Dama o północy. Tom 2
Tessa Dare

Nieważne, czy coś się zdarzyło czy nie. Ważne jest tylko to, co ludzie sobie pomyślą. (s. 6) Według kapitana Thorne'a i obowiązujących w społeczeństwie zasad on i Kate muszą wziąć ślub, bo ona jako dama sama spędziła u niego noc, bez przyzwoitki. I nieważne, że ona opiekowała się chorym, który przez większość czasu był nieprzytomny. Liczą się konwenanse! Ale Kate odmawia. Wkrótce okazuje się, iż przypuszczenia Gramercych co do pochodzenia kobiety są słuszne. Kate Taylor to naprawdę Katherine Adele Gramercy z Ambervale. Mało tego, młoda dama odzyskuje pamięć. Wie, skąd zna piosenkę o kwiatkach i... coraz bardziej kocha kapitana! Evan Gramercy zagrożony widmem straty majątku na rzecz Kate, bo tytułu by nie stracił, prosi kuzynkę o rękę. Dla niego najważniejsza jest rodzina i zabezpieczenie jej bytu, a bez majątku kuzynki trudno by o to było. Thorne zmienia swe stanowisko raz za razem, bo doskonale zdaje sobie sprawę, jaka przepaść społeczno-materialna dzieli go z Katie, choć z drugiej strony ją kocha. Do tej pory dwa bale zorganizowane w miasteczku kończyły się przez nieprzewidziane okoliczności. Ten trzeci na cześć Kate też był zagrożony, choć nikt nie wiedział czym... W tym tomie dużo się dzieje. Zwykłe dni w Spindle Cove nabrały rumieńców dzięki Gramercym i niespodziewanej miłości między dowódcą straży i nauczycielką muzyki. Czytelnik poznaje mroczną przeszłość kapitana, jego umiejętności na polu bitwy oraz w łóżku. Dużo tu namiętnej i płomiennej erotyki. Pożądanie między Samuelem i Katie osiągnęło punkt kulminacyjny, choć to dopiero początek erotycznej edukacji kobiety. Thorne miota się między poczuciem obowiązku a obowiązującymi w społeczeństwie w 1814 roku konwenansami i zasadami. Chce poślubić ukochaną, choć wie, ze nie może, stąd te zmiany zdania. W drugim tomie ,,Damy o północy" autorka odsłania mroczniejsze i waleczniejsze oblicze historii. Tatuaże na piersi kapitana mówią o jego niechlubnej przeszłości, zwłaszcza tatuaż ,,BC". To piętnowanie żołnierzy za przestępstwa kryminalne. Opis powstawania tego tatuażu jest dosyć bolesny. Ale i mamy prawdziwie średniowieczny pojedynek o damę serca. W słynnym średniowiecznym holu sir Lewisa z kolekcją dawnych zbroi i broni imponująco rozstawioną na stelażach dochodzi do walki. W ruch idą różne rodzaje broni - miecze, tarcze, oszczepy, morgensztern. To też krótki, aczkolwiek bardzo przejmujący obraz życia dzieci w domu publicznym, robienia kariery wojskowej, spotkania koła strzeleckiego dam, czy sposób usypiania rozdartego niemowlęcia. Mamy tu namiastkę pracy genealoga. Poszukiwanie więzi rodzinnych to w tamtych czasach przesłuchiwanie żyjących świadków i wertowanie ksiąg kościelnych. W drugim tomie dzieje się o wiele więcej, akcja jest znacznie żywsza. Jednak coś mi do końca nie grało z czasem akcji, a i parę błędów w redakcji i tłumaczeniu wyłapałam. Niemniej jednak książka trzyma czytelnika do końca w niepewności. Pomysłowość Kate i nieodłączny szczeniak Borsuk są w stanie pokonać upór Thorne'a i konwenanse, rozwiązać wszelkie problemy, a nawet być swatem. Ów psiak często na kartach powieści występował jako niecnota, ale i... cnota? Spodobało mi się, że Samuel nie nazywa go kundlem, tylko psem wielorasowym. To samo, a jakże inaczej i lepiej brzmi! ,,Dama o północy" przedstawia miłość sprzed 200 lat, która nie patrzy na metrykę, status społeczny czy majątek, która przeciwstawia się konwenansom i panującym zasadom. Zwykłe życie niesie ze sobą gamę emocji - jest krew, stres pourazowy po wojnach, jest rodzina i miłość, są łzy i śmiech, jest dramat i erotyka. Jest wszystko. Tylko nie wiem, czemu ta powieść została rozbita na dwa tomy...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)