohaterów, a także o nadziei, że nawet po najciemniejszej nocy można odnaleźć szczęście. Autorka pokazuje, że uczucia są silniejsze od konwenansów, ale też że odwaga do zmierzenia się z prawdą bywa kluczem do przyszłości.

Polecam tę książkę wszystkim czytelnikom ceniącym literaturę obyczajową z historią w tle i mocnym ładunkiem emocjonalnym. To powieść, która wzrusza, trzyma w napięciu i przypomina, że choć los bywa okrutny, zawsze warto wierzyć, że po burzy znów wyjdzie słońce.

”𝓒𝔃𝔂 𝓴𝓲𝓮𝓭𝔂ś 𝔀𝔂𝓳𝓭𝔃𝓲𝓮 𝓼ł𝓸ń𝓬𝓮” 𝓐𝓷𝓷𝓪 𝓚𝓪𝓻𝓹𝓲ń𝓼𝓴𝓪

✨𝓟𝓻𝔃𝓮𝔀𝓻𝓸𝓽𝓷𝔂 𝓵𝓸𝓼 𝓣𝓞𝓜 2✨

 Czasami wydarzenia z życia babek wpływają na życie matek i córek. 

▪𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪

Anna Karpińska stworzyła tak niepowtarzalną, a zarazem przepełnioną emocjami historię, że wsiąkłam w świat w bohaterów i ich problemy i za żadne skarby świata nie chciałam wracać do rzeczywistości. Kolejny raz zaglądamy do naszych ulubionych bohaterów, których mieliśmy okazję poznać w pierwszej części „Nie wolno mi kochać ciebie”. Zofia, Helena i Danusia próbują żyć swoim życiem, jednak ich sielanka zostaje przerwana kolejnymi dramatycznymi wydarzeniami.

Trzy pokolenia, trzy historie, trzy kobiety, które muszą odpowiedzieć sobie na pytanie, jak żyć, kiedy trzeba zrezygnować z miłości do ukochanego. A może jednak warto o nią zawalczyć?

Nie będę wam zdradzać fabuły, bowiem uważam, że lepiej odkryć ją samemu. Ale musicie wiedzieć, że ta historia jest wręcz przepełniona skrajnymi emocjami, które wylewają się wprost do naszego serca. To tak emocjonalnie napisana opowieść, że nie sposób odłożyć jej na bok, dopóki nie pozna się zakończenia. Postaci wykreowane przez autorkę byli niezwykle, co się rzadko zdarza - realni, więc czytelnik z łatwością może się z nimi utożsamić.

Bardzo szybko opowieść ta przybrała zupełnie nieoczekiwany obrót, dosyć mierny początek zamienił się w coś, od czego bardzo ciężko było mi się oderwać, co z każdą kolejną przewróconą kartką pochłaniało mnie coraz bardziej i sprawiło, że nim się zorientowałam w całą tę historię poczułam się zaskakująco mocno zaangażowana. „Czy kiedyś będziemy szczęśliwi” to historia trzech kobiet, doświadczonych przez los. Sama fabuła jest bardzo życiowa, przypomina życie zwykłych ludzi, którzy muszą zmierzyć się z trudami życia, jednak to napięcie, jakie towarzyszy podczas lektury nie pozwala się od niej oderwać. Poznajemy tutaj aż trzy bohaterki i każda z nich została niezwykle okrutnie doświadczona przez życie.

„Czy kiedyś będziemy szczęśliwi” to chwytająca za serce książka. Ta piękna okładka skrywa bardzo przejmującą historie, która okraszona jest ludzkim dramatem. Na kartach tej powieści doświadczamy przejmującej historii trzech kobiet. Przeszłość przeplata się z teraźniejszością a historia przedstawionych bohaterek chwyta za serce. Poza tymi dramatami autorka przeplata również pozytywne aspekty, jak chociażby nadzieję, na to, że w końcu dla bohaterów zaświeci słońce i los się odmieni. To niesamowicie angażująca powieść, którą serdecznie wam polecam!

,,Słońce nie pyta, czy zasługujemy na światło -- po prostu wraca."

,,Każda rana goi się w swoim tempie, ale wszystkie prędzej czy później tęsknią za światłem."

,,Nadzieja rodzi się w ciszy, tuż przed świtem, kiedy jeszcze nie wierzymy, że potrafi nas ogrzać."

Czy kiedyś wyjdzie słońce pani Anny Karpińskiej jest bezpośrednią kontynuacją losów bohaterów serii Przewrotny los na którą bardzo czekałam. 

Tym razem narracja poprowadzona została z perspektywy dwóch silnych kobiet- Heleny i Danusi. 

Przyznam się, że bałam się tzw klątwy drugiego tomu jednak autorka udowodniła, że potrafi sobie poradzić ze stworzeniem bardzo interesującej fabuły. 

A dzieje się naprawdę dużo.  

Zacznijmy od Danki - po tym czego dowiedziała się od mamy dziewczyna postanawia zrobić sobie przerwę w związku ze Zbyszkiem.  

A gdy ten nie zjawia się na spotkaniu jest pewna, że ukochany z niej zrezygnował. 

Prawda okazuje się jednak zupełnie inna.

Młodsza bohaterka powoli otwiera serce przed swoją starszą sąsiadką Panią Stefanią. 

Szybko okazuje się ,że seniorka jest bardzo empatyczna, a przy tym.. jedna decyzja radykalnie odmieniła jej los..

Również Helena nie może być całkiem spokojna o swoje szczęście. 

Choroba Janka nadal nie powiedziała ostatniego słowa. 

A to nie jedyne kłopoty w obliczu których staną obie panie i pozostali członkowie rodziny.

Tajemnice , dramatyczne wydarzenia i wybory , których konsekwencji nie sposób przewidzieć  

To wszystko serwuje nam Pani Ania i mówiąc szczerze jesten naprawdę oczarowana .

Czyta się bardzo przyjemnie i aż żal było odkładać tę poruszającą powieść .

Gorąco polecam ???

Gdy Danusia dowiaduje się strasznej prawdy od swojej mamy Heleny, cały jej dotychczasowy świat i plany lęgną w gruzach. Musi dać sobie i narzeczonemu czas aby na nowo poukładać rzeczywistość. Helena mimo wiedzy jaką posiada nie waha się już dać szansę szczęściu. Decyzje podjęte w przeszłości przez innych decydują o życiu kolejnych pokoleń, rzutując na ich losy. Mimo wszystko pozostaje nadzieja i determinacja by zawalczyć o lepsze jutro, póki jeszcze jest czas.

Kontynuacja losów rodziny Heleny, której pierwszą część lepiej znać aby się nie pogubić.  Bohaterki stoją przed trudnymi decyzjami, które przez przeszłość są niesamowicie skomplikowane, a system prawny nijak nie pomaga. 

Nadzieja miesza się z rozpaczą i zrezygnowaniem. Miłość mimo przeciwności chce trwać i ani myśli składać broni. Niespodziewane wiadomości wywracają świat bohaterów do góry nogami. 

Powieść czytało się dobrze, historia na prawdę wciąga, ale...właśnie, jest jakieś ale. Domyśliłam się jakie będzie zakończenie i tylko czekałam podświadomie chcąc aby prawda w końcu wyszła na jaw...wiecie, takie wewnętrzne -no, powiedzże im to wreszcie! 

To niestety nieco ujęło z czerpania przyjemności czytania lektury. Znalazło się też kilka kwestii i rzeczy, które w moim mniemaniu się nie kleiły, a to ilość osób w autokarze, albo przedszkole, które od wieku 6 lat jest już chyba obowiązkowe...tak, przynajmniej wynika z mojego doświadczenia. 

Mimo tego, książka jest warta uwagi. Tylko jak wspomniałam, aby całkiem wsiąknąć w tę historię i się nie pogubić, trzeba znać poprzedni tom.

Drugi tom sagi kontynuuje losy bohaterów poznanych w pierwszej części. Historia rozpoczyna się w momencie, gdy Helena, młoda kobieta pełna marzeń o przyszłości, staje u progu wielkiego szczęścia - właśnie przyjęła oświadczyny Jana. Jednak podczas przyjęcia zaręczynowego jej matka, Zofia, ujawnia dramatyczną prawdę z przeszłości, która burzy świat Heleny i prowadzi do zerwania zaręczyn.

Od tej chwili bohaterka stara się poskładać swoje życie, pogodzić się z rozczarowaniem i znaleźć siłę, by iść dalej. Jej największym pragnieniem staje się zapewnienie córce Danusi szczęśliwego i spokojnego życia - takiego, jakiego sama nie miała. Gdy Danusia dorasta i spotyka swoją pierwszą miłość, przeszłość znów daje o sobie znać. Czy los okaże się łaskawszy dla młodszego pokolenia?

Anna Karpińska w charakterystyczny dla siebie sposób splata losy trzech pokoleń kobiet, ukazując, jak wybory matek i babek wpływają na ich dzieci. Powieść porusza tematy miłości - zarówno tej zakazanej, jak i tej, o którą warto walczyć - a także lojalności wobec rodziny, trudnych decyzji oraz pragnienia szczęścia mimo przeciwności.

Autorka posługuje się prostym, obrazowym językiem, co sprawia, że czytelnik łatwo wchodzi w świat bohaterów. Emocje są tu na pierwszym planie - od rozpaczy i goryczy po nadzieję, że ,,słońce" jeszcze rozproszy życiowe burze.

,,Czy kiedyś wyjdzie  słońce" to wzruszająca i pełna emocji opowieść, która łączy dramat rodzinny z historią o nadziei. Choć akcja nie pędzi, książka daje przestrzeń do refleksji i głębszego zrozumienia psychiki bohaterów. Uważam, że to udana kontynuacja pierwszego tomu - być może nawet głębsza i bardziej przejmująca, ponieważ mocniej skupia się na konsekwencjach wcześniejszych wyborów.

Polecam ją szczególnie czytelnikom, którzy cenią powieści obyczajowe, rodzinne sagi oraz historie o sile kobiet.

Zanim sięgniesz po "Czy kiedyś wyjdzie słońce" przeczytaj najpierw "Nie wolno mi kochać ciebie" bo to seria o trzech pokoleniach kobiet: Zofii, Heleny i Danusi, nad którymi ciąży fatum miłości do mężczyzn z tej samej rodziny. Dla dwóch z nich ma być to zakazane uczucie ze względu na powiązania rodzinne.

Helena i Danusia mimo żalu i rozgoryczenia decydują się sobą przeprowadzenie testów DNA, by sprawdzić czy ukochany Heleny, Jan to jej brat. Ku uciesze testy wykluczają to.

Niestety Danusia i Zbyszko nie mają takiego szczęścia. 

Czy mimo tego zdecydują się być razem?

Ta część jest równie emocjonalna co poprzednia część. Autorka umiejętnie nam dawkuje, skłania do refleksji czy kibicować parom czy raczej skreślić ich uczucia, czym sprawia że trudno oderwać się od niej oderwać. I choć nie wszystko mi się podobało z mojego poczucia moralności to mnie "jakoś nie odrzucało" od historii bohaterek, ale trochę brakowało mi tutaj w otoczeniu rodziny takiego głosu rozsądku, który byłby takim przeciwieństwem do ogólnego zaakceptowania tej sytuacji.

Trochę drażniła mnie Helena i jej zachłyśnięcie się życiem z Janem, takie odcięcie się trochę od rodziny i skupienie się na sobie i związku, choć też po części to rozumiem. Moje odczucia wobec niej są skomplikowane, ale to też jest dobre bo ukazuje ją jako postać która się trochę wymyka moim założeniom jakie miałam po poprzedniej części wobec niej.

Autorka zafunduje też trochę nieoczekiwanych tragicznych wydarzeń, które zdecydowanie zaskakują i jeszcze bardziej urozmaicają fabułę. A to co wydarzyło się w zakończeniu to był szok, ale w sensie pozytywnym.

Bardzo pięknie przedstawiona historia, podobała mi się. 

,,Czy kiedyś wyjdzie słońce" to książka, która porusza ze względu na prawdziwość. To z czym zmagają się bohaterowie w codziennym dniu, jest tak naprawdę odzwierciedleniem naszej codzienności.

Jest to historia o trzech pokoleniach kobiet, które próbują na nowo żyć po rozstaniu z ukochanym. Opowieść o nich daje nadzieje na to, że zawsze po gorszym dniu wychodzi słońce.

Anna Karpińska z niezwykłą delikatnością pokazuje jak źle podjęte decyzje w przeszłości mogą wpłynąć na kolejne pokolenia. Nie zabraknie tutaj tajemnic i emocji. Jest tutaj żal, złość, łzy. Ale jest również nadzieja, która pozwala uwierzyć, że kiedyś będzie lepiej.

Autorka posiada lekki styl pisania dzięki czemu książka właściwie czyta się sama. Narracja tutaj jest z perspektywy różnych bohaterów, dzięki czemu możemy bardziej zrozumieć ich emocje i działania. Tempo akcji jest umiarkowane. Nie gna na łeb i szyję przez co można bardziej wczuć się w fabułę, ale nie można też powiedzieć, że wieje nudą. O nie! Emocje, których potrafi dostarczyć ta opowieść, sprawiają, że od książki nie można oderwać się.

,,Czy kiedyś wyjdzie słońce" to książka dla tych, którzy lubią odkrywać rodzinne tajemnice. Dla tych, którzy lubią refleksyjne powieści i dla tych, którzy lubią poznawać relacje matka-córka. Polecam!